Bardzo fajne klasyczne s-f! "Non stop" to powieść, na którą warto znaleźć czas.

Bardzo fajne klasyczne s-f! "Non stop" to powieść, na którą warto znaleźć czas.

"Non-Stop" Briana Aldissa to ambitna próba stworzenia odrealnionego świata kosmicznego, jednakże w rezultacie książka cierpi na powolne tempo, niewyraźne postacie i niezbyt przekonującą fabułę. Pomimo interesującego pomysłu na eksplorację kosmosu, czytelnik może odczuć rozczarowanie brakiem głębszego rozwoju tematu oraz zawiłościami narracyjnymi.

"Non-Stop" Briana Aldissa to ambitna próba stworzenia odrealnionego świata kosmicznego, jednakże w rezultacie książka cierpi na powolne tempo, niewyraźne postacie i niezbyt przekonującą fabułę. Pomimo interesującego pomysłu na eksplorację kosmosu, czytelnik może odczuć rozczarowanie brakiem głębszego rozwoju tematu oraz zawiłościami narracyjnymi.

Bardzo dobra i oryginalna powieść sci-fi autorstwa Aldissa. Ciekawy pomysł i równie ciekawe opracowanie. Autor, który należy już do klasyków tego gatunku, przedstawia nam niepokojącą wizję świata pełną tajemnic i sprytnie ukrytych metafor. Ogólnie naprawdę przyjemna lektura.

Bardzo dobra i oryginalna powieść sci-fi autorstwa Aldissa. Ciekawy pomysł i równie ciekawe opracowanie. Autor, który należy już do klasyków tego gatunku, przedstawia nam niepokojącą wizję świata pełną tajemnic i sprytnie ukrytych metafor. Ogólnie naprawdę przyjemna lektura.

Jedna z tych powieści, co pokazują, jak może wyglądać życie ludzi, którzy zdecydowali się na długą podróż poprzez bezkres kosmosu. Moim zdaniem niezła, mimo że momentami banalna. Duży plus za aurę tajemniczości i zdolność utrzymania ostatecznej tajemnicy do samego końca.

Książka przedstawia dość oryginalną wizję podróży międzygwiezdnej, o której dowiadujemy się już od pierwszych stron. Dlaczego jednak mieszkańcy popadli w taką niełaskę losu? Tego z pewnością dowiemy się, przemierzając kolejne strony, jednak nie ma co liczyć na głębię postaci, czy jakieś niesamowite akcje. Interesująca jest tu głównie historia i tajemnice, których rozwikłanie zajmie czytelnikowi chwilę czasu.

Polecam ze względu na oryginalność i niezbyt dużą objętość, dzięki czemu nie odczuwa się takiej nudy, a wszelkie niedociągnięcia nie pozostają z nami na długo.

Jedna z tych powieści, co pokazują, jak może wyglądać życie ludzi, którzy zdecydowali się na długą podróż poprzez bezkres kosmosu. Moim zdaniem niezła, mimo że momentami banalna. Duży plus za aurę tajemniczości i zdolność utrzymania ostatecznej tajemnicy do samego końca.

Książka przedstawia dość oryginalną wizję podróży międzygwiezdnej, o której dowiadujemy się już od...

Długo nie mogłem pozbyć się wrażenia, że czytam alternatywną wersję „Cieplarni”, bo to i świat wykreowany od początku do końca, a i klimat podobny. Od drugiego rozdziału jednak wszystko się zmieniło – na korzyść. To całkowicie inne, ale jakże aktualne spojrzenie na zdobywanie kosmosu, myślenie o wyszukaniu planety, która będzie kolejnym rozdziałem w dziejach ludzkości, a właściwie jedynym sposobem jej przetrwania. To też bardzo trafna ocena zagrożenia, jakie niesie nie sama fizyka, ale biologia. Statek, który zabrał w podróż kolonistów nadal przemierza przestrzeń kosmiczną, nadal jest zamieszkały, choć obserwator – jakim jest czytelnik – nie znajduje w mieszkańcach podobieństwa do ludzi z Ziemi. A i sami mieszkańcy niewiele o sobie wiedzą, żyją w świecie skrajnie wrogim, z ekspansywną roślinnością, wrogimi wobec siebie plemionami i istotami, których pochodzenia można by się doszukiwać w legendach czy horrorach. Nic nie jest jasne, nic nie jest oczywiste. Jednym z mieszkańców jest Roy Complain, to on wiedzie nas do rozwiązania zagadki, choć nie jest to postać, którą darzyłbym sympatią. Wraz z kilkoma innymi wyłamuje się z praw rządzących klanem i wyrusza w podróż do „dziobu statku”. Sam nie jest przekonany czym ten „dziób” jest, nawet nie jest pewny, czy przeświadczenie, że mieszkają na statku jest słuszne.
I choć każdym, w tej grupie buntowników, kierują inne pobudki, to jednak cel mają wspólny: poskromić statek i się z niego wydostać...
Przemyślana fabuła, która umiejętnie odsuwa moment, w którym można odgadnąć co w trawie piszczy. Jedyny dysonans to „szczurzy” motyw, który charakterne SF spycha gdzieś w odmęty absurdu, szczególnie że to epizod zaledwie. Takie uatrakcyjnienie na siłę.

Długo nie mogłem pozbyć się wrażenia, że czytam alternatywną wersję „Cieplarni”, bo to i świat wykreowany od początku do końca, a i klimat podobny. Od drugiego rozdziału jednak wszystko się zmieniło – na korzyść. To całkowicie inne, ale jakże aktualne spojrzenie na zdobywanie kosmosu, myślenie o wyszukaniu planety, która będzie kolejnym rozdziałem w dziejach ludzkości, a...

To jeden z tych powrotów do lektur z okresu nastoletniego, kiedy pojawił się miesięcznik „Fantastyka”, chłonęło się łapczywie książki z serii „z kosmonautą” Czytelnika, było się członkiem Śląskiego Klubu Fantastyki (ulica Mariacka nie kojarzyła się wtedy z Alfredem Szklarskim, który na tej ulicy mieszkał, i z panienkami lekkich obyczajów, których ta ulica była mekką, ale właśnie z ŚKF) i brało się udział w maratonach filmowych połączonych z giełdą książek SF organizowanych przez ten klub w kinie Światowid (pamiętam, że kupiłem tam „Ostatni brzeg”). Nie pamiętam już, która książkę Aldissa czytałem najpierw, „Non stop” czy „Cieplarnię”, ale obie były kiedyś sporym odkryciem. Jak większość rzeczy, hehe. W każdym razie chciałem tylko napisać, że z lektury z połowy lat 80-tych pamiętałem zadziwiająco wiele, a wszystko jakby wydobywało się z niepamięci w trakcie lektury jako swojskie fakty. Jak gdyby czekało na powrót do książki i w uśpieniu czekało na wybudzenie. A przed lekturą miałem wrażenie, że nic z książki Aldissa nie pamiętam (to samo zjawisko towarzyszy mi podczas ponownej lektury książek braci Strugackich). Nie napisałem więc niczego o książce, tylko o tym, co ukrywa się w pamięci. Przepraszam. Polecanie książek bywa w niezliczonych przypadkach chybione (nie każdy gustuje w SF),ale pisanie o własnych wrażeniach jest w 100% trafne. No to polecam książkę Aldissa, ale każdy czyta na własne ryzyko, czytając z otwartym umysłem, każdy znajdzie w niej temat do przemyśleń i coś dla siebie: akcję, tajemnicę, filozofię, wizje przyszłości bądź metaforę naszych czasów, tych niezbyt odległych w czasie, a może nawet dzisiejszych...

To jeden z tych powrotów do lektur z okresu nastoletniego, kiedy pojawił się miesięcznik „Fantastyka”, chłonęło się łapczywie książki z serii „z kosmonautą” Czytelnika, było się członkiem Śląskiego Klubu Fantastyki (ulica Mariacka nie kojarzyła się wtedy z Alfredem Szklarskim, który na tej ulicy mieszkał, i z panienkami lekkich obyczajów, których ta ulica była mekką, ale...

Książka była mi reklamowana jako super pozycja, po przeczytaniu napiszę tak - jestem zadowolony, ale nie zachwycony. Być może gdybym przeczytał ten niewielki tekst szybciej, wrażenie byłoby lepsze. U mnie niestety rozciągnęło się na kilka tygodni i może klimat i wrażenia gdzieś uleciały.

Książka była mi reklamowana jako super pozycja, po przeczytaniu napiszę tak - jestem zadowolony, ale nie zachwycony. Być może gdybym przeczytał ten niewielki tekst szybciej, wrażenie byłoby lepsze. U mnie niestety rozciągnęło się na kilka tygodni i może klimat i wrażenia gdzieś uleciały.

Specyficzny klimat ale powieść mocarna, dobre hard s-f się nie starzeje

Specyficzny klimat ale powieść mocarna, dobre hard s-f się nie starzeje

Bardzo ciekawy pomysł. Na początku trochę trudno się połapać o co chodzi i gdzie dzieje się książka. Potem jest lepiej, choć autor nie do końca albo niezbyt chętnie tłumaczy skąd wziął się jego świat. Niemniej warta polecenia.

Bardzo ciekawy pomysł. Na początku trochę trudno się połapać o co chodzi i gdzie dzieje się książka. Potem jest lepiej, choć autor nie do końca albo niezbyt chętnie tłumaczy skąd wziął się jego świat. Niemniej warta polecenia.

Świetna i zaskakująca książka.

Świetna i zaskakująca książka.