Najpierw był film - Glenn Close, John Malkovich i Michelle Pfeiffer (doskonałe aktorstwo!). Nie chciałam tego oglądać, bo takie monotematyczne rzeczy mnie raczej nie pociągają. Ale dałam się namówić - oglądałam z przyjaciółką. Dialog między nami był taki: "ale ty wiesz, że Valmont cierpi?" "I co z tego? jak jest głupcem, to niech cierpi! głupców mi nie żal!" - byłam bezlitosna i... nadal jestem. Film wywołał we mnie sporo emocji i po prostu byłam ciekawa jak ta książka jest napisana. Bardzo mi się spodobała ta forma - 177 listów. Na pierwszy rzut oka sprawia wrażenie, że w ogóle nie ma dialogów. Ale to nieprawda - ta książka jest jednym wielkim dialogiem! Bezustanną wymianą myśli. W dodatku napisana kwiecistym językiem (warto czytać na głos - ma się wrażenie jakby się samemu było na scenie ;D) 177 soczystych monologów! to pewnie robi ogromne wrażenie w teatrze! w końcu to XVIII-wieczna proza, więc trudno się dziwić, że chyba tam jest jej główne miejsce. Mimo to - jest niesłychanie aktualna! Ja szkołę skończyłam już dość dawno, ale daję sobie głowę uciąć, że dziś nawet gimnazjaliści się zakładają z kumplami o to, kto kogo zaciągnie do łóżka! Ta jednak historia nie dotyczy gimnazjalistów - mamy do czynienia z osobami dorosłymi. Z wyjątkowo wredną parą intrygantów! Kiedy czyta się te listy ma się wrażenie pobytu w gnieździe żmij. Umierasz z obrzydzenia i jednocześnie masz ochotę chwycić ich za gardło i porządnie poddusić! I do tego wszystkiego tak to już obmyślił pan Pierre Choderlos de Laclos, że ma się wrażenie podglądania czegoś w tajemnicy, niezbyt uczciwego wtargnięcia w najgłębszą intymność ludzką. To pewnie przez tę formę listową. Dzisiaj mamy maile i może młode pokolenie o tej intymności nie pamięta, ale listy - to było naprawdę coś! Niesamowite! nie sądziłam, że ta książka wywoła u mnie tyle emocji! zwłaszcza negatywnych niestety...choć jest też pewna dawka ulgi - Pani de Rosemonde, jedyny litościwy człowiek.... szkoda, że to trochę za mało... Ktokolwiek jednak zdecyduje się przeczytać tę powieść - emocje ma zapewnione! polecam

Najpierw był film - Glenn Close, John Malkovich i Michelle Pfeiffer (doskonałe aktorstwo!). Nie chciałam tego oglądać, bo takie monotematyczne rzeczy mnie raczej nie pociągają. Ale dałam się namówić - oglądałam z przyjaciółką. Dialog między nami był taki: "ale ty wiesz, że Valmont cierpi?" "I co z tego? jak jest głupcem, to niech cierpi! głupców mi nie żal!" - byłam...