Moja trzecia książka Jacka Dukaja (po Katedrze i Lodzie). Kolejność pewnie powinna być inna. Z perspektywy czasu widzę, że rozsądniej byłoby zacząć literacką przygodę z tym autorem, od tej właśnie historii. Choć Extensa , sama w sobie, też nie jest łatwą pozycją, ale jednak jest krótsza i napisana nieco mniej wymyślnymi zdaniami niż Lód, czy Katedra (NIECO 😜).

Na pierwszy rzut oka widzimy małą zieloną enklawę, gdzie niewielka grupa ludzi żyje w, nazwijmy to, ranczerski sposób (odizolowana od tego co nowe/nowoczesne). W jakim miejscu/czasie? Trudno powiedzieć, bo czym jest czas i przestrzeń? Kim są ci ludzie? Dlaczego żyją w izolacji? Kim są „obcy” poza tym „rezerwatem”? Czy to na pewno jeszcze ludzie, w naszym rozumieniu tego słowa? Czym jest extensa? Na ile możemy poznać, zrozumieć, czy chociażby nazwać to, co przekracza z pewnością możliwości naszego zmysłowego postrzegania?

Podobno to jedna z łatwiejszych książek autora, ale jeżeliby przyszło odpowiedzieć na powyższe pytania, interpretacje okazują się różne. Ogólnie pod kostiumem „sagi (historii) rodzinnej” zastanawiamy się nad przesuwaniem szerokopojętych granic, albo raczej, czy na pewnym etapie postępu, da się jeszcze ich nie przekraczać? Dzięki wspomnianemu „kostiumowi” (sielski krajobraz) historia ta jest przyjemna w odbiorze. Ciekawe zderzenie światów – starego z nowym (takiej archetypowej małej wspólnoty, z czymś przyszłym, trudnym obecnie do pojęcia).

Autor prawdopodobnie nawiązuje do zagadnień takich, jak: dualizm kartezjański, osobliwość technologiczna, transhumanizm, postczłowiek.

Jeżeli dopiero zamierzacie się zmierzyć z książkami Dukaja, nie czytaliście żadnej wcześniej, to polecam najpierw zobaczyć parę wywiadów z nim. Wydaje mi się, że posłuchanie jego opinii i prywatnych poglądów na różne sprawy, wypowiadanych własnymi słowami (nie stylizowanymi literacko) może być pomocne, żeby lepiej zrozumieć jego książki. I nie zaczynajcie raczej od Lodu 🙈😉. Na pierwszy ogień Extensa będzie chyba lepszym wyborem.

Ach, męczy mnie ten autor strasznie 🙃. Nie wiem, czy to źle, czy dobrze? 😅😝Gryzą mnie te jego książki i w dalszym ciągu nie mam do końca ukształtowanego zdania na ich temat.

Moja trzecia książka Jacka Dukaja (po Katedrze i Lodzie). Kolejność pewnie powinna być inna. Z perspektywy czasu widzę, że rozsądniej byłoby zacząć literacką przygodę z tym autorem, od tej właśnie historii. Choć Extensa , sama w sobie, też nie jest łatwą pozycją, ale jednak jest krótsza i napisana nieco mniej wymyślnymi zdaniami niż Lód, czy Katedra (NIECO 😜).

Na pierwszy...

Dukaj jak zwykle opowiada w intrygujący, piękny ale i wymagający sposób. "Extensa" wymaga sporej uważności przy czytaniu, bo język, którym posługuje się autor do najłatwiejszych nie należy. Całość wydaje się być nieco zbyt mocno skompresowana. W pewnym momencie fabułą rwie do przodu, by skończyć się nagle bez udzielenia odpowiedzi na wiele pytań czytelnika. Być może autor uniknął w ten sposób potrzeby budowania rozbudowanego uniwersum na potrzeby, było nie było, krótkiej książki, niemniej w mnie "Extensa" pozostawiła mocny niedosyt.

Dukaj jak zwykle opowiada w intrygujący, piękny ale i wymagający sposób. "Extensa" wymaga sporej uważności przy czytaniu, bo język, którym posługuje się autor do najłatwiejszych nie należy. Całość wydaje się być nieco zbyt mocno skompresowana. W pewnym momencie fabułą rwie do przodu, by skończyć się nagle bez udzielenia odpowiedzi na wiele pytań czytelnika. Być może autor...

To jedna z tych książek po przeczytaniu których nie wiadomo co myśleć. Brak jakiejkolwiek ekspozycji sprawia, że nie wiadomo jakie prawa działają w tym świecie, co tam tak na prawdę się dzieje. Najwięcej czytelnik dowiaduje się z opisu. Po lekturze książki czuje potrzebę doczytania w internecie o co w tam chodziło.

To jedna z tych książek po przeczytaniu których nie wiadomo co myśleć. Brak jakiejkolwiek ekspozycji sprawia, że nie wiadomo jakie prawa działają w tym świecie, co tam tak na prawdę się dzieje. Najwięcej czytelnik dowiaduje się z opisu. Po lekturze książki czuje potrzebę doczytania w internecie o co w tam chodziło.

Mam wrażenie, że Extensa ma olbrzymi, niewykorzystany potencjał. Świat jest interesujący (choć niemalże niewyjaśniony przez autora, odkrywamy go tylko przez fabułę),a sama fabuła to raczej pretekst dla typowo Dukajowskich zagadnień. Dużo pytań, za mało prób odpowiedzi.

Mam wrażenie, że Extensa ma olbrzymi, niewykorzystany potencjał. Świat jest interesujący (choć niemalże niewyjaśniony przez autora, odkrywamy go tylko przez fabułę),a sama fabuła to raczej pretekst dla typowo Dukajowskich zagadnień. Dużo pytań, za mało prób odpowiedzi.

Było dziwnie i było fascynująco.

Było dziwnie i było fascynująco.

Przeczytałem ostatnio w uzupełnieniu luk w znajomości Dukajowej literatury. Temat i wykonanie bardzo dobre.

Prorocze będą wizje, w których będziemy ledwie tolerowani przez ztranshumanizowanych panów, "przez pamięć swojego pochodzenia, z bezinteresownej ciekawości lub dla jakichś innych sentymentów"? I od ich dobrej woli będziemy całkowicie zależeć?
W 2001 to chyba była abstrakcja, teraz widać, że niektórym na poważnie chodzą po głowie sny o transhumanistycznej potędze. Możliwe, niemożliwe: okaże się. Ale chciano by, to chyba widać wyraźnie

Przeczytałem ostatnio w uzupełnieniu luk w znajomości Dukajowej literatury. Temat i wykonanie bardzo dobre.

Prorocze będą wizje, w których będziemy ledwie tolerowani przez ztranshumanizowanych panów, "przez pamięć swojego pochodzenia, z bezinteresownej ciekawości lub dla jakichś innych sentymentów"? I od ich dobrej woli będziemy całkowicie zależeć?
W 2001 to chyba była...

Miało być lekko i przyjemnie, było trudno, interesująco i bardzo przyjemnie. Jedna z tych książek, które wymagają skupienia i rozbudzenia szarych komórek. Bardzo, bardzo dobra.

Miało być lekko i przyjemnie, było trudno, interesująco i bardzo przyjemnie. Jedna z tych książek, które wymagają skupienia i rozbudzenia szarych komórek. Bardzo, bardzo dobra.

Książka ta jest dla mnie wyjątkowa, bo właśnie od niej (zupełnie przypadkowo) zacząłem moją przygodę z bookstagramem/booktubem i osobiście uważam, że ciężko o bardziej inspirujący start.

"Extensa" należy do tego typu książek, które mimo swoich niewielkich rozmiarów potrafią sprawić, że utkniemy przy nich na dobre - oczywiście w dobrym tego wyrażenia znaczeniu 😊
Książka ta ma zaledwie 120 stron i planowałem ją na dwa wieczory, a koniec końców spędziłem przy niej ich aż siedem... i ani jednego z nich nie żałuję!

Dukaj przede wszystkim zachwyca językiem i sposobem opisywania swojego świata. Już w zasadzie od pierwszych stron zasypuje nas ogromem słów o tajemniczym znaczeniu, ale robi to z taką gracją, że nie sposób tego nic chłonąc z przyjemnością. Na odwrocie książki możecie znaleźć informację, że są dwa sposoby czytania "Extensy": albo ze słownikiem, albo biorąc wszystko co napisze autor na wiarę. Ja zaufałem Dukajowi, polecam to i Wam, bo warto, a że słowników i tak niczego nie zrozumiecie.

Fabuła "Extensy" przedstawia nam historię jednej z ostatnich rodzin na Ziemi, która wiedzie swoje proste życie w ostatnim bastionie ludzkości - Zielonym Kraju, czyli dzisiejszej Grenlandii. Zajmują się uprawą roślin, hodowaniem koni i handlem. Ale jak to u Dukaja bywa to by było zbyt proste, autor więc wprowadza element astralny i.... dużo więcej nie mogę powiedzieć, bo bym Wam zepsuł zabawę.
Tak czy inaczej, jest to opowieść o sensie istnienia, przemijaniu, eksploracji kosmosu i poniekąd pierwszego kontaktu, ale w bardzo ciekawy i mrożący krew w żyłach sposób. Kto wie ten wie, a kto nie wie to niech czym prędzej sięga po tę niesamowitą pozycję!

Jeżeli lubicie słuchać muzyki do lektury to polecam z całego serduszka dwa albumy:
"The Creator" Hansa Zimmera oraz "It's not to late" Zbigniewa Preisnera i Lisy Gerard - niesamowicie wprowadzają w klimat i wprowadzają dodatkowe bodźce przy lekturze 😊

Podsumowując, myślę że "Extensa" Dukaja to dobry początek by zacząć przygodę z tym konkretnym autorem. Jacek Dukaj jest znany że swoich skomplikowanych koncepcji i niełatwego języka - tutaj mamy jednak jedynie 120 stron, które co prawda, jak wspominałem na wstępie, potrafią przyszpilić na dłuższy czas to zachęcają do niepoddawania się. A warto przeczytać do końca, oj warto.
Ja czuję się przekonany do prozy Dukaja i na pewno będę kontynuował eksplorowanie jego uniwersum, a Was serdecznie zachęcam do sięgnięcia po "Extensę", bo jeśli lubicie ciekawe koncepty z nutką szaleństwa i pięknym językiem to nie mogliście lepiej trafić 😊

Z mojej strony porządne 7.5/10

Jeśli spodobało się Wam to co napisałem powyżej to zapraszam Was na mojego Instagrama, gdzie znajdziecie więcej informacji i recenzji książek i nie tylko!

https://instagram.com/kulturiada?igshid=YzAwZjE1ZTI0Zg==

Książka ta jest dla mnie wyjątkowa, bo właśnie od niej (zupełnie przypadkowo) zacząłem moją przygodę z bookstagramem/booktubem i osobiście uważam, że ciężko o bardziej inspirujący start.

"Extensa" należy do tego typu książek, które mimo swoich niewielkich rozmiarów potrafią sprawić, że utkniemy przy nich na dobre - oczywiście w dobrym tego wyrażenia znaczeniu 😊
Książka ta...

Książka trudna w ocenie i na pewno nie na jeden wieczór na pierwotnie planowałem. Jednorazowo trudno przeczytać więcej niż kilkanaście stron ze wzdlędu na to jak trudna jest w odbiorze, zarówno ze względu na nie do końca jasne sceny wypełnione metaforami pełnymi techniczego słownictwa, a także tego, że narrator nie jest do końca wiarygodny i spójny. Samą treść można interpretować wielorako, ale chcę wierzyć, że język książki był uwarunkowany pokazaną później swoistą inwazją, a sam narrator nie jest już do końca człowiekiem i stąd wielokrotne trudne w zrozumieniu opisy. Sama wspomniana wcześniej inwazja jest chyba jedną z najbardziej przerażających, bo pomimo pozornej wolności, ludzkość jest bezsilna.

Książka trudna w ocenie i na pewno nie na jeden wieczór na pierwotnie planowałem. Jednorazowo trudno przeczytać więcej niż kilkanaście stron ze wzdlędu na to jak trudna jest w odbiorze, zarówno ze względu na nie do końca jasne sceny wypełnione metaforami pełnymi techniczego słownictwa, a także tego, że narrator nie jest do końca wiarygodny i spójny. Samą treść można...

Książka jak dla mnie wyjątkowo mało wciągająca. Trochę taka sałatka intelektualno-filozoficzno-fantastyczna. I w dobrej literaturze, sztuce, nie chodzi o jej rozumienie ale o to żeby w nas pozostawała.

Książka jak dla mnie wyjątkowo mało wciągająca. Trochę taka sałatka intelektualno-filozoficzno-fantastyczna. I w dobrej literaturze, sztuce, nie chodzi o jej rozumienie ale o to żeby w nas pozostawała.