Za "Wojnę braci" zabrałam się, przeczytawszy wcześniej już kilka innych pozycji o Rosji i wojnach czeczeńskich, Ukrainie i ISIS. Dzięki temu, tematyka nie była mi już obca i znając już szerszy kontekst łatwiej było mi przebrnąć przez niełatwy miejscami tekst.
Spodziewałam się, że książka Marcina Mamonia będzie opisywała wojnę na bliskim wschodzie niejako z lotu ptaka, czyli opisując grę polityczną i wpływy mocarstw. Myślałam, że otrzymam teorię na temat genezy konfliktu na bliskim wschodzie. Zamiast tego dostałam opis wojnę raczej z pozycji myszy, czyli szeregowych bojowników. Jak zawsze jedni okazują się prawi inni naiwni, okrutni, rządni władzy i pieniędzy. Poznajemy ich motywy, codzienność, sposób funkcjonowania. Odkrywcze było dla mnie to, że w wyniku wojen, głównie czeczeńskich, wykształcił się już ktoś taki jak "najemny partyzant", czyli osoba, która nie potrafi tak naprawdę nic innego i funkcjonuje najlepiej właśnie w rzeczywistości wojennej. Tacy "najemnicy" przemieszczają się wszędzie tam gdzie akurat toczy się jakiś konflikt zbrojny.
Inaczej też spojrzałam na źródła informacji o wojnie. Praca i znaczenie reportera wojennego, w dobie wszechobecnego internetu, kiedy każdy może być "reporterem" również ulegają zmianie.
Jako dopełnienie, pozycja ta sprawdziła się, aczkolwiek nie nadaje się jako pierwsze źródło informacji o konflikcie na bliskim wschodzie, tym bardziej, że informacje przekazane są dość fragmentarycznie i chaotycznie.

Za "Wojnę braci" zabrałam się, przeczytawszy wcześniej już kilka innych pozycji o Rosji i wojnach czeczeńskich, Ukrainie i ISIS. Dzięki temu, tematyka nie była mi już obca i znając już szerszy kontekst łatwiej było mi przebrnąć przez niełatwy miejscami tekst.
Spodziewałam się, że książka Marcina Mamonia będzie opisywała wojnę na bliskim wschodzie niejako z lotu ptaka,...