"Mój ci on jest! Mój!"
Henryk Sienkiewicz to pisarz, który specjalizował się w tworzeniu powieści historycznych z elementami przygodowymi. Uważam, że takie połączenie jest warte uwagi. Podobny styl prezentuje np. Dumas i jego powieści od wielu lat podbijają serca młodych i trochę starszych czytelników. Więc dlaczego to nie działa u Sienkiewicza?? Co sprawia, że nasze rodzime dzieje nie są dla nas atrakcyjne? Dlaczego większość osób zmuszonych do czytania twórczości Sienkiewicza uważa, że to dzieła nudne i trudne w zrozumieniu?

Myślę, że w tym przymusie leży pierwszy problem. Lista lektur obowiązkowych nie zmieniła się od lat. Wciąż w gimnazjach i liceach wałkuje się nieśmiertelne "Dziady", "Pana Tadeusza", "Chłopów" czy "Wesele". Również "Krzyżacy" należą do lektur obowiązkowych. A wiadomym jest nie od dziś, że kiesy jesteśmy zmuszeni do czegoś to automatycznie wyzwala się w nas chęć buntu, walki z narzuconym z góry prawem nawet jeśli ma nam ono służyć.

Drugim poważnym uchybieniem "Krzyżaków" (i nie tylko) jest niesamowicie archaiczny język. Ja oczywiście rozumiem, że taki styl funkcjonował w mowie rycerzy, szlachty, dworzan, mieszczan, a nawet króla, ale młode pokolenie, jak również pokolenia odrobinę starsze nie wypowiadają się w ten sposób. Moje wydanie powieści nie miało także żadnych przypisów z tłumaczeniami zwrotów i wyrazów używanych przez bohaterów, dlatego zamiast czytać tę powieść z przyjemnością to męczyłam każdą stronę starając się zrozumieć na jaki temat w tej chwili toczy się rozmowa. I nie twierdzę, że wątek który rozgrywa się w "Krzyżakach" nie jest ciekawy, ale zanim tak naprawdę zrozumiemy, co się dzieje to jesteśmy już zmęczeni i zniechęceni. Najzwyczajniej w świecie wolimy tę książkę odłożyć niż ją skończyć.

Jeśli chodzi o fabułę to jest ona dość oryginalna, ponieważ akcja toczy się na początku XV w. W tym okresie królem Polski był Władysław Jagiełło, a jego żoną słynna królowa Jadwiga. Nie były to zbyt spokojne i pokojowe czasy. Polska choć potężna zmagała się z poważnym wrogiem, który nasze ziemie zamieszkiwał już prawie dwa stulecia. Wrogiem tym byli Krzyżacy, czyli Zakon Rycerzy Najświętszej Maryi Panny Narodu Niemieckiego. Nigdy chyba nie zrozumiem jakim cudem Krzyżacy zostali sprowadzeni i osiedleni w Polsce jako jej sprzymierzeńcy. Po co nam był sojusznik, który mieszka na naszej ziemi, buduje swoje twierdze, gromadzi rycerzy, a jak przychodzi co do czego to nie chce stać po naszej stronie?!

Głównym bohaterem powieści Sienkiewicza jest Zbyszko z Bogdańca. Już na pierwszych stronach widzimy jak młody chłopak zakochuje się w bogatej Danusi, córce najdzielniejszego rycerza w królestwie Juranda ze Spychowa. Danusia jest kobietą wrażliwą i delikatną wychowaną na dwórkę królowej. Zanim jednak młodzi się zwiążą Zbyszko pragnie dokonać czegoś czym zasłuży sobie na taką damę. Po powrocie do rodzinnych włości poznaje Jagienkę- dziedziczkę ziemi sąsiadującej z Bogdańcem. Jagienka stanowi całkowite przeciwieństwo Danusi. Żywa, energiczna, nauczona ciężkiej pracy zdaje się być idealną kandydatką na żonę dla Zbyszka. Dziewczyna również nie jest mu obojętna. Tłem dla romantycznych wyznań i pełnych emocji przygód jest zaostrzający się konflikt z Krzyżakami, którego finałem jest bitwa pod Grunwaldem.

Pamiętam, że chociaż całkiem dobrze mówię teraz o tej powieści to nie mogłam jej dać rady. Długo się z nią męczyłam. Musiało minąć kilka lat żebym potrafiła ją docenić. Myślę, że zmuszanie do czytania jej trzynastolatków to niezbyt dobry pomysł. Jeśli jednak macie trochę więcej lat to polecam zagłębić się w tę historię i spróbować odkryć ją na nowo ponieważ niewątpliwie jest tego warta.

"Mój ci on jest! Mój!"
Henryk Sienkiewicz to pisarz, który specjalizował się w tworzeniu powieści historycznych z elementami przygodowymi. Uważam, że takie połączenie jest warte uwagi. Podobny styl prezentuje np. Dumas i jego powieści od wielu lat podbijają serca młodych i trochę starszych czytelników. Więc dlaczego to nie działa u Sienkiewicza?? Co sprawia, że nasze...