"Śpiąca Królewna" w adaptacji poetyckiej Gabrieli Mistral, laureatki Nagrody Nobla z 1945 roku.
Baśń wierna pierwotnej wersji przez co różni się od popularnej wersji późniejszej, rozpowszechnionej przez braci Grimm. Forma wierszowana pisana ośmiozgłoskowcem. W przekładzie Krystyny Rodowskiej dominującą formą rytmiczną jest dziewięciozgłoskowiec.
Piękna adaptacja. Polecam.

"Śpiąca Królewna" w adaptacji poetyckiej Gabrieli Mistral, laureatki Nagrody Nobla z 1945 roku.
Baśń wierna pierwotnej wersji przez co różni się od popularnej wersji późniejszej, rozpowszechnionej przez braci Grimm. Forma wierszowana pisana ośmiozgłoskowcem. W przekładzie Krystyny Rodowskiej dominującą formą rytmiczną jest dziewięciozgłoskowiec.
Piękna adaptacja....

Mnie i mojemu synowi podobają się wierszowane wersje klasycznych baśni autorstwa Gabrieli Mistral. "Śpiąca królewna" była ostatnią z serii, przez co trochę mnie rozczarowała. Ilustracje odbiegają od stylu ilustracji z wcześniejszych części (choć tamte różniły się między sobą, bo wykonali je różni autorzy, to sprawiały wrażenie jakiejś całości). Mój syn w przypadku tej książki nie do końca lubi oglądać jej ilustracje, przez co i treść mu podoba się mniej. Poprzednimi książkami się "zaczytywał" - 2-3 dni potrafiliśmy je czytać w kółko. "Śpiąca królewna" chyba jeszcze nie była przeczytana przez nas w całości za jednym razem.

Mnie się osobiście podoba ujęcie Mistral. Piękny wiersz. Myślę, że warto przeczytać.

Mnie i mojemu synowi podobają się wierszowane wersje klasycznych baśni autorstwa Gabrieli Mistral. "Śpiąca królewna" była ostatnią z serii, przez co trochę mnie rozczarowała. Ilustracje odbiegają od stylu ilustracji z wcześniejszych części (choć tamte różniły się między sobą, bo wykonali je różni autorzy, to sprawiały wrażenie jakiejś całości). Mój syn w przypadku tej...

Bibliotekarce znów udało się wypożyczyć mi kolejne nieplanowane pozycje.

- Skoro interesują Panią książki dla dzieci, skoro czyta Pani baśnie
(to aluzja do "Czerwonego wilczątka"),to mamy właśnie coś takiego... - powiedziała,
wręczając mi baśnie chilijskiej poetki Gabrieli Mistral*. Cztery tomy.
- Wierszowane. Zdobyły różne nagrody. Autorka jest noblistką! - dopowiedziała.

Wzięłam.
Z ciekawości.
Chociaż wierszowane baśnie to nie jest to, co Buby lubią najbardziej.
Ciekawość to pierwszy stopień do piekła.
Brak ciekawości to starość.
Podobno.

Czytając pierwszą książkę, zakrzyknęłam: "O nie! Ani strony więcej!"
Gubiłam się w tym rytmie.
Zgrzytało. Bolało.
Źle zaczęłam? Zaczęłam od "Czerwonego Kapturka".

No, ale jak to: skrytykować noblistkę i zdobywczynię innych nagród?
W ogóle nie będę czytać dalej.
Powiem bibliotekarce, że mi się nie podobało.
A na blogu nic nie napiszę. Bo mogę nic nie napisać. Po prostu ;-p

A może się nie znam?
Nie muszę się znać! Nie jestem krytykiem literackim.
Jestem zwykłym czytelnikiem. I nie podoba mi się! Po prostu ;-p

No, ale jak to? Już? Koniec? Mała próba i werdykt?
Daj jej szansę! Przeczytaj coś więcej!

Prawdę mówiąc zupełnie, ale to zupełnie nie miałam ochoty na większą próbę!
Zgrzytało. Serio!
Ale pomyślałam, że podsunę te baśnie córce.
Jeśli dziecko powie, że król jest nagi, to sobie odpuszczę.
Zwłaszcza, że pobieżnie obejrzane obrazki** też mnie nie zachęcały.
No, może nie wszystkie ;-p
Na zdjęciu te ładniejsze ;-)

A córka po lekturze rzekła: Mogą być!
Tak po prostu ;-)

Nie mogłam więc sobie odpuścić.
Ani Wam ;-p

Doczytałam "Czerwonego Kapturka".
Ciężko było, oj ciężko.
No zgrzyta!
Nadal!
Ani w myślach, ani na głos nie zachwyca, profesorze Bladaczka :-(

A kończy się makabrycznie!
Uwaga, rodzice wrażliwych dzieci, cytuję:
I bestia atakuje, ostra sierść kaleczy
drobne ciało tak miękkie jak runo owieczki.
Miażdżą mięśnie, kosteczki te szczęki mordercze
i serce wysysają niczym miąższ wisienki.


Potem sięgnęłam po "Kopciuszka".
Czytało mi się nieco lżej.

Kolejne były baśnie: "Śpiąca królewna" i "Królewna Śnieżka u krasnoludków".
Gdybym zaczęła od nich, być może moja reakcja nie byłaby aż tak dramatyczna ;-p
Ale te też mi się nie podobają. Chociaż nie aż tak bardzo jak "Czerwony Kapturek".



Jeśli chcecie poznać inne opinie,
zajrzyjcie na koniec każdego tomu, gdzie wypowiada się krytyk literacki i znawca literatury
dla dzieci i młodzieży.


https://bajdocja.blogspot.com/2017/11/basnie-gabrieli-mistral.html

Bibliotekarce znów udało się wypożyczyć mi kolejne nieplanowane pozycje.

- Skoro interesują Panią książki dla dzieci, skoro czyta Pani baśnie
(to aluzja do "Czerwonego wilczątka"),to mamy właśnie coś takiego... - powiedziała,
wręczając mi baśnie chilijskiej poetki Gabrieli Mistral*. Cztery tomy.
- Wierszowane. Zdobyły różne nagrody. Autorka jest noblistką! -...

http://zapatrzonawksiazki.blogspot.com/2017/04/bajki-ktorych-dzieci-nie-powinny-czytac.html

http://zapatrzonawksiazki.blogspot.com/2017/04/bajki-ktorych-dzieci-nie-powinny-czytac.html

„Śpiąca królewna” to jedna z tych baśni, które każdy z nas zna w różnych wersjach. Pierwowzór spisał Charles Perrault bazując na włoskiej baśni Giambattisty Basilego. Chęć zabawienia towarzystwa na zamku markiza Louisa Bernina de Valentinay’a, którego posiadłość stała się pierwowzorem zamku w baśni. Bezimienne księżniczka z francuskiej wersji dzięki braciom Grimm zyskuje imię Różyczka i wędruje dalej na wschód.
Baśń w wersji Charles′a Perraulta dzieli się na dwie części. Druga część jest mniej znana, gdyż w większości wydań dla dzieci jest pomijana ze względu na swoją drastyczność. Także bracia Grimm, których utwory często ociekają krwią pominęli część tworzącą dodatkowe napięcie
Gabrieal Mistral korzystała z francuskiej wersji baśni adaptując ją do hispanojęzycznych realiów oraz z pominięciem drugiej części baśni. Poetka doskonale naśladuje język ludowy i jego „magiczność”. Tekst baśni zaczyna się dość standardowo:
„Bardzo dawno, dawno to było,
wiele upłynęło wody,
gdy pewna królowa powiła
córeczkę nieziemskiej urody”.
Tę baśń od innych wyróżnia szczęśliwe zakończenie: książę wybudził księżniczkę i mogą żyć długo i szczęśliwie.
Myślę, że ten tekst jest dużo bardziej udany od „Czerwonego Kapturka”, który z założenia jest baśnią bardzo krwawą i mającą na celu nastraszenie, pokazanie konsekwencji nieposłuszeństwa. Tu jedynie księżniczkę spotyka nieunikniona klątwa, od której wybawia ją piękny książę, z którym może być szczęśliwa.
Książkę wzbogacono ilustracjami bardzo dobrze wpisującymi się w sposób malowania dzieci. Zaburzona perspektywa, nieproporcjonalne do reszty ciała głowy, lekko rozmazane postacie, pozorna niestaranność i rozmywanie się – wszystko to sprawia, że ilustracje mają swój urok. Mieszane style (wyklejanka, malowanka) pozwalają na urozmaicenie prostych ilustracji, które z powodzeniem mogłyby zawisnąć na tablicach z pracami przedszkolaków oraz uczniów nauczania początkowego.
„Śpiącą królewnę” można z powodzeniem czytać przedszkolakom. Będzie ona także doskonałym uzupełnieniem zajęć pomagających zapoznać się ewolucją motywów w literaturze.

„Śpiąca królewna” to jedna z tych baśni, które każdy z nas zna w różnych wersjach. Pierwowzór spisał Charles Perrault bazując na włoskiej baśni Giambattisty Basilego. Chęć zabawienia towarzystwa na zamku markiza Louisa Bernina de Valentinay’a, którego posiadłość stała się pierwowzorem zamku w baśni. Bezimienne księżniczka z francuskiej wersji dzięki braciom Grimm zyskuje...

Niedawno nakładem wydawnictwa Nasza Księgarnia ukazały się właśnie te dwie klasyczne baśnie w wersji, jaką przygotowała Gabriela Mistral. Autorka sięga w swoich książkach do korzeni – niemieckich baśni ludowych i tradycyjnych baśni francuskich. Jej wersje są bardzo bliskie swoim pierwowzorom. Dodatkowo Gabriela Mistral wykorzystała wierszowaną formę utworów, co pozwoliło uzyskać ciekawy efekt literacki.
http://www.czytajac.pl/2017/02/gabriela-mistral-czerwony-kapturek-spiaca-krolewna/

Niedawno nakładem wydawnictwa Nasza Księgarnia ukazały się właśnie te dwie klasyczne baśnie w wersji, jaką przygotowała Gabriela Mistral. Autorka sięga w swoich książkach do korzeni – niemieckich baśni ludowych i tradycyjnych baśni francuskich. Jej wersje są bardzo bliskie swoim pierwowzorom. Dodatkowo Gabriela Mistral wykorzystała wierszowaną formę utworów, co pozwoliło...