Gdy skończyłam czytać Tatianę i Aleksandra, postanowiłam, że na tym poprzestanę. Nie chciałam czytać nic więcej. Ale nie mogłam długo wytrzymać bez bohaterów Jeźdźca Miedzianego (którego czytam czasem dwa razy pod rząd... ). Więc zakupiłam Ogród Letni i zaczęłam poznawać życie po wyjeździe z Berlina na ponad ośmiuset stronach. Jest to inna książka niż pierwsze dwie. Wiadomo tak naprawdę jak się ukształtowały losy Aleksandra i Tatiany. A jednak... momentami mnie zaskakiwała, wzruszała, trzymała w napięciu. Autorka pokazała prozę życia ludzi, którzy do końca pozostawili część swoich serc w Leningradzie, Łazariewie, nad jeziorem Ładoga. Którzy zachowali żywe i nieblędnące wspomnienie i wciąż niesłabnącą miłość. Bardzo podobały mi się te momenty, gdy autorka wracała wspomnieniami do wydarzeń z dzieciństwa Tatiany. Niestety zabrakło mi tego samego odnośnie Aleksandra. Ale Ogród Letni to piękne zakończenie i podsumowanie Jeźdźca Miedzianego i Tatiany i Aleksandra. Polecam gorąco.

Gdy skończyłam czytać Tatianę i Aleksandra, postanowiłam, że na tym poprzestanę. Nie chciałam czytać nic więcej. Ale nie mogłam długo wytrzymać bez bohaterów Jeźdźca Miedzianego (którego czytam czasem dwa razy pod rząd... ). Więc zakupiłam Ogród Letni i zaczęłam poznawać życie po wyjeździe z Berlina na ponad ośmiuset stronach. Jest to inna książka niż pierwsze dwie. Wiadomo...