Inteligentny kryminał, który z każdą stroną nabierał tempa. Wyróżnia go płynny i żywy, plastyczny język - zupełnie nie przypomina on języka debiutantów. Szkoda jednak, że główny inspektor - Michał Dej jest dość papierowy; brak mu charyzmy, historii; po prostu policjant bez skazy, przez co w całej powieści wypada on najmniej autentycznie, nie mogąc równać się choćby z z Eberhardem Mockiem Krajewskiego. O wiele ciekawej wypadają za to postaci drugoplanowe: Marzena, Natalia, Marek, pani Zosia, ba! nawet piesek. Ciekawie za to nakreślono morderstwa, miejsca akcji. Bywałem w Lublinie i czytając opis miasta złapałem się na tym, że przytakiwałem temu opisowi.

Sama zaś intryga została bardzo sprawnie zawiązana. Właściwie do końca nie wiadomo, kto tak naprawdę zabił? Mąż, kochanek, kochanek z mężem, a może zupełny szaleniec?

Zaletą książki jest właśnie to niedopowiedzenie. Jednocześnie podobało mi się w niej nawiązanie do innych książek, wierszy, całej tej literatury, której symbolem jest postać emigracyjnego pisarza Knapa. Wplecenie go w intrygę przyznam, że mnie zaskoczyło.

Dobra książka.

Inteligentny kryminał, który z każdą stroną nabierał tempa. Wyróżnia go płynny i żywy, plastyczny język - zupełnie nie przypomina on języka debiutantów. Szkoda jednak, że główny inspektor - Michał Dej jest dość papierowy; brak mu charyzmy, historii; po prostu policjant bez skazy, przez co w całej powieści wypada on najmniej autentycznie, nie mogąc równać się choćby z z...