Sophie należy do brytyjskiej rodziny arystokratycznej, jednak kobieta nigdy nie zachowywała się jak przystało na jej status. Była na językach całego Londynu, kiedy upijała się do nieprzytomności, ćpała i co noc widziano ją z innym mężczyzną. Rodzice potępiali jej zachowanie, dlatego wydziedziczyli córkę i odwrócili się od niej plecami.
Tylko babcia Matilda w nią wierzyła i nigdy jej nie zawiodła.

Pewnego dnia do Sophie zaczynają nadchodzić listy od jej babci. Wyłania się z nich obraz bogatej arystokracji, która żyje w dostatku. Jednak mała lady Matilda pomimo bogactwa nie miała tego co każde dziecko powinno mieć; uwagi rodziców. Jej matka nie interesowała się swoją córką, a ojciec często był w podróży w związku ze swoimi interesami. Jednak to z nim Tilly miała najlepszy kontakt. Łączyła ich niesamowita więź, która była odczuwalna. W wieku osiemnastu lat, Matilda w prezencie od swojego ojca dostała obroże z najpiękniejszych pereł. Marzeniem Tilly jest jeszcze raz założyć je przed swoją śmiercią. Matilde prosi swoją wnuczkę, aby to ona je odnalazła. Jednak Sophie nie zostało dużo czasu, gdyż życie jej ukochanej babci powoli gaśnie. W poszukiwaniach naszyjnika pomaga jej przyjaciel Hugo.

Czy uda im się odnaleźć cenną biżuterię? Jaka tajemnicza historia się z nim łączy?

Fabuła książki przeplata się również z życiem ludzi, którzy mieli jakikolwiek związek z naszyjnikiem. I tak poznajemy japońską poławiaczkę Manami, która wydobywając te perły oddała swoje życie, aby jej córka Atiko miała o wiele lepsze życie od niej. I rzeczywiście miała, bo jej córka poznała miłość swojego życia i była jedną z najbogatszych kobiet. Miała wolność jakiej pragnęła dla niej jej matka.
Poznajemy również życie z perspektywy Dominica, który rozwiódł się ze swoją żoną.
Alice, mamy Sophie, która od wielu lat jest tyranizowana przez swojego męża.
Występują tu również inne poboczne postacie, ale to jaki mają związek z tymi perłami musicie odkryć sami.

Kiedy postanowiłam zacząć czytać tę książkę miałam zastój czytelniczy. Nie miałam ani ochoty, ani chęci, aby zabrać się za książkę. Jednak wobec niej miałam zobowiązania i tak zaczęłam ją czytać. Byłam przygotowana na to, że nie będzie mi się za bardzo podobała, ale nie byłam gotowa na to, że mnie oczaruje.
Na początku trudno było mi się połapać i zrozumieć po co są w tej książce inne postacie. Jednak później już mi tak nie przeszkadzały i popłynęłam wraz z każdym słowem. Nie wiem w którym momencie ta książka mnie wciągnęła na tyle, że nie mogłam się od niej oderwać i skończyłam tego samego dnia co zaczęłam.
Pierwsza rzecz, która niesamowicie mi się spodobała, to akcja dziejąca się na przestrzeni II wojny światowej, która tak bardzo odmieniła spostrzeganie Tilly. Fascynujące też było życie Manami, jako japońskiej amy. Kobiety której osobowość była jak ogień i która pragnęła dla siebie i swojej rodziny, życia jako wolni ludzie. To ile zrobiła dla swojej córki było niesamowite i wzruszające.
Sophie momentami była drażniąca i niedojrzała, ale z każdą stroną jej postać ewoluowała. Nie tylko jej, ale również jej matki, która postanowiła w końcu wziąć życie w swoje ręce.

''Doskonała pomyłka'' to opowieść o złych wyborach i tajemnicy skrywanej przez lata. O dążeniu do spełnienia swoich marzeń i celów. To opowieść o nierozerwanej więzi pomiędzy matką i córką, jak również o tym, że relacje pomiędzy nimi nie zawsze są najlepsze. Katie Agniew stworzyła lekką powieść o nie tak łatwych tematach. Książka wciąga, a niespodziewane fakty potrafią zaskoczyć czytelnika. Ta książka zaskoczyła mnie pozytywnie. I nie spodziewałabym się niektórych zwrotów akcji, które sprawiają, że ta powieść na pewno nie należy do przewidywalnych. Uważam, że posiada iskierkę magii, która zasiewa się w sercu czytelnika. I pozostaje z nim na dłużej.

Sophie należy do brytyjskiej rodziny arystokratycznej, jednak kobieta nigdy nie zachowywała się jak przystało na jej status. Była na językach całego Londynu, kiedy upijała się do nieprzytomności, ćpała i co noc widziano ją z innym mężczyzną. Rodzice potępiali jej zachowanie, dlatego wydziedziczyli córkę i odwrócili się od niej plecami.
Tylko babcia Matilda w nią wierzyła i...