"...bo człowiek jak roślina, nie może istnieć po odcięciu od korzeni łączących go z glebą, na której wyrósł"
To dlaczego wszedł ten człowiek do cylindra i dlaczego chciał podróżować w przestrzeń i dlaczego tak chciał zobaczyć zagładę Ziemi, ludzkości? Ciekawość by zobaczyć, by być pierwszym, jedynym, tak bardzo go zżerała, że pozostawił ukochaną.
Myślę, że opowieść byłaby świetnym filmem o człowieku, który mimo wszystko zawsze wybierze chęć poznania, działania, a miłość można utrzymywać przy życiu w umyśle, do tego jest ona potrzebna. Czy ważny jest drugi człowiek? Raczej chyba by podtrzymywać w umyśle wyobrażenie, że jest lub był taki osobnik w realnym życiu. Człowiek i tak wybierze poznanie. Jak sam Zajdel pisze " świadomość braku perspektyw istnienia społeczeństwa nie wyklucza woli życia jednostki".
Dobrze mi się czytało "Cylinder van Troffa", ale sporo mi się również nie podobało, choćby ten dokładny podział społeczeństwa. Może dlatego, że dożywamy czasów, w których człowieczeństwo nie rozróżnia warstw społecznych, tylko podział na bogatych i biednych. I jednym i drugim nie brak jednak sprytu by żyć, tak jak im się podoba.
Oczywiście pomysł z cylindrem jest niesamowity. Być okiem, które spogląda na dzieje Ziemi. Kto by nie chciał? Mam nadzieję, że doczekam kiedyś filmu na podstawie tej książki, bo historia warta pokazania szerokiej masie widzów. Czytelnik, wiadomo, widzi więcej.

"Mało kto potrafi zrezygnować z wprowadzenia w życie własnego i we własnym mniemaniu doskonałego pomysłu, tając sam przed sobą lub po prostu pomijając w rozważaniach perspektywiczne skutki swej działalności".

"...bo człowiek jak roślina, nie może istnieć po odcięciu od korzeni łączących go z glebą, na której wyrósł"
To dlaczego wszedł ten człowiek do cylindra i dlaczego chciał podróżować w przestrzeń i dlaczego tak chciał zobaczyć zagładę Ziemi, ludzkości? Ciekawość by zobaczyć, by być pierwszym, jedynym, tak bardzo go zżerała, że pozostawił ukochaną.
Myślę, że opowieść byłaby...