Taka sobie; jeśli się zacznie czytać to już się czyta i chce się wiedzieć co dalej. Natomiast do porywających książek na pewno nie należy.

Taka sobie; jeśli się zacznie czytać to już się czyta i chce się wiedzieć co dalej. Natomiast do porywających książek na pewno nie należy.

Bardziej umęczyłam tą książkę niż ją przeczytałam. Nie chciałam przerywać bo byłam ciekawa jak się skończy. Na pewno nie sięgnę po nią po raz drugi.

Bardziej umęczyłam tą książkę niż ją przeczytałam. Nie chciałam przerywać bo byłam ciekawa jak się skończy. Na pewno nie sięgnę po nią po raz drugi.

To naprawdę słaaaba pozycja, zmusiłam się do dobrnięcia do końca, aczkolwiek książka jest nudna, jest kilka wątków, które nie mają tak naprawdę żadnego sensu, stanowczo odradzam...

To naprawdę słaaaba pozycja, zmusiłam się do dobrnięcia do końca, aczkolwiek książka jest nudna, jest kilka wątków, które nie mają tak naprawdę żadnego sensu, stanowczo odradzam...

jeżeli się nudzisz i nie masz nic ciekawszego pod ręką..
mnie nie porwała. pomysł na książkę może i udany, ale sama fabuła ciągnie się jak flaki z olejem.

jeżeli się nudzisz i nie masz nic ciekawszego pod ręką..
mnie nie porwała. pomysł na książkę może i udany, ale sama fabuła ciągnie się jak flaki z olejem.

Nie szczególnie przepadam za tą książką, na początku praktycznie nic się nie dzieje. Czasami można się zgubić w myślach głównego bohatera, który, jak można się domyślić ciągle "myśli o niebieskich migdałach". Chyba jedynym plusem są ciekawostki z życia religijnego tego człowieka.

Nie szczególnie przepadam za tą książką, na początku praktycznie nic się nie dzieje. Czasami można się zgubić w myślach głównego bohatera, który, jak można się domyślić ciągle "myśli o niebieskich migdałach". Chyba jedynym plusem są ciekawostki z życia religijnego tego człowieka.

Tą książkę bardzo ciężko się czyta. Jej sposób napisania powoduje, że nie sposób się na niej skupić na dłuższy czas. Bardzo łatwo jest przez to rozproszyć swoją uwagę.

Szczerze powiedziawszy nie przebrnęłam przez tę książkę. Przeczytałam więcej niż połowę historii, ale przy tym strasznie się męczyłam. Aczkolwiek chciałam skończyć czytać "Transmisję", dlatego zrobiłam sobie dłuższą przerwę - myśląc, że gdy odpoczęłam od pierwszej fazy znużenia, zmęczenia - dalej pójdzie jak z górki. Jednak tak się nie stało, powodując zarazem zaprzestanie czytania. Chociaż przyznam, iż jest to druga książka, którą nie skończyłam czytać.

Reasumując - zdecydowanie nie polecam tej książki nikomu, chyba że osobie, która lubi się katować ;)

Tą książkę bardzo ciężko się czyta. Jej sposób napisania powoduje, że nie sposób się na niej skupić na dłuższy czas. Bardzo łatwo jest przez to rozproszyć swoją uwagę.

Szczerze powiedziawszy nie przebrnęłam przez tę książkę. Przeczytałam więcej niż połowę historii, ale przy tym strasznie się męczyłam. Aczkolwiek chciałam skończyć czytać "Transmisję", dlatego zrobiłam...

"Odwróciła się i ujrzała obiekt tak bardzo macho, że niemal żywcem wzięty z plakatu-pamiątki po tłustych latach osiemdziesiątych. Ferrari testarossa pulsowało niczym dorodny metalowy penis, a jego czerwony lakier błyszczał w słońcu."
Cała książka pełna jest podobnych "mądrości".
Nieznośny bełkot, nie wnoszący nic swoją bezsensownością.
Ktoś postanowił, że napisze książkę i napisał 300 stron literkami.
Ale ktoś tę książkę zatwierdził do druku i wydał. I to mnie szalenie dziwi.
To moje pierwsze spotkanie z radosną twórczoscią tego pana i na pewno ostatnie.
Dawno książka nie doprowadziła mnie do takiego bólu głowy.
Zdecydowanie nie polecam.

"Odwróciła się i ujrzała obiekt tak bardzo macho, że niemal żywcem wzięty z plakatu-pamiątki po tłustych latach osiemdziesiątych. Ferrari testarossa pulsowało niczym dorodny metalowy penis, a jego czerwony lakier błyszczał w słońcu."
Cała książka pełna jest podobnych "mądrości".
Nieznośny bełkot, nie wnoszący nic swoją bezsensownością.
Ktoś postanowił, że napisze książkę i...