Dla mnie jest to dobra obyczajowa powieść z wątkiem sensacyjnym.

Dla mnie jest to dobra obyczajowa powieść z wątkiem sensacyjnym.

Pani Link przyzwyczaja do pewnego poziomu swojej prozy. Za żadnym razem mnie jeszcze nie zawiodła. Można ślepo brać z półki z pewnym przekonaniem o wartości pozycji. Tak też jest w tym przypadku. Co prawda wątek kryminalny pod koniec fabuły się pojawia, jednak nie ujmuje to nic z ciekawości czytelnika co do zakończenia opowieści. Wydaje się, że już nic nie da zaskoczyć, a jednak..
Polecam z czystym sumieniem tę i inne pozycje autorki, gdyż niezmiennie trzymają wysoki poziom.

Pani Link przyzwyczaja do pewnego poziomu swojej prozy. Za żadnym razem mnie jeszcze nie zawiodła. Można ślepo brać z półki z pewnym przekonaniem o wartości pozycji. Tak też jest w tym przypadku. Co prawda wątek kryminalny pod koniec fabuły się pojawia, jednak nie ujmuje to nic z ciekawości czytelnika co do zakończenia opowieści. Wydaje się, że już nic nie da zaskoczyć, a...

Zawiodłam się. Pomysł na książkę ciekawy. Zawsze lubiłam przeplatanie wątków historycznych z teraźniejszością. Jednak w tym przypadku można powiedzieć że żyło żyło i zdechło. Nudne, rozwleczone wątki sprawiały że czytałam czasami już tylko dialogi. Nie polecam. Szkoda czasu

Zawiodłam się. Pomysł na książkę ciekawy. Zawsze lubiłam przeplatanie wątków historycznych z teraźniejszością. Jednak w tym przypadku można powiedzieć że żyło żyło i zdechło. Nudne, rozwleczone wątki sprawiały że czytałam czasami już tylko dialogi. Nie polecam. Szkoda czasu

Lubicie dostawać kwiaty?

Karin Palmer, była nauczycielka z Berlina, ogarnięta chęcią zmiany dotychczasowego życia, decyduje się wyjechać na angielską wyspę Guernsey, gdzie przed laty spędziła cudowne wakacje. Przez przypadek trafia do uroczego domu z ogrodem pełnym róż, który należy do 71-letniej Beatrice Shaye. Karin ulega urokowi staruszki, jej pięknego ogrodu i eleganckiego, przytulnego domu. Między kobietami szybko nawiązuje się serdeczna przyjaźń mimo dzielącej je różnicy wieku. Beatrice powoli zaczyna opowiadać o przeszłości. Jednak w chwili, gdy policja zacznie znajdować zwłoki kolejnych zamordowanych osób, Beatrice będzie musiała komuś zaufać. Jej wybór pada na Karin.

Zderzenie dwóch światów - nieśmiałej, nękanej bezustannymi atakami paniki Niemki i starszej, silnej i niezależnej mieszkanki Guernsey. Wbrew opisom sugerującym, że mamy do czynienia z thrillerem czy z kryminałem, dzieło Charlotte Link ma niewiele wspólnego z jednym i drugim. Silą powieści jest wątek obyczajowy - ten dawny, rozgrywający się na wyspach w czasie niemieckiej okupacji czasów II Wojny Światowej, oraz współczesny, ze współczesnymi problemami, sięgającymi niekiedy daleko wstecz.

Sięgając po kolejną książkę tej autorki nastawiłam się na porządny, trzymający w napięciu thriller. Zamiast tego, otrzymałam obyczajową perełkę z wątkiem kryminalnym.

Lubicie dostawać kwiaty?

Karin Palmer, była nauczycielka z Berlina, ogarnięta chęcią zmiany dotychczasowego życia, decyduje się wyjechać na angielską wyspę Guernsey, gdzie przed laty spędziła cudowne wakacje. Przez przypadek trafia do uroczego domu z ogrodem pełnym róż, który należy do 71-letniej Beatrice Shaye. Karin ulega urokowi staruszki, jej pięknego ogrodu i...

Na początku powieść rozwija się powoli, ale z jej biegiem rozwija się coraz lepieĵ. Ciekawe spektrum bohaterów i ich problemów związanych mocno z przeszłością a dokładniej okupacją niemiecką w czasie II wś. W książce znajdziemy postacie, każda z głębokim problemem psychicznym, które starają je pokonać. W tle zbordnie z czasów wojny, terazniejsze, miłości przeszłości i terazniejsze oraz ich konsekwencje oraz w wpływ na bohaterów. Kawał dobrej powieści obyczajowej z wątkiem historycznym.

Na początku powieść rozwija się powoli, ale z jej biegiem rozwija się coraz lepieĵ. Ciekawe spektrum bohaterów i ich problemów związanych mocno z przeszłością a dokładniej okupacją niemiecką w czasie II wś. W książce znajdziemy postacie, każda z głębokim problemem psychicznym, które starają je pokonać. W tle zbordnie z czasów wojny, terazniejsze, miłości przeszłości i...

Czasami lubię sięgnąć po łagodniejszy rodzaj literatury, żeby oderwać się od tych bardzo brutalnych i mrocznych thrillerów i kryminałów. Książka z pogranicza powieści obyczajowej, psychologicznej i historycznej wypadła w mojej ocenie dość dobrze, chociaż bardziej byłem nastawiony na typowy thriller.
Plusy:
- dobry pomysł na fabułę, cienie przeszłości powracają;
- lubię historie, gdzie teraźniejszość przeplata się z przeszłością;
- szczegółowe i wnikliwe portrety psychologiczne bohaterów;
- z biegiem lat ulega zmianie postrzeganie otaczającego nas świata;
- pokazanie okrucieństwa wojny, w każdym wykonaniu, nie tylko nazistów;
- życie to ciągłe wybory, nie zawsze udaje się wybrać najlepsze rozwiązanie;
- nigdy nie jest za późno, aby zmienić coś w naszym życiu;
- szkoda, że naprawdę ciekawie robi się po ponad połowie książki.
Minusy:
- za mało jednak thrillera, za dużo wspomnień z przeszłości;
- samo rozwiązanie wątku kryminalnego takie sobie, brak powiązania z przeszłością, więc po co tyle informacji z tego okresu;
- za dużo wałkowania na okrągło alkoholizmu Alana, podbojów seksualnych Mai.
Ogółem książka dobra.

Czasami lubię sięgnąć po łagodniejszy rodzaj literatury, żeby oderwać się od tych bardzo brutalnych i mrocznych thrillerów i kryminałów. Książka z pogranicza powieści obyczajowej, psychologicznej i historycznej wypadła w mojej ocenie dość dobrze, chociaż bardziej byłem nastawiony na typowy thriller.
Plusy:
- dobry pomysł na fabułę, cienie przeszłości powracają;
- lubię...

Kolejna doskonała książka Charlotte Link.
Dotychczas odbierałam Link jako autorkę kryminałów. Tym razem w książce jej trochę z historii najazdu wojsk hitlerowskich na normandzką wyspę Guernsey. A mnie zawsze ciekawiło co o wojnie myślą Niemcy.
Jak na Charlotte Link przystało jest też watek sensacyjny.

Kolejna doskonała książka Charlotte Link.
Dotychczas odbierałam Link jako autorkę kryminałów. Tym razem w książce jej trochę z historii najazdu wojsk hitlerowskich na normandzką wyspę Guernsey. A mnie zawsze ciekawiło co o wojnie myślą Niemcy.
Jak na Charlotte Link przystało jest też watek sensacyjny.

Nie wiem jak mam opisać tę książkę. Przez 430 stron jest opisywana teraźniejszość i jest bardzo dużo wspomnień z czasów wojny, ale nie ma nic z kryminału. Nawet ciekawie się to czytało, ale sięgnęłam po tę książkę że względu na to, że to jest
t h r i l l e r, a nie zwykła historia z dawnych lat.

Odnalezienie ciała, które jest w opisie książki odbywa się dopiero 170 stron przed końcem. I sam kryminał trwał właśnie tylko tyle, a nawet mniej, gdy cała książka ma 600 stron. Samo zakończenie było przewidywalne.

Zwykle czytam jeden kryminał 2/3 dni, tę książkę męczyłam cały tydzień.

Nie wiem jak mam opisać tę książkę. Przez 430 stron jest opisywana teraźniejszość i jest bardzo dużo wspomnień z czasów wojny, ale nie ma nic z kryminału. Nawet ciekawie się to czytało, ale sięgnęłam po tę książkę że względu na to, że to jest
t h r i l l e r, a nie zwykła historia z dawnych lat.

Odnalezienie ciała, które jest w opisie książki odbywa się dopiero 170 stron...

Wątek kryminalny - dopiero w końcowej części powieści. Wcześniej, przez kilkaset stron sporo się dzieje, ale jest to fabuła o charakterze obyczajowym.

Link potrafi rysować ludzkie charaktery i relacje w sposób przekonujący i pogłębiony. Tło psychologiczne jest ciekawe, życiowo prawdziwe, oddziaływujące na emocje czytelnika i nie jest to wszystko tylko powierzchowne... choć zarazem nie jest to także wielka literatura, ale dużo lepsze od różnorakich współczesnych wydumanych, sztucznych pseudoobyczajowych gniotów.

Książka ta wniosła mi coś zaskakującego: dotknęła we mnie pewnych trudnych dla mnie obszarów i w trochę zagadkowy sposób poprawiła mi samopoczucie. :) Jest to w sumie lektura rozrywkowa, ale na tyle koncentrująca się na ludzkich sprawach i wnętrzu, że nie jest to pusta jedynie rozrywka...

Całość może nieco przydługa, ale jak ktoś ma trochę wolnego czasu i zorientuje się, że poruszana problematyka budzi wewnętrzny oddźwięk, to warto przeczytać i przy okazji przyjrzeć się trochę sobie samemu... ;)

6,5 podnoszę do 7 - z przyczyn... osobistych! :D

p.s.
książka zasługuje na lepszy tytuł - ten który posiada wydaje mi się niepotrzebnie trochę zbyt pretensjonalny i kojarzący się z wyświechtaną sztampą...

Wątek kryminalny - dopiero w końcowej części powieści. Wcześniej, przez kilkaset stron sporo się dzieje, ale jest to fabuła o charakterze obyczajowym.

Link potrafi rysować ludzkie charaktery i relacje w sposób przekonujący i pogłębiony. Tło psychologiczne jest ciekawe, życiowo prawdziwe, oddziaływujące na emocje czytelnika i nie jest to wszystko tylko powierzchowne......

Znowu mam wrażenie, że autor "wiodącej informacji" opisującej książkę - nie przeczytał jej, chociaż ją trochę przekartkował i poprawnie podał nazwiska głównych bohaterów.
Cierniste róże są, w moim odczuciu, kryminałem tylko przy okazji innych tematów. Główną ideą jest "rozliczanie się" przed samym (samą) sobą z minionych lat życia, odczuwanie zmarnowanego czasu. Jedni zostali zmuszeni do takiego życia jakie wiedli np z powodu niemieckiej okupacji, inni zostali wmanewrowani przez umiejętną manipulację, jeszcze inni przez swoją lekkomyślność i niefrasobliwość albo przez zakochanie się w, powiedzmy, niewłaściwej osobie. Każdy (prawie każdy) w jakiś sposób jest skonfrontowany z tym w jaki sposób przebiegało jego życie. To mogłoby być przygnębiające, ale nie jest, bo niektórym udaje się odrodzić, odrzucić balasty, albo, jak np w przypadku Beatrice - pogodzić się z tym jak minęło jej życie, zauważyć dobre strony i pokochać cierniste róże o miękkich, aksamitnych płatkach.
Wątek kryminalny też jest interesujący. Stopniowo rośnie napięcie i czytelnik wyczuwa, że coś się wydarzy - zarówno w czasie w którym rozgrywa się akcja książki, jak i w czasie okupacji na wyspie, który to czas zostaje powoli odsłaniany w listach/rozmowach Beatrice z Karin.

P.S. Lektorka Marta Grzywacz jest dobra.

Znowu mam wrażenie, że autor "wiodącej informacji" opisującej książkę - nie przeczytał jej, chociaż ją trochę przekartkował i poprawnie podał nazwiska głównych bohaterów.
Cierniste róże są, w moim odczuciu, kryminałem tylko przy okazji innych tematów. Główną ideą jest "rozliczanie się" przed samym (samą) sobą z minionych lat życia, odczuwanie zmarnowanego czasu. Jedni...