Już na początku książki doznałam szoku, czytając: „Dzień bez bicia – to nie było normalne” czy „Urodzić się w mojej wiosce dziewczyną oznaczało klątwę, nieszczęście”. Wstrząsające i przerażające rzeczy, między innymi: zabijanie własnych nowo narodzonych dzieci, ściślej rzecz ujmując – dziewczynek wzbudzają w czytelniku rozpacz i łzy. W książce autorka dokładnie opisuje życie kobiet, gdzie mężczyzna stanowi i egzekwuje prawo i gdzie poniżanie kobiet jest na porządku dziennym, gdzie mężczyzna ma prawo rozporządzać życiem kobiet według własnych uznań i potrzeb, a kobieta ma wykazywać całkowite posłuszeństwo i absolutną uległość. Maksymy kobiet to intensywna praca, zero odpoczynku, czystość, posłuszeństwo i oddanie. Autorka relacjonuje niewyobrażalny ból i cierpienie jakiego doznała ze strony najbliższej rodziny. Z powodu okrucieństwa jakiego doznała jej mentalność została zablokowana. Opowiada o braku pewności siebie, o niezdolności do zaakceptowania siebie i o trudnym, naturalnym funkcjonowaniu w społeczeństwie. Zamknięta w sobie po przeżytej gehennie do końca życia będzie zmagać się z traumą. Nie jestem w stanie uwierzyć, że takie rzeczy dzieją się na świecie! Ta książka na pewno na długo zapadnie w mojej pamięci.

Już na początku książki doznałam szoku, czytając: „Dzień bez bicia – to nie było normalne” czy „Urodzić się w mojej wiosce dziewczyną oznaczało klątwę, nieszczęście”. Wstrząsające i przerażające rzeczy, między innymi: zabijanie własnych nowo narodzonych dzieci, ściślej rzecz ujmując – dziewczynek wzbudzają w czytelniku rozpacz i łzy. W książce autorka dokładnie opisuje...