"Psie serce" to opowiadanie, które - jak większość utworów Bułhakowa - odsłania absurdy sowieckiej rzeczywistości.

Sporo jest w tej opowieści groteski i inteligentnego humoru, czego przykładem może być efekt eksperymentu przeprowadzonego przez profesora Filipowicza na psie - proces uczłowieczenia czworonoga nie wyszedł nikomu na dobre, gdyż Szarik jako człowiek stał się grubiańskim i prostackim typem, zaglądającym z upodobaniem do kieliszka, podszczypującym kucharki i okradającym z premedytacją swojego gospodarza. Jakby tego było mało, okazał się oszustem, kłamcą i donosicielem.
Można zatem powiedzieć, że dopiero stając się człowiekiem pies... zszedł na psy:).

"Psie serce" to jednak nie tylko barwna historia fantastycznego zabiegu i jego nieobliczalnych skutków. To przede wszystkim satyra na radzieckie społeczeństwo, żyjące w ciągłym strachu przed denuncjacją, zdominowane przez szpicli, aparatczyków i uprzywilejowanych towarzyszy; społeczeństwo, w którym nie ma miejsca na wolność, dobro i uczciwość. I to jest druga - już nie zabawna, lecz smutna i przygnębiająca strona tej książki.

"Psie serce" to opowiadanie, które - jak większość utworów Bułhakowa - odsłania absurdy sowieckiej rzeczywistości.

Sporo jest w tej opowieści groteski i inteligentnego humoru, czego przykładem może być efekt eksperymentu przeprowadzonego przez profesora Filipowicza na psie - proces uczłowieczenia czworonoga nie wyszedł nikomu na dobre, gdyż Szarik jako człowiek stał się...