Tytuł mówi wszystko. W tych krótkich opowieściach jest więcej treści niż w niejednej książce o "kobietach z marsa" i tym podobnych. Napisana z dużym dystansem do samego siebie, za co bardzo cenię autora. Szkoda tylko, że to tak krótka pozycja.

Tytuł mówi wszystko. W tych krótkich opowieściach jest więcej treści niż w niejednej książce o "kobietach z marsa" i tym podobnych. Napisana z dużym dystansem do samego siebie, za co bardzo cenię autora. Szkoda tylko, że to tak krótka pozycja.

Kupiłam tę książkę, jakieś pół mroku temu, i źle ją oceniłam, myśląc - czy w takiej cieniutkiej książce może się kryć coś ważnego? Jak niby się miało zmieścić? Biorąc pod uwagę, że jest też dużo fotografii. I to był błąd, nigdy więcej oceniać książki po okładce, tym bardziej grubości grzbiet, ta okazała si kopalnią, skarbnicą. Sięgnęłam do Hanuszkiewicza i nie mogłam się oderwać. Zlepek wspomnień oraz historii znajomych opisujący jakże szeroko relacje damsko-męskie w różnych odcieniach i barwach. I do tego wszystkiego swobodny, żartobliwy ton autora.Analiza różnych rodzai związków, miłości, ale takiej bez patosu, zwyczajnej, małżeństwa, seksu,czasu, itp. Kilka złotych myśli, osobistych przemyśleń. Czyta się tak, jak człowiek je czekoladę, po roku cukrowej abstynencji, z każdym kawałkiem mamy ochotę na więcej i nie ma uczucia nasycenia po skończeniu ostatniej strony. Wręcz przeciwnie, żałujemy, że to tylko 126 i już więcej nigdy nie będzie.

Kupiłam tę książkę, jakieś pół mroku temu, i źle ją oceniłam, myśląc - czy w takiej cieniutkiej książce może się kryć coś ważnego? Jak niby się miało zmieścić? Biorąc pod uwagę, że jest też dużo fotografii. I to był błąd, nigdy więcej oceniać książki po okładce, tym bardziej grubości grzbiet, ta okazała si kopalnią, skarbnicą. Sięgnęłam do Hanuszkiewicza i nie mogłam się...