Napisana językiem bardzo przystępnym w tle historyczne wydarzenia.
Polecam

Napisana językiem bardzo przystępnym w tle historyczne wydarzenia.
Polecam

Jedną z moich ulubionych, najwyżej ocenionych na moim profilu książek jest ,,Spadek w Piemoncie” Haliny Popławskiej. Jego główna bohaterka Tekla jest młodą Polka, która znajduje się w ogarniętej rewolucją Francji i cudem udaje jej się uniknąć śmierci na gilotynie na której traci głowę jej kuzynka, Rozalia zwana Różyczką. I o ile sama Tekla jest postacią fikcyjną, a jej losy owocem wyobraźni Popławskiej, tak po jakimś czasie odkryłam, że Różyczka istniała naprawdę. Rozalia z Chodkiewiczów Lubomirska, znana z urody i wzbudzania uwielbienia u mężczyzn Polka z Podola, była jedyną Polką, która padła ofiarą Wielkiej Rewolucji Francuskiej. O niej i jej córce Aleksandrze opowiada książka Aliny Zerling – Konopki.

Historia zaczyna się pod koniec powstania listopadowego, gdy Aleksandra z Lubomirskich Rzewuska traci męża i syna. Aby dojść do siebie po tych dramatycznych wydarzeniach, odwiedza Młynówek, rodzinny majątek swojej matki Rozalii z Chodkiewiczów, która została zgilotynowana podczas Rewolucji Francuskiej. Tam odnajduje pamiętnik matki, w którym Rozalia wyjaśnia jakie kierowały nią motywacje, gdy zdecydowała się porzucić męża i wraz z kochankiem i małą córeczką wyjechać do Francji. Czytając wspomnienia Rozalii, Aleksandra zaczyna je porównywać z własną pamięcią tamtych wydarzeń. Próbuje zrozumieć i usprawiedliwić swoją matkę, która zginęła po części przez własną lekkomyślność.

Wspominałam już w kilku recenzjach, że za czytelniczy cel obrałam sobie znalezienie jakiegoś polskiego odpowiednika dla Philippy Gregory, czyli książek o kobietach powiązanych z historią Polski. I przyznam, że pod tym względem(jak i wieloma innymi) Alina Zerling – Konopka spodobała mi się o wiele bardziej niż mocniej reklamowana Renata Czarnecka, której powieści ,,Pożegnanie z ojczyzną” i ,,Pod sztandarem miłości” czytałam kilka miesięcy temu. Autorka ma bardzo przyjemny styl, który jest fajnie ustylizowany na dawne czasy, a zarazem całkowicie zrozumiały. Mimo, że akcja nie rozgrywa się chronologicznie, a właściwie w trzech ramach czasowych(życie Aleksandry po powstaniu listopadowym, jej pobyt z matką w rewolucyjnej Francji oraz wspomnienia Rozalii z czasów, gdy po śmierci ojca zaczęła ,,wchodzić w świat” i pojawiła się na dworze Stanisława Augusta Poniatowskiego),to całość czyta się naprawdę miło i z ciekawością – przynajmniej tak czytało się mi, a dzięki Halinie Popławskiej już wcześniej dość dobrze poznałam historię Rozalii Lubomirskiej.

Rozalia Lubomirska w ,,Spadku w Piemoncie” została przedstawiona jako osóbka dość płytka, próżna i bardzo skupiona na sobie, aczkolwiek urocza i chyba w gruncie rzeczy obdarzona dobrym sercem. Jednak jej postać ma stanowić głównie kontrast dla skromnej, mądrej, wrażliwej Tekli. Natomiast tutaj Alina Zerling – Konopka stara się nadać bardziej osobisty, intymny wymiar Rozalii – wiadomo o niej, że na pewno była raczej próżna i lekkomyślna, zdradziła męża, wyjechała do Francji, gdzie groziło jej niebezpieczeństwo, by być z kochankiem, narażając tym samym również swoją córkę. ,,Kwiat Podola” nie wybiela tej postaci i nie czyni z niej narodowej męczennicy(za którą mogłaby uchodzić),ale stara się też pokazać, że postawa i zachowanie Rozalii były ,,produktem” jej czasów – czasów, kiedy w obliczu zagrożenia utraty niepodległości szlachta polska spędzała czas na nieustannych balach i polowaniach, czasów, kiedy w społeczeństwie panowało przyzwolenie na romanse i zdrady małżeńskie, a uczucie do prawowitego małżonka uchodziło za coś dziwnego i niemądrego. Rozalię poznajemy jako dziewczynę naiwną, lekkomyślną, lubiącą flirtować i dobrze się bawić, ale w gruncie rzeczy uczciwą i wrażliwą. A potem obserwujemy jak ta dostosowuje się do świata, w którym przyszło jej żyć, i chwilami robi to z przyjemnością, ponieważ jej uroda i pochodzenia gwarantują powodzenie w towarzystwie. Jednocześnie bohaterka chwilami jest świadoma, że straciła szansę na prawdziwe szczęście – nie dają jej go nadskakujący adoratorzy, poślubiony z obowiązku mąż, a nawet kochanek, który nie do końca odpłacił się Rozalii za jej gorącą miłość. Rozalia nie jest bohaterką, którą z miejsca się kocha i kibicuje we wszystkim, bo irytuje próżnością, materializmem i egoizmem, ale jednocześnie może budzić sympatię ze względu na wrażliwość, miłość do córki i rodziny, a także próby bycia uczciwą na swój sposób. Jest też po części ofiarą społeczeństwa, które zrobiło z kobiety lalkę salonową do wielbienia i flirtowania. Na drugim planie stoi jej córka Aleksandra – samodzielnie prowadząca gospodarstwo, niezależna, dumna, zdająca sobie sprawę ze zmian politycznych i coraz wyraźniej upominająca się o równe traktowanie kobiet i dopuszczenie ich do życia publicznego.

Plusem jest też tło historyczne – Zerling – Konopka naprawdę dokładnie i plastycznie opisuje wszystkie wydarzenia historyczne, a także ówczesne społeczeństwo. Czuć tu współczucie dla pozbawionych wolnej ojczyzny Polaków i poddanych terrorowi arystokratów francuskich, aczkolwiek nie da się zapomnieć, że tak naprawdę oni sami doprowadzili do sytuacji w jakiej się znaleźli. Pojawia się tu galeria postaci historycznych – Ludwik XVI i Maria Antonina, madame du Barry, była faworyta Ludwika XV, Stanisław August Poniatowski, jego siostra Izabela Branicka i kochanka Elżbieta Grabowska, rodzina Czartoryskich czy Maria Naryszkina, córka znanej z ,,Pożegnania z ojczyzną” Mariny. ,,Rozalia Lubomirska” przybliża nam też zapomnianą, a bardzo oryginalną i ciekawą postać Wacława Rzewuskiego, męża Aleksandry. Tak naprawdę wady były dla mnie naprawdę kosmetyczne – wolałabym, żeby autorka jaśniej zaznaczyła, co w powieści jest prawdą, a co jej zmyśleniem, oraz niekonsekwencja w opisywaniu małżeństwa Aleksandry. Przez większą część książki czytamy, że łączyła ją ogromna miłość z mężem, której nie osłabiły częste rozstania, że Wacław był jej jedynym ukochanym i że akceptowała jego zainteresowania i wyjazdy z Polski. Natomiast w pewnym momencie bohaterka zaczyna wspominać swoją wcześniejszą, nieszczęśliwie zakończoną miłość i stwierdza, że była poszkodowaną małżonką porzucaną przez męża.

Kupiona pod wpływem impulsu książka mnie nie rozczarowała. Okazała się naprawdę świetną, sprawnie napisaną i wciągającą, a przy tym refleksyjną powieścią historyczną o zapomnianej, a przecież ciekawej i bardzo niejednoznacznej postaci. Zdecydowanie dobrze rozpoczęłam ten rok, a Alina Zerling – Konopka trafia na listę autorów z którymi chcę się lepiej zapoznać w 2019.

,, Miłość jest warta wszystkiego, nawet życia. Jeśli trzeba, nie wahaj się biec za nią, choćby na koniec świata.”

Jedną z moich ulubionych, najwyżej ocenionych na moim profilu książek jest ,,Spadek w Piemoncie” Haliny Popławskiej. Jego główna bohaterka Tekla jest młodą Polka, która znajduje się w ogarniętej rewolucją Francji i cudem udaje jej się uniknąć śmierci na gilotynie na której traci głowę jej kuzynka, Rozalia zwana Różyczką. I o ile sama Tekla jest postacią fikcyjną, a jej losy...

Świetna książka, ukazująca postać księżnej Rozalii Lubomirskiej z Chodkiewiczów, a także jej córkę Aleksandrę Rzewuską.
Autorka portret bohaterki przedstawiła w formie wspomnień jej córki oraz odnalezionych wspomnień samej Rozalii Lubomirskiej zwanej przez bliskich Różą. Nie na darmo tak ją nazywano, gdyż słynęła z nieprzeciętnej urody.Kochało się w niej wielu arystokratów. Była bywalczynią dworów królewskich. Między innymi bywała na dworze Marii Antoniny, gdzie przyjaźniła się z najbardziej znanymi arystokratkami. To między innymi, jak i nieszczęśliwa miłość były przyczyną jej tragedii. W czasie Wielkiej Rewolucji Francuskiej poniosła śmierć pod gilotyną.

Bardzo wciągająca książka.
Serdecznie polecam !

Świetna książka, ukazująca postać księżnej Rozalii Lubomirskiej z Chodkiewiczów, a także jej córkę Aleksandrę Rzewuską.
Autorka portret bohaterki przedstawiła w formie wspomnień jej córki oraz odnalezionych wspomnień samej Rozalii Lubomirskiej zwanej przez bliskich Różą. Nie na darmo tak ją nazywano, gdyż słynęła z nieprzeciętnej urody.Kochało się w niej wielu...