Czytałam kiedyś (gdzie? nie wiem, może w jej biografii, pamięć już zawodzi :)), że wielu czytelników namawiało Christie do napisania powieści, w której zagadkę rozwiązywaliby wspólnie Poirot i panna Marple. Chyba dobrze, że taka książka nie powstała, bo nie wiem, komu bym kibicowała. Nie umiem wybrać, które z nich jest lepszym detektywem. Uwielbiam oboje. Są rewelacyjni i wnoszą specyficzny klimat do powieści. Herkules skupienia, ładu, wręcz przesadnej pedantyczności, natomiast panna Marple to żywioł (mimo iż w podeszłym wieku), roztrzepana (w pewnym sensie) i zabawna. I mimo iż we wszystkim wiecznie dopatruje się najgorszego, a przystojnych mężczyzn uważa za niebezpieczne towarzystwo dla kobiet, robi to z wdziękiem i pewną dozą humoru. Agatha stworzyła bardzo prawdziwe i naturalne postacie, które mogłyby mieć rację bytu nawet we współczesnym świecie.
Nawet w krótszych formach literackich jak opowiadania, widać wprawną rękę mistrzyni. Krótko, zwięźle i na temat, a mimo to tajemniczo i z odpowiednią ilością napięcia, niepewności i zaskoczenia.

NOTATKI:
1. Panna Marple zadebiutowała w roli detektywa w cyklu 6 opowiadań, które ukazywały się w "Royal Magazine" co miesiąc poczynając od grudnia 1927 r.
W 1932 r. wraz z siedmioma innymi utworami weszły w skład tomu "13 zagadek".
Postać panny Marple była częściowo wzorowana na ciotko-babce pisarki Margaret Miller. Nazwisko Marple pochodzi od nazwy miasteczka w hrabstwie Cheshire i od nieistniejącej już rezydencji Marple Hall.

Czytałam kiedyś (gdzie? nie wiem, może w jej biografii, pamięć już zawodzi :)), że wielu czytelników namawiało Christie do napisania powieści, w której zagadkę rozwiązywaliby wspólnie Poirot i panna Marple. Chyba dobrze, że taka książka nie powstała, bo nie wiem, komu bym kibicowała. Nie umiem wybrać, które z nich jest lepszym detektywem. Uwielbiam oboje. Są rewelacyjni i...