Krwawe zwierciadło

Czekałem z niecierpliwością na tę książkę, bo wcześniejsze tomy bardzo mi się podobały ale nieco się zawiodłem. Odniosłem wrażenie jakby autor był w znacznie słabszej formie pisząc tę część. Niby wszystko się rozwija, sporo się wyjaśnia ale to nie jest ten sam Brent Weeks - zgadzam się z kilkoma innymi recenzjami, że miejscami wieje nudą, od siebie natomiast dodam, że za dużo jak dla mnie było chaosu, w którym łatwo się pogubić i niejasności, które utrudniają pozytywny odbiór tej książki ( autor strasznie namieszał z Dazenem/Gavinem ) Ceniłem ten cykl za niebanalne pomysły, ciekawe intrygi i wyrazistych bohaterów. W tym tomie wszystko to oceniam gorzej, Weeks próbuje tkać misterne sieci intryg ale jak dla mnie sam się w nich tym razem poplątał.
Duży minus za wątek Kipa, którego bardzo lubiłem w poprzednich tomach. Tym razem pomimo, że poświęcono mu więcej stron to kiepsko to wyszło - wielki przywódca, genialny mówca... beznadziejnie to było przedstawione ( jedna porywająca mowa i już nasz bohater zyskał wierną i oddaną armię ... rly ?! )
Kulminacją żenady były dla mnie relacje Kipa z Tisis a dokładnie próby skonsumowania przez nich małżeństwa. Nie wiedziałem czy mam się śmiać czy płakać i w efekcie jako podsumowanie można by napisać, że czeka się całą książkę by nasz niezwyciężony przywódca i Powiernik Światła, tu przepraszam za eufemizm "przeleciał" własną żonę...
Mimo wszystko wciąż są dobre momenty ( Teia ), które dają nieśmiałą nadzieję na to, że kolejny tom będzie lepszy i tej myśli będę się trzymał.