Mając na uwadze, że to rok 1972, to wizja Crichtona niepokojąco się klaruje. A pomysł z komputerami opartymi na żywych organizmach, to już szczyt przewidywania. Owszem sama książka nie porywa i sporo jej brakuje, ale każdy 50 lat później może udawać mądrzejszego

Mając na uwadze, że to rok 1972, to wizja Crichtona niepokojąco się klaruje. A pomysł z komputerami opartymi na żywych organizmach, to już szczyt przewidywania. Owszem sama książka nie porywa i sporo jej brakuje, ale każdy 50 lat później może udawać mądrzejszego

Ode mnie 6/10, nie jest to z pewnością arcydzieło, ale ogólnie daje radę, choć pozostawia spory niedosyt. Autor powinien był dodać po prostu więcej wątków, książka jak gdyby nagle się urywa.
Lubię tę tematykę i ogólnie polecam, a na pewno nie odradzam :)

Ode mnie 6/10, nie jest to z pewnością arcydzieło, ale ogólnie daje radę, choć pozostawia spory niedosyt. Autor powinien był dodać po prostu więcej wątków, książka jak gdyby nagle się urywa.
Lubię tę tematykę i ogólnie polecam, a na pewno nie odradzam :)

Zdecydowanie jedna ze słabszych książek Crichtona, ale umówmy się, słaby Crichton to dalej dobre książki.

Zacznijmy od bohaterów. Niestety są bardzo słabo wykreowani i nie za bardzo im kibicujemy.
Na plus, zasługuje jak zwykle ciekawa i świetnie skonstruowana fabuła, może trochę zbyt przewidywalna, ale w roku 1972 musiała być zdecydowanie nowatorska. Operacje mózgu i neurostymulacja nie powodują u nas jakiś specjalnych emocji, ale w latach siedemdziesiątych, dla większości ludzi brzmiało to zapewne bardzo futurystycznie, szczególnie biorąc pod uwagę fakt, że taki sposób leczenia padaczki został zatwierdzony dopiero w latach dwutysięcznych.

Crichton mógł tworzyć tak wizjonerskie historie dzięki ogromnemu reaserchowi, który był nieodzownym elementem każdej jego powieści. Dzięki temu nawet czytając całkowicie fikcyjne i nierealne historie, ciężko się oprzeć wrażeniu, że mogły by one się wydarzyć na prawdę.

Zdecydowanie jedna ze słabszych książek Crichtona, ale umówmy się, słaby Crichton to dalej dobre książki.

Zacznijmy od bohaterów. Niestety są bardzo słabo wykreowani i nie za bardzo im kibicujemy.
Na plus, zasługuje jak zwykle ciekawa i świetnie skonstruowana fabuła, może trochę zbyt przewidywalna, ale w roku 1972 musiała być zdecydowanie nowatorska. Operacje mózgu i...

Odkurzony z domowej biblioteczki. Jedna ze słabszych książek Crichtona, na poziomie „Śmierci binarnej”. Do przeczytania i zapomnienia. Daleko jej do „Parku Jurajskiego” czy „Micro”.
Plusy:
- dobry pomysł na fabułę, eksperymentalny sposób zapobiegania epilepsji;
- wizja ingerencji w mózg człowieka i jego opłakane skutki;
- poruszenie tematów etyki zawodowej, postępu medycyny, rozwoju cywilizacji;
- czy „ulepszanie” człowieka nie zmierza w kierunku zrobienia z niego maszyny;
- czy stymulacja mózgu jest w dalszej perspektywie w ogóle możliwa;
- mimo, że napisana 50 lat temu, wiele pytań wciąż jest aktualnych;
- końcowe wyjaśnienia dotyczące chorujących na epilepsję.
Minusy:
- nie zachwyciła, a wręcz wynudziła, zbyt wiele niezrozumiałej terminologii nawet jak na Crichtona, akcja zbyt statyczna;
- brak jednoznacznego głównego bohatera;
- finałowe zakończenie, z którego nic nie wynika.
Ogółem książka taka sobie.

Odkurzony z domowej biblioteczki. Jedna ze słabszych książek Crichtona, na poziomie „Śmierci binarnej”. Do przeczytania i zapomnienia. Daleko jej do „Parku Jurajskiego” czy „Micro”.
Plusy:
- dobry pomysł na fabułę, eksperymentalny sposób zapobiegania epilepsji;
- wizja ingerencji w mózg człowieka i jego opłakane skutki;
- poruszenie tematów etyki zawodowej, postępu...

Dobrze mi się czytało, lubię styl Crichtona (czytałem też Park Jurajski i Kulę) i jego sprawne poruszanie się w gatunku s-f / thriller, a ta powieść to medyczny techno-thriller.
Powieść napisana pół wieku temu - wtedy komputeryzacja wraz ze skomplikowanymi operacjami medycznymi dopiero raczkowały.
Wrażenia miałem podobne jak przy "Millennium" Stiega Larssona (chwilami nie można się oderwać). Zwykle lubię się do czegoś przyczepić, wypunktować jakieś słabe moim zdaniem strony - tutaj nie mam do czego, choć wybitne dzieło to nie jest, ale w napięciu trzyma.

Dobrze mi się czytało, lubię styl Crichtona (czytałem też Park Jurajski i Kulę) i jego sprawne poruszanie się w gatunku s-f / thriller, a ta powieść to medyczny techno-thriller.
Powieść napisana pół wieku temu - wtedy komputeryzacja wraz ze skomplikowanymi operacjami medycznymi dopiero raczkowały.
Wrażenia miałem podobne jak przy "Millennium" Stiega Larssona (chwilami nie...

Crichton mnie lekko rozczarował. Książka napisana tak trochę od niechcenia. Akcja się ciągnie zbyt statycznie, czeka się na jakieś zwroty akcji, a tu nie ma. Książka krótka ze słabym zakończeniem. Czuję niedosyt.

Crichton mnie lekko rozczarował. Książka napisana tak trochę od niechcenia. Akcja się ciągnie zbyt statycznie, czeka się na jakieś zwroty akcji, a tu nie ma. Książka krótka ze słabym zakończeniem. Czuję niedosyt.

Bardzo , ale naprawdę bardzo ciężko mi ocenić tę pozycję.
Ze strony akcji do której autor mnie przyzwyczaił to strasznie słabo.
Ze strony pomysłu a trzeba powiedzieć że książka była napisana w latach 70 XX wieku jest to pozycja wręcz genialną z wręcz apokaliptyczną wizją ingerencji medycyny w mózg ludzki co w konsekwencji prowadzi do tragedii.
Warto przeczytać bo naprawdę daje to do myślenia.

Bardzo , ale naprawdę bardzo ciężko mi ocenić tę pozycję.
Ze strony akcji do której autor mnie przyzwyczaił to strasznie słabo.
Ze strony pomysłu a trzeba powiedzieć że książka była napisana w latach 70 XX wieku jest to pozycja wręcz genialną z wręcz apokaliptyczną wizją ingerencji medycyny w mózg ludzki co w konsekwencji prowadzi do tragedii.
Warto przeczytać bo...

Nie zaczarowała mnie ta lektura, nie ma co owijać w bawełnę. Crichton potrafi snuć lepsze historie, ale przeczytałem ją do końca nie tylko ze względu na szacunek do jednego z moich ulubionych pisarzy, bo temat mimo wszystko jest dość ciekawy.
Niby mamy tu wszystkie magiczne składniki jakimi zazwyczaj częstuje nas autor, ale tym razem jakby czegoś zabrakło i nie potrafię nawet powiedzieć czego. Zdaję sobie sprawę, że moja opinia nie jest zbyt pomocna, ale dla mnie jest do pozycja lekko ponadprzeciętna. Do przeczytania i zapomnienia. A szkoda, bo autor przyzwyczaił mnie do tego, że po każdej jego książce mam takie refleksyjne 'after-party';) Nie tym razem.

Nie zaczarowała mnie ta lektura, nie ma co owijać w bawełnę. Crichton potrafi snuć lepsze historie, ale przeczytałem ją do końca nie tylko ze względu na szacunek do jednego z moich ulubionych pisarzy, bo temat mimo wszystko jest dość ciekawy.
Niby mamy tu wszystkie magiczne składniki jakimi zazwyczaj częstuje nas autor, ale tym razem jakby czegoś zabrakło i nie potrafię...

Thriller technologiczny trącący już niestety myszką. Ale do przeczytania.

Thriller technologiczny trącący już niestety myszką. Ale do przeczytania.

Szybko się czyta bo nie jest długa...niczym "śledzik na raz" :p
Nie ma w nej żadnych ohów i ahów ale spokojnie można przeczytać.
Książka stara bo z początku lat 70-tych...można to wyczuć nie tylko czytająć opis istniejącej wtedy technologi/komputerów.
Mi najbardziej żuciło się to, że zarówno pacjęci jaki lekrarze mogą palić w szpitalu...dziwne odczucie.
Dzisiaj to niemożliwe :)

Szybko się czyta bo nie jest długa...niczym "śledzik na raz" :p
Nie ma w nej żadnych ohów i ahów ale spokojnie można przeczytać.
Książka stara bo z początku lat 70-tych...można to wyczuć nie tylko czytająć opis istniejącej wtedy technologi/komputerów.
Mi najbardziej żuciło się to, że zarówno pacjęci jaki lekrarze mogą palić w szpitalu...dziwne odczucie.
Dzisiaj to...