Ta historia jest nieźle pokręcona. Co prawda wydawca ostrzega, że autorka: "Z wdziękiem łączy fantazję, magię oraz prawdziwe życie", ale ja jestem tak mało domyślna, że zawsze spodziewam się czegoś innego niż dostaję.

Nigdy nie myślałam o tym, gdzie podziewają się rzeczy, które znikają. Pewnie dlatego, że nic ważnego mi chyba nie zginęło. No, może poza portmonetką w kształcie pomidorka z całym kieszonkowym. To było jakieś 18 lat temu i do tej pory ani widu ani słychu. Może teraz któreś dziecko z Tutaj trzyma w niej swoje skarby... W każdym razie, nie przyłożyłam się do szukania tak, jak Sandy.

Pozornie Tutaj nie różni się od naszego świata. Ludzie mieszkają w takich samych domach ja my. Krajobrazy też nie są jakieś kosmiczne. Zastanawia mnie tylko jak to się dzieje, że mieszkańcy Tutaj nie dążą do zdobycia władzy i wzbogacenia się. Kiedy słucham wiadomości w radiu dostaję dreszczy, a tam ludzie żyją w jednej wielkiej komunie. Nie pracują dla pieniędzy, tylko dla satysfakcji i lokalnego społeczeństwa. To dopiero science-fiction!

Sandy jest niezwykła. Ze swoimi maniami, fobiami i brakiem zaufania stanowi wspaniały materiał na głównego bohatera. Jej umysł jest jak korytarz z masą drzwi, za którymi ukrywa przed ludźmi cząstki swojej osobowości. Nikt nie zna Sandy tak naprawdę. I niewiele osób ją rozumie. Poza Gregoym...

To, że nastoletnia Sandy podkochiwała się w zabójczo przystojnym, starszym od siebie facecie właściwie było normalne. Dziewczyny w jej wieku często to robią, bo ich rówieśnicy dojrzewają wolniej i nie wzbudzają w nich takich uczuć. Jednak emocje, jakie żywił do niej Gregory były kłopotliwe. Nie dość, że była niepełnoletnia, to jeszcze tak jakby była jego pacjentką. Tym bardziej podziwiam jego wstrzemięźliwość. Trzymał ją na dystans aż do czasu, gdy skończyła szkołę. Nie pozwalał jej się do siebie zbliżyć, choć niezmordowanie próbowała. Gregory to po prostu człowiek honoru.

Jednak nie o tym jest ta powieść. Nie chodzi o pogmatwane relacje między Sandy a Gregorym. Przynajmniej nie tylko. Kluczem do wszystkiego jest to, że "Czasem, kiedy przestajemy uważać, tracimy z oczu samych siebie".

Ta historia jest nieźle pokręcona. Co prawda wydawca ostrzega, że autorka: "Z wdziękiem łączy fantazję, magię oraz prawdziwe życie", ale ja jestem tak mało domyślna, że zawsze spodziewam się czegoś innego niż dostaję.

Nigdy nie myślałam o tym, gdzie podziewają się rzeczy, które znikają. Pewnie dlatego, że nic ważnego mi chyba nie zginęło. No, może poza portmonetką w...