Śmierć w bunkrze. Opowieść o moim ojcu

Zdarzają się chwile, kiedy nachodzi mnie ochota na jakąś ciężką i dogłębnie poruszającą lekturę. Co prawda "Śmierć w bunkrze" trafiła do mnie przypadkiem, ale od pewnego czasu zacierałam na nią rączki. Cóż... chyba moje oczekiwania mnie zgubiły.
Nie jestem wielką fanką historii, jeśli spojrzeć na nią przez pryzmat dat, mnogości dokumentów, znaczących nazwisk przewijających się z roku na rok. Urzeka mnie jednak sposób, w jaki zmienia się świat, a przede wszystkim ludzie i ich odczucia. Czytając książkę o mężczyźnie, który analizuje przeszłość swojego ojca SS-mana, miałam wrażenie, że natknę się na pełno niewiadomych i jednak wielu sprzecznych emocji. Tymczasem reportaż okazał się... chłodny, obojętny. Zdarzały się takie przebłyski codziennych wydarzeń, które pomagały rozeznać się w sytuacji, ale niestety to okazało się nieco za mało na te tony suchych faktów.
Dzieło momentami sprawia wrażenie osobistego dziennika - autor spisuje w nim przemyślenia i własne odkrycia, by powoli poukładać sobie w głowie sprawy dotyczące własnego pochodzenia i rodziny. Dla czytelnika jednak, który spogląda na to z boku, "Śmierć w bunkrze" jest poniekąd wartościowa, ale moim zdaniem niespecjalnie ciekawa. Liczyłam niestety na dużo więcej. Polecam fanom czystych faktów, nie zaś osobom, które spodziewają się poruszającej lektury.