Pola Kukułka ma 27 lat i troje dzieci. Nie wszystkie są jej, ale kocha je tak samo i chce dla nich jak najlepiej. Dlatego właśnie musi wyjść za mąż, i to szybko, inaczej nie będzie miała szans na adopcję dzieci zmarłego partnera. Rzeczywistość, którą od czasu do czasu widuje nasza nietypowa bohaterka zadbała, by kandydatów do serca dziewczyny nie zabrakło. Tym samym nic nie jest proste, a my wszyscy: czytelnicy, wesoła rodzinka Poli jak i pojawiający się na kartach powieści mężczyźni nie wiemy, co też z tego wszystkiego wyniknie. Jedno jest pewne - uczuć tu nie zabraknie.


Jeśli podobnie jak ja narzekacie czasem na schematyczne główne bohaterki i przewidywalny trójkąt miłosny, to ta pozycja przyniesie ze sobą powiew świeżości do Waszego czytelniczego świata. Pola to z pewnością nie jest twardo stąpająca po ziemi dziewczyna, która wie czego chce i nie da sobie w kaszę dmuchać, to całkowite przeciwieństwo takiej kobiety. Skojarzyła mi się z bezbronnym, już zranionym, ale jeszcze bardzo chcącym zaufać dzieckiem, które bardziej czuje niż myśli. W wyniku wypadku w dzieciństwie jej głowa nie zawsze funkcjonuje prawidłowo, co pociąga za sobą interesujące konsekwencje. Jeśli dołożymy do tego jej artystyczną duszę...

"Nie ma sensu być z kimś tylko trochę". (s.494)

Mnogość bohaterów, zarówno kobiet jak i mężczyzn, z których każdy ma swoją historię, nie pozwala zbyt łatwo zgadnąć jak ta opowieść się skończy. Kto, z kim i dlaczego? Rzeczywistość bawi się z nami wszystkimi w kotka i myszkę, miesza nam w głowach podrzucając mylne tropy, stwarzając rozmaite możliwości i z uciechą obserwując ich rezultaty. Poza Polą i dziećmi poznajemy kilka innych pięknych, ale i smutnych historii innych postaci. Wszystko sprowadza się w zasadzie do miłości - uczucia, bez którego nawet największy sukces i największa wolność będzie miała gorzki smak.


Jak już wspominałam Pola jest wyjątkowo nieschematyczna, ale pozostałe postaci również zasługują na uwagę. Każdy z bohaterów ma w sobie coś specyficznego, rys, dzięki któremu nie sposób pomylić go z kimś innym. Na szczególną uwagę i owacje na stojąco zasługuje babcia vel dziedziczka, której demencja pozwoliła szczęśliwie zatrzymać się na etapie bycia samozwańczą panną arystokratką oczekującą na powrót narzeczonego. Kiedy na kartach powieści pojawiała się Róża wiadomo było, że będzie wesoło.


Można by pomyśleć, że Kukułka to polująca na męża Matka Polka, do tego wyjątkowo nieogarnięta. Rzeczywiście Pola potrzebuje partnera, ale nie tylko ze względu na dzieci. Chce mieć kogoś dla siebie, kogoś do kochania i kogoś, kto będzie ją kochał. Kto z nas nie chce? Do tego mężczyźni nie są tu sprowadzeni jedynie do roli rycerzy na koniu, mających zapewnić finansowe bezpieczeństwo i ciepło w nocy. Możemy zadowolić się kimkolwiek ale wszyscy wiemy, że aby znaleźć coś więcej potrzebny jest GONG, znak, że to z tym czy z tą możemy sobie coś nawzajem podarować, uzupełnić się i na nowo odnaleźć. I Pola też o tym w głębi serca wie, ale ile razy można ryzykować własnym sercem, kiedy dotychczas więcej się dawało, niż otrzymało w zamian?


Zatem skoro komedia romantyczna to obowiązkowy happy end? Powiedziałabym raczej, że autorka nie przesłodziła swojej historii. Było troszkę bajki, ale zrównoważonej paroma szczyptami życia. Podsumowując: załatw sobie czas na czytanie, autorka zajmie się resztą.
co-przeczytalam.blogspot.com

Pola Kukułka ma 27 lat i troje dzieci. Nie wszystkie są jej, ale kocha je tak samo i chce dla nich jak najlepiej. Dlatego właśnie musi wyjść za mąż, i to szybko, inaczej nie będzie miała szans na adopcję dzieci zmarłego partnera. Rzeczywistość, którą od czasu do czasu widuje nasza nietypowa bohaterka zadbała, by kandydatów do serca dziewczyny nie zabrakło. Tym samym nic nie...