Kolejna publikacja, przy której mogę tylko załamać ręce, że nie dane mi było poznać jej w liceum. Hans Vaihinger niezwykle przystępnym językiem przybliża czytelnikowi to, co w filozofii Nietschego najistotniejsze. Zamiast wyrwanych z kontekstu i źle interpretowanych haseł pozwala spojrzeć na całokształt myśli filozofa. Tłumaczy również, dlaczego niektóre środowiska tak chętnie przyjęły proponowane przez Nietschego idee. Dla mnie niezwykle cenne jest przedstawienie ewolucji nauki filozofa i wpływu, jaki na jego założenia miały teorie Schopenhauera i Darwina. Ale najbardziej doceniam prostotę tego przekazu – mam wrażenie, że już bardziej zrozumiale nie da się tego wszystkiego sformułować. Niezależnie od tego, co się sądzi o filozofii Nietschego, warto przeczytać rozprawę Vaihingera. Myślę, że nieprzekonanym najlepszego argumentu dostarczył sam autor w ostatnim akapicie tego opracowania: „Koniecznym jednak warunkiem owocnej dyskusji z przeciwnikiem jest gruntowne zrozumienie jego twierdzeń, lub, w tym wypadku, jego zaprzeczeń. Bez gruntownego zrozumienia nie można myśleć o skutecznym zwalczeniu tego, co w tej olśniewającej nauce jest mylne. Bez gruntownego zrozumienia niepodobna też zwycięsko pokonać niebezpieczeństwa, którym ta nauka grozi. Tylko wtedy, gdy umysły dojrzałe gruntownie poznają ten pogląd na świat i życie, potrafią zapobiec nadużyciom, do których on może skusić umysły niedojrzale.”
A poza całą wartością merytoryczną tej pracy, jest ona po prostu świetnie, logicznie napisana i czytanie jej to przyjemność.

Kolejna publikacja, przy której mogę tylko załamać ręce, że nie dane mi było poznać jej w liceum. Hans Vaihinger niezwykle przystępnym językiem przybliża czytelnikowi to, co w filozofii Nietschego najistotniejsze. Zamiast wyrwanych z kontekstu i źle interpretowanych haseł pozwala spojrzeć na całokształt myśli filozofa. Tłumaczy również, dlaczego niektóre środowiska tak...