Kiedy Armin traci ukochaną Monikę zostaje sam z synem Bo. Po pewnym czasie układa sobie życie na nowo i pragnie zostać ojcem powtórnie i tu czeka go niespodzianka. Podczas wizyty o lekarza dowiaduje się, iż cierpi na rzadką chorobę i nie może mieć dzieci. A więc czyim synem jest Bo, tak bardzo podobny do niego? Armin rozpoczyna zabawę w detektywa w celu wykrycia sprawcy? Ale czy do tej prawdy należy dążyć za wszelką cenę? Komu ta prawda jest potrzebna? Karel van Loon w swojej książce poruszył także temat relacji ojcowsko – synowskich, wątpliwości dręczące Armina, kto tak naprawdę jest ojcem. Czy ten co dał życie, czy ten kto wychował? Pojawia się także wątek zdrady i wątpliwości czy była to zdrada, choć było to tylko raz i pod wpływem chwili, impulsu, zauroczenia. Książkę czyta się lekko, choć nie jest z gatunku tych co się nie można oderwać. Co mnie zdziwiło? W wieku 13 lat ojciec częstuje syna winem oraz to , iż w lokalach nastolatkom podawane są napoje alkoholowe. Ale co kraj to obyczaj.

Kiedy Armin traci ukochaną Monikę zostaje sam z synem Bo. Po pewnym czasie układa sobie życie na nowo i pragnie zostać ojcem powtórnie i tu czeka go niespodzianka. Podczas wizyty o lekarza dowiaduje się, iż cierpi na rzadką chorobę i nie może mieć dzieci. A więc czyim synem jest Bo, tak bardzo podobny do niego? Armin rozpoczyna zabawę w detektywa w celu wykrycia sprawcy?...