Książkę tą znalazłam już dawno, bo na wiosnę na półce w miejscowym Empiku. Nie powiem, zaintrygowała mnie okładka oraz opis z tyłu. Miłość w czasach radzieckich? Może być ciekawie. Długo zwlekałam jednak z zakupem, bo wiecznie brakuje mi pieniędzy na książki. W końcu jednak trafiła się zniżka w Empiku i... uległam. Wybrałam ją, bo koleżanka zdążyła przeczytać pierwszą część tej trylogii przede mną i jedyne co pamiętam z jej chaotycznej wypowiedzi to: Siedziałam nad nią całe noce, rycząc w poduszkę.
Autorka, urodzona w Leningradzie postanowiła przybliżyć nam w jakiś sposób, plotąc wątek miłosny z tłem historycznym życie ludzi z sowieckiej Rosji. Tak powstała trylogia, a Jeździec Miedziany jest pierwszą książką. Kolejne to Tatiana i Aleksander oraz Ogród Letni.
Książkę wzięłam ze sobą na podróż do Lloret de Mar i przyznam szczerze, fabuła naprawdę wciąga. Jest coś takiego w tej książce, sposobie pisania [pomijając nie zawsze miłe dla oka błędy korektora], że czytelnika to wciąga. Teoretycznie całość jest banalna - dwoje zakochanych w sobie ludzi, niemogący ujawnić swoich uczuć. Znane, przewidywalne, ale jednak interesujące. Od samego początku wiedziałam, że szybko tego nie zostawię. Uparcie mordowałam kartki, a gdy się skończyły byłam zawiedziona. W takim momencie?! Tak się nie robi pani Simons!
Przez całą książkę widać przemianę Tatiany, z siedemnastolatki, która wyszła z domu po zakupy dla rodziny, po młodą kobietę, próbującą ocalić siebie i ukochanych. Zmienia się w niej bardzo wiele, jednak wciąż pozostaje lojalna dla bliskich, nawet jeśli Ci perfidnie ją wykorzystują - chociażby Dasza czy jej kuzynka, gdy żadna nie chciała pójść z kartkami po chleb w zimę. Była chodzącą wolontariuszką, co w pewnym momencie wręcz mnie irytowało. Nie potrafiła do końca określić sytuacji na trzeźwo. Rozbawił mnie fakt, jak szybko zmieniła swoje nastawienie do seksu - podczas pobytu w Leningradzie była czasem zbyt onieśmielona by patrzeć Aleksandrowi prosto w twarz, a podczas pobytu na wsi uprawiali seks kilka razy dziennie, co brzmi wręcz komicznie. Nie mówiąc już o tym, jak to było opisane.
Z drugiej strony jest Aleksander, oficjalnie mój ideał mężczyzny. Ja wiem, w książkach przeważnie tak jest, że wyolbrzymia się te dobre cechy, ale ja chcę takiego faceta. I basta. Wiedział, że musi dochować tajemnicy, oraz że jego priorytetem jest ochrona Tatiany. Chcę już drugą część, bo nie wiem, co się z nim stanie!
Ogólnie podsumowując, nie miałam wrażenia, że się nudzę. Kilka razy płakałam, a niektóre cytaty przyprawiały mnie o drżenie, bo były prawdziwe. Wiem, że znawcy czasów drugiej wojny światowej czepiali się szczegółów właśnie na tle historycznym, ale w sumie... po co, skoro nie to było głównym zamierzeniem autorki? Nie mogę się doczekać następnej części, a Wy lepiej odłóżcie te ponad trzy dyszki i migiem do księgarni!

Książkę tą znalazłam już dawno, bo na wiosnę na półce w miejscowym Empiku. Nie powiem, zaintrygowała mnie okładka oraz opis z tyłu. Miłość w czasach radzieckich? Może być ciekawie. Długo zwlekałam jednak z zakupem, bo wiecznie brakuje mi pieniędzy na książki. W końcu jednak trafiła się zniżka w Empiku i... uległam. Wybrałam ją, bo koleżanka zdążyła przeczytać pierwszą część...