Książka właściwie o moim pokoleniu, może dlatego niespecjalnie odkrywcza, ale dyskretnie przenosząca do "tamtych" czasów, "tamtych" przeżyć, "tamtych" emocji.
Zdecydowanie nie czyta się z zapartym tchem, choć tytuł brzmi obiecująco, ja też czuję się z tamtego pokalania, z tym, że może czuję coś więcej niż to, co znalazło się na stronach. Nie mniej uważam, że książka warta przeczytania, a w pamięci utkwił mi w szczególności jeden cytat:„(…) Są na świecie dobre kobiety. One istnieją, posłuchajcie mnie. Naprawdę istnieją. Przez całe życie chodzą obok nas, takie dobre, mądre i piękne, a my jak te ciule, nie widzimy ich. Jeden ciul na tysiąc trafia do baru, w którym dobra kobieta, odrywając się od książki, poda mu rękę, a wraz z ręką poda mu siłę, która naprawdę może zmienić świat. (…)

Młodość jest jak te butelki, które rozwaliliśmy o ściany. Nie można ich skleić z powrotem, ale jest jeszcze szansa, dla każdego z nas, marnych ciuli, że przyjdzie ktoś, kto ułoży z nich witraże.(…)”

Książka właściwie o moim pokoleniu, może dlatego niespecjalnie odkrywcza, ale dyskretnie przenosząca do "tamtych" czasów, "tamtych" przeżyć, "tamtych" emocji.
Zdecydowanie nie czyta się z zapartym tchem, choć tytuł brzmi obiecująco, ja też czuję się z tamtego pokalania, z tym, że może czuję coś więcej niż to, co znalazło się na stronach. Nie mniej uważam, że książka warta...