"Między ustami a brzegiem pucharu wiele się przytrafić może." Faktycznie w tej stosunkowo niewielkiej objętościowo książce sporo się dzieje. Zazwyczaj, gdy domyślam się końca jakiejś historii, to zaczyna mnie ona nużyć. Tutaj o żadnej nudzie nie było mowy. Wręcz przeciwnie! Długo czytałam tę książkę, ale to, dlatego że dawkowałam sobie przyjemność płynącą z czytania jej. Maria Rodziewiczówna stworzyła niezwykle realistyczną i wciągającą atmosferę tamtych czasów, lat zaborów. Mamy folwark niedaleko Poznania, wychowanie i postępowanie w duchu patriotycznym, które jest czymś całkowicie naturalnym. Mamy też drogę przemiany głównego bohatera od zawziętego, nienawidzącego Polski i Polaków Prusaka po… no właśnie. Kim staje się Wentzel? Jest to postać, która na początku wydaje się nieskomplikowana i do bólu przewidywalna. Wentzel jest dziedzicem wielkiej rodzinnej fortuny, pół Niemcem, pól Polakiem, z tym, że wstydzi się tej swojej polskiej krwi. Publicznie wyraża swoje poczucie wyższości, gardzi wszystkim, co polskie, wszystkim, co niegermańskie. Jego światopogląd i co za tym idzie tryb życia i otoczenie zaczyna się zmieniać pod wpływem pewnej pięknej Polki i polskiej babci. Na pewno miłość kobiety jest tu wielce znaczącym czynnikiem, ale zdecydowanie nie jedynym. Łatwo Wentzlowi nie jest, bo piękna Jadzia i większa część jej otoczenia stanowczo go na początku odrzuca. Odrzuca go za to, że jest Niemcem, Prusakiem, przedstawicielem zaborców. Jednak to, że Wentzel staje się częścią zupełnie innego świata, świata, którym rządzą wartości patriotyczne, rodzinne, poczucie odpowiedzialności, pracowitość, altruizm przyczynia się do jego przemiany w Wacława, do porzucenia próżniaczego trybu życia. Bezinteresowne pomaganie innym jest czymś oczywistym w świecie Jadzi. Jest to środowisko całkowicie odmienne od tego, z którego pochodzi hrabia Wentzel Croy-Dülmen, gdzie wszystko jest płytkie, pozbawione głębszego sensu, a życie przecieka przez palce płynąc od zabawy do zabawy.

Piękny jest styl tej powieści, piękne i ponadczasowe jest jej przesłanie. Pewne wartości się po prostu nie starzeją bez względu na to, jaki trend, czy jazgot nas w danej chwili otacza.
Bardzo polecam!

"Między ustami a brzegiem pucharu wiele się przytrafić może." Faktycznie w tej stosunkowo niewielkiej objętościowo książce sporo się dzieje. Zazwyczaj, gdy domyślam się końca jakiejś historii, to zaczyna mnie ona nużyć. Tutaj o żadnej nudzie nie było mowy. Wręcz przeciwnie! Długo czytałam tę książkę, ale to, dlatego że dawkowałam sobie przyjemność płynącą z czytania jej....