Spośród dziewięciu autorów tego tomu opowiadań Janusz L. Wiśniewski, którego nazwisko na okładce przedniej jest największe, a zdjęcie zajmuje całą okładkę tylną, i który najwięcej na tej książce zarobił, nie napracował się w ogóle Osiem opowiadań to przedruki tekstów już wydanych. Zresztą Wiśniewski ma ten obrzydliwy zwyczaj wydawania tych samych tekstów pod innym tytułem lub wielokrotnie, w różnych zbiorach. "Eksplozje" to kolejne odcinanie kuponów od sławy, a jednocześnie nośne, poczytne i pokupne nazwisko do wypromowania autorów słabych. A tych mamy tu całą galerię.
Odija jest tak beznadziejny, że ja w ósmej klasie pisałem lepsze wypracowania niż on opowiadanie. Brejdygant taki sobie, nie zrozumiał idei tego tomu, nic się tam kupy nie trzyma. Hassan dość przeciętny, przezroczysty. Gabryel fatalny, nijaki, całkowicie żaden. Paliński to już dno dna, najgorszy autor z tej całej ferajny. Melchior znośny, ale bez szału.
Honor tej "parszywej dziewiątki" ratuje absolutnie genialny i wspaniały Rogoziński, któremu wyżej wymienieni mogą buty czyścić, oraz Mistrz Jastrun, który Wiśniewskiego, firmującego cały tom, bije na głowę, i to po wielokroć!
Ogólna koncepcja odgrzania starych kotletów Janusza Wiśniewskiego była taka, żeby ośmiu innych panów pisarzy nawiązało do jego wypocin, by ich opowiadania korespondowały z jego, nawiązywały, stanowiły ciąg dalszy, uzupełnienie.
Wyszło jak wyszło.

Spośród dziewięciu autorów tego tomu opowiadań Janusz L. Wiśniewski, którego nazwisko na okładce przedniej jest największe, a zdjęcie zajmuje całą okładkę tylną, i który najwięcej na tej książce zarobił, nie napracował się w ogóle Osiem opowiadań to przedruki tekstów już wydanych. Zresztą Wiśniewski ma ten obrzydliwy zwyczaj wydawania tych samych tekstów pod innym tytułem...

Wiśniewski miał bardzo oryginalny i interesujący pomysł na tę książkę. Trafił w mój gust jak w dziesiątkę. Autor napisał 8 opowiadań – w sumie jak zawsze u niego – o kobietach, o uczuciach, miłości, relacjach i w związku z tym, przy okazji też o mężczyznach i na te 8 opowiadań „odpowiedziało” mu 8 polskich piszących mężczyzn – pisarzy, prozaików, dziennikarzy, scenarzystów, blogerów i eseistów. Wyszedł świetny literacki dialog. Chociaż Wiśniewski ustawił poprzeczkę dość wysoko, jego „respondenci” dali radę! Przyznam, że nie czytałam wcześniej tekstów współtwórców tego zbioru, ale jeśli będę mieć okazję, w przyszłości sięgnę po nie z przyjemnością. Do tej wartkiej zabawy literackiej Wiśniewski zaprosił Ahsana Ridha Hassana, Jacka Melchiora, Daniela Odiję, Igora Brejdyganta, Tomasza Jastruna, Alka Rogozińskiego, Pawła Palińskiego oraz A.J. Gabryela.

Nie będę oczywiście streszczać poszczególnych opowiadań, by nie pozbawiać przyjemności odkrywania ich tym, którzy zdecydują się sięgnąć po „Eksplozje”. Podkreślę jednak, że Wiśniewski pisze bardzo emocjonująco o różnych relacjach damsko-męskich, poruszając najczulsze struny. Będzie więc o zakochanych, kochających, ale i tych tęskniących za prawdziwą miłością. Nie jest to chyba zresztą zaskoczeniem, biorąc pod uwagę twórczość tego artysty. Dodam, że jedno z opowiadań wyróżnia się dość znacząco, gdyż bohaterką jest realna postać – Magda Goebels. Traktuję tę historyjkę (a właściwie dwie) jako historyczny bonus.

C.D.: https://czytany-blog.blogspot.com/

Wiśniewski miał bardzo oryginalny i interesujący pomysł na tę książkę. Trafił w mój gust jak w dziesiątkę. Autor napisał 8 opowiadań – w sumie jak zawsze u niego – o kobietach, o uczuciach, miłości, relacjach i w związku z tym, przy okazji też o mężczyznach i na te 8 opowiadań „odpowiedziało” mu 8 polskich piszących mężczyzn – pisarzy, prozaików, dziennikarzy, scenarzystów,...

Fenomenalny pomysł... Taki literacki challenge (no takie skojarzenie mi się samo nasunęło, w dobie wszechobecnych ostatnio "czelendżów" wszelakich) - jeden autor, osiem opowiadań, a do każdego opowiadania wyzwany kolejny autor...
Efekt - niesamowity. Jestem wciąż pod wrażeniem każdej z tych historii.

Fenomenalny pomysł... Taki literacki challenge (no takie skojarzenie mi się samo nasunęło, w dobie wszechobecnych ostatnio "czelendżów" wszelakich) - jeden autor, osiem opowiadań, a do każdego opowiadania wyzwany kolejny autor...
Efekt - niesamowity. Jestem wciąż pod wrażeniem każdej z tych historii.

Ciekawa koncepcja poprzez kontynuację opowiadania przez innego autora. Często zaskakujące, czasami nie do końca trafione. Z pomysłem takim zebranym w formie opowiadań spotkałam się jednak po raz pierwszy:)

Ciekawa koncepcja poprzez kontynuację opowiadania przez innego autora. Często zaskakujące, czasami nie do końca trafione. Z pomysłem takim zebranym w formie opowiadań spotkałam się jednak po raz pierwszy:)

Na temat tej książki nie będę się zbytnio rozpisywać. Uważam, że nie warto. Strasznie męczące te opowiadania, jeden jedyny plus to jest to, że są tak krótkie. Z szesnastu opowiadań tylko trzy były dobre. Na pierwszym miejscu jest opowiadania Pana Alka Rogozińskiego. To opowiadanie mi się najbardziej podobało. Drugie opowiadanie, które jeszcze się dobrze czytało to tekst Pana Tomasza Jastrun. Pan Ahasan Ridha Hassan jest trzecią osobą, która mnie w tej książce zaciekawiła. Szczególnie podobał mi się styl pisania autora, bo tematyka, którą narzucono jakoś nie bardzo mi się podobało.

Nie polecam!

Zapraszam na mój profil na Instagramie poświęcony książkom:

https://www.instagram.com/nutka2410/

Na temat tej książki nie będę się zbytnio rozpisywać. Uważam, że nie warto. Strasznie męczące te opowiadania, jeden jedyny plus to jest to, że są tak krótkie. Z szesnastu opowiadań tylko trzy były dobre. Na pierwszym miejscu jest opowiadania Pana Alka Rogozińskiego. To opowiadanie mi się najbardziej podobało. Drugie opowiadanie, które jeszcze się dobrze czytało to tekst...

To książka dla kobiet...może ja jestem jakąś inną kobietą, ale tak przygnębiającej książki już dawno nie czytałam..
to moje pierwsze spotkanie z twórczością J.L. Wiśniewskiego, i myślę ,że chyba ostatnie.nic mnie tu nie zachwyciło.:(

To książka dla kobiet...może ja jestem jakąś inną kobietą, ale tak przygnębiającej książki już dawno nie czytałam..
to moje pierwsze spotkanie z twórczością J.L. Wiśniewskiego, i myślę ,że chyba ostatnie.nic mnie tu nie zachwyciło.:(

I cóż ja poradzę, że pan Wiśniewski tak działa na mnie :) uwielbiam te jego miłości spełnione i tragiczne... opowiadania będące odpowiedzią lub inną perspektywą jak dla mnie na różnym poziomie, ale ogólnie czytało się bardzo miło. Polecam!

I cóż ja poradzę, że pan Wiśniewski tak działa na mnie :) uwielbiam te jego miłości spełnione i tragiczne... opowiadania będące odpowiedzią lub inną perspektywą jak dla mnie na różnym poziomie, ale ogólnie czytało się bardzo miło. Polecam!

No słaba ta książka, niestety. Nie porusza, nie bawi.. i tak szczerze mówiąc to w moim odczuciu, jest to książka o niczym. Bez polotu i nudno.
Nie wiem - być może to ja się nie wczułam, a być może to jest to po prostu przereklamowany szajs.

No słaba ta książka, niestety. Nie porusza, nie bawi.. i tak szczerze mówiąc to w moim odczuciu, jest to książka o niczym. Bez polotu i nudno.
Nie wiem - być może to ja się nie wczułam, a być może to jest to po prostu przereklamowany szajs.

„OPOWIADANIA 1.) Tomasz Jastrun 2.) Daniel Odija 3.) A J Gabryel 4.) Alek Rogoziński 5.) Igor Brejdygant 6.) Jacek Melchior 7.) Paweł Paliński 8.) Ahsan Ridha Hassan, KONTRA OPOWIADANIA Janusza L. Wiśniewskiego...."

JANUSZ LEON WIŚNIEWSKI - „EKSPLOZJE”. To zbiór 16-stu opowiadań o głębi i powierzchowności naszego ludzkiego ja, o tym co nam się zdarza lub zdarzyć się może. O mężczyźnie i kobiecie. O tak różniącym się ja. Ten zbiór to duże spektrum emocjonalne i uczuciowe. Mniejsza dawka erotyki i całkiem spora bólu egzystencjalnego, głodu a czasem beznadziei. Mocna jest treść tej książki. Zestaw szczęścia i smutku. Opowiadane historie są momentami delikatne i czułe a momentami bardzo gorzkie i drapieżne. Skrajne emocje i myśli wywołuje ta książka. Jakie wrażenie na mnie zrobiła? Dobre, mimo że jej treść jest pełna goryczy. Takie historie poruszają najbardziej, dotykają zakamarków duszy i jej sekretów, wielu ludzkich marzeń i rozczarowań a przede wszystkim tego, co dotyczy każdego z nas. Książka jest kontynuacją wcześniej wydanych „Kulminacji”. Kiedy zaczęłam czytać „Eksplozje”, wiedziałam że będę chciała dotknąć słów napisanych przez kobiety. Co mieli do przekazania panowie, już wiem.

Wiele z tych opowiadań zaskakuje. Np. J.L. Wiśniewski „Cykle zamknięte” vel A.J. Gabryel „Zła kobieta”. Obaj panowie pod wieloma względami idealnie się dopasowali. Podoba mi się szczególnie emocjonalny charakter tych dwóch opowiadań. Jestem jednak pewna, że każdy znajdzie w tej książce coś innego i kogoś innego. Zawsze jest własna interpretacja i odbiór. Czasem wzrusza nas w książkach to, innym razem tamto. Wciąż ciekawi nas inny człowiek, jego przeżycia i doświadczenia. Jesteśmy do siebie podobni, jednak tak różnie możemy czuć to co się dzieje w naszej wspólnej rzeczywistości. Tak różne bywają powody naszych zachowań i tak różne bywają nasze cele. Różnie też los układa to, co za chwilę, mimo naszego chcę i staram się.

Ta książka zdecydowanie pokazuje dwa ludzkie oblicza: pozytywne i negatywne. Nie zapomina też o tym co jest pomiędzy. Są to krótkie opowiadania o wielu odcieniach miłości. Taki cykl obrazów o nas samych, na temat tego, o czym aż do końca swoich dni będziemy myśleć i czego będziemy poszukiwać. Tak to widzę i rozumiem. Poczułam w tym literackim projekcie dobrą jakość słowa i męski punkt widzenia. Książkę przeczytałam w jeden dzień. To chyba najlepsza rekomendacja.

http://cbiwk-books.blogspot.com/

„OPOWIADANIA 1.) Tomasz Jastrun 2.) Daniel Odija 3.) A J Gabryel 4.) Alek Rogoziński 5.) Igor Brejdygant 6.) Jacek Melchior 7.) Paweł Paliński 8.) Ahsan Ridha Hassan, KONTRA OPOWIADANIA Janusza L. Wiśniewskiego...."

JANUSZ LEON WIŚNIEWSKI - „EKSPLOZJE”. To zbiór 16-stu opowiadań o głębi i powierzchowności naszego ludzkiego ja, o tym co nam się zdarza lub zdarzyć się...

Dałam ocenę 6 dobra, bo opowieści każdego z Panów autorów są dobrze napisane, dobrym językiem, dobrze się czyta. Ale z drugiej strony dałam tylko 6, bo jak dla mnie, te opowieści wszystkie razem są za "ciężkie". Ile można czytać o śmierci, smutkach, chorobach; kolejna opowieść i znowu śmierć, choroba itp Nie chodzi mi też wcale o to, że literatura ma być tylko przyjemna i lekka, zabrakło w tej książce równowagi, pozytywnych elementów przy zalewie tematów ciężkich, trudnych i człowieka dobijających.

Dałam ocenę 6 dobra, bo opowieści każdego z Panów autorów są dobrze napisane, dobrym językiem, dobrze się czyta. Ale z drugiej strony dałam tylko 6, bo jak dla mnie, te opowieści wszystkie razem są za "ciężkie". Ile można czytać o śmierci, smutkach, chorobach; kolejna opowieść i znowu śmierć, choroba itp Nie chodzi mi też wcale o to, że literatura ma być tylko przyjemna i...