Człowiek to tylko zbiór elementów, które przypadkowo do siebie pasują. Zabierzcie mu jakąkolwiek kończynę, zostanie kaleką. Odbierzcie wzrok, będzie ślepcem. Pozbawcie zdrowych umysłów, a już na zawsze pozostanie wariatem. Człowiek. Człowiek to układ w stanie chwiejnej równowagi – mało kto zdaje sobie z tego sprawę. Bycie człowiekiem. Dynamika. Być człowiekiem, to znaczy nie zapaść się w coś, co tym człowiekiem nie jest; to bardzo trudne, to walka. Z nieznanym. Ktoś, kto balansuje na granicy Nieznanego, musi doskonale zdawać sobie z tego sprawę. Wtedy świadomie wygrywa. Nieznane, które umyka tęgim umysłom,można osaczyć, okroić, odrzucić wszelkie niepotrzebne części, za którymi się ukrywa. Cel to wiedza, że któregoś dnia zagoi się Nieznane w ślepy zaułek i nada mu Twarz. I człowiek stanie się zbędny. Bo w gruncie rzeczy oto czym jest; pękniętym naczyniem. Wystarczy tylko odnaleźć odpowiednio głębokie rysy i tylko nacisnąć, aby obnażyć pustkę.

Człowiek to tylko zbiór elementów, które przypadkowo do siebie pasują. Zabierzcie mu jakąkolwiek kończynę, zostanie kaleką. Odbierzcie wzrok...

Wątpliwości - prędzej czy później musiał wpaść w ich lepkie sidła. Małe, szare, wielonogie, tkające swoją sieć na zakurzonym strychu świadomości. Zamiast krzyżyka na swoich grzbietach nosiły niewielkie znaki zapytania.

Wątpliwości - prędzej czy później musiał wpaść w ich lepkie sidła. Małe, szare, wielonogie, tkające swoją sieć na zakurzonym strychu świadom...

w gąszczu kolorów tylko ci ludzie pozostawali cały czas szarzy - tylko oni w ogóle nie zmienili się po tym, jak opuścił wreszcie piekło Bezbarwy. Obdarzeni od dziecka umiejętnością postrzegania, ignorowali wszystko, co dzięki niej zyskali. Zaprzątało ich co innego - płytkie, nic nieznaczące sprawy.

w gąszczu kolorów tylko ci ludzie pozostawali cały czas szarzy - tylko oni w ogóle nie zmienili się po tym, jak opuścił wreszcie piekło Bezb...