I znowu to co lubię u tej pisarki czyli okrucieństwo równoważone uczuciem.
Arielle to kolejna bohaterka, która zniesie wszystko. Niewinna dziewczyna oczekująca na powrót ukochanego z wojny zostaje sprzedana przez brata podłemu staruchowi, który się nad nią znęca. Bije ją po plecach szpicrutą, poniża, przywiązuje do haka u sufitu, wyśmiewa i oczekuje uległości. żeby tego było mało pojawia się kolejny kat czyli Etienne, syn oprawcy, którego dziewczyna również musi zaspokajać.
Gdy z wojny wraca Burke Arielle jest młodą wdową, a mimo to mężczyzna nadal jej pragnie. Z Czasem zaczyna rozumieć jej dziwne zachowanie i przyjmuje rolę tego, który uświadamia dziewczynie, że związek małżeński nie musi być nieustannym poniżeniem i wykorzystywaniem, a może dawać satysfakcję, poczucie bezpieczeństwa a nawet rozkosz.
Bardzo fajna książka. Seks i przemoc są narzędziami, a nie celem, jak to jest w wielu współczesnych tzw. romansach. Charaktery jednoznaczne, wymowne. Od razu widać kto jest zły, a kto dobry i nie ma tu żadnych odcieni pośrednich.
Doris to wariatka.
Peijsej to oprawca.
Etienne to prześladowca i tchórz.
Evan jest przebiegły i dwulicowy.
Burke to obrońca o szlachetnym charakterze.
Arielle zaś dostała się rola kobiety przechodzącej inicjację od naiwnej ofiary do nieustraszonej zwyciężczyni.
Catherine Coulter ma niepoprawne pióro, przykuwa uwagę, szokuje ale widać, że doskonale wie co robi i czemu to ma służyć.

I znowu to co lubię u tej pisarki czyli okrucieństwo równoważone uczuciem.
Arielle to kolejna bohaterka, która zniesie wszystko. Niewinna dziewczyna oczekująca na powrót ukochanego z wojny zostaje sprzedana przez brata podłemu staruchowi, który się nad nią znęca. Bije ją po plecach szpicrutą, poniża, przywiązuje do haka u sufitu, wyśmiewa i oczekuje uległości. żeby tego...