Jedna z najpiękniejszych, ale jednocześnie i najtrudniejszych książek, jakie było mi dane przeczytać.

Od pierwszych zdań wiadomo, że będziesz mieć do czynienia z literaturą najwyższych lotów. Wiadomo też od samego początku, że łatwo nie będzie. Jednak choć przez 3/4 tej opowieści można czuć się zagubionym, to nawet w tych momentach "jasności" i świadomości akcji, książka potrafi mocno wstrząsnąć. Wiele słów zapisanych w tej powieści sprawia, że człowiek sam zaczyna zastanawiać się nad własnym życiem.

Styl jest niezwykły i wyjątkowy. Co z fabułą? Jeśli akcja toczy się na południu Stanów Zjednoczonych w czasach przed i po zakończeniu wojny secesyjnej, to można być pewnym tego, że będzie ciekawie, wzruszająco, ale też przygnębiająco i smutnie.

Powieść trudna w odbiorze, ale warta czytania. To właśnie takie książki sprawiają, że w literaturze można się zakochać.

Jedna z najpiękniejszych, ale jednocześnie i najtrudniejszych książek, jakie było mi dane przeczytać.

Od pierwszych zdań wiadomo, że będziesz mieć do czynienia z literaturą najwyższych lotów. Wiadomo też od samego początku, że łatwo nie będzie. Jednak choć przez 3/4 tej opowieści można czuć się zagubionym, to nawet w tych momentach "jasności" i świadomości akcji, książka...

Gdybym rozdawał Noble, Faulknerowi dałbym ich jedenaście.

Gdybym rozdawał Noble, Faulknerowi dałbym ich jedenaście.

Co ja mogę powiedzieć? Faulknera uwielbiam i jest moim mistrzem już od więcej niż ćwierć wieku. Świat, jaki przedstawia w swoich książkach jest tak plastyczny i tak przemawia do wyobraźni, że dla chcących poznać realia miejsca i czasu, o których pisze, nie ma lepszego sposobu na research.
Być może dla współczesnych język, jakim się autor posługuje może wydać się dziwny, trudny do zrozumienia, ale dla mnie jest to gigantyczny plus na tle ubożyzny lingwistycznej współczesnych produktów pisarskich. Zapewne większość pisarskich "kołczów" dostałaby zawału na widok ilości używanych przez autora przymiotników, które przecież są obecnie uważane za zło w czystej postaci, już o długości zdań i ich złożonej strukturze nie wspominając. Jak to dobrze, że w czasach kiedy tworzyli amerykańscy nobliści, tacy jak Faulkner, nie było literackich warsztatów i internetowych "mądrości", wbijanych teraz do głowy aspirującym autorom, bo nie mielibyśmy tak cudownej, pełnokrwistej literatury.

Co ja mogę powiedzieć? Faulknera uwielbiam i jest moim mistrzem już od więcej niż ćwierć wieku. Świat, jaki przedstawia w swoich książkach jest tak plastyczny i tak przemawia do wyobraźni, że dla chcących poznać realia miejsca i czasu, o których pisze, nie ma lepszego sposobu na research.
Być może dla współczesnych język, jakim się autor posługuje może wydać się dziwny,...

,,Absalomie, Absalomie " to książka nietuzinkowa i trudna że względu na zawiłą narrację , dygresje, wtręty, pomieszaną chronologię. Trudno mi było wpaść w rytm tej opowieści, ale warto było się pomęczyć. Faulkner stworzył niezwykle dzieło, sagę rodzinną z wojną secesyjną w tle .Jest to opowieść o tajemniczym Thomasie Sutpenie, przybyłym na południe ameryki nie wiadomo skąd . Mężczyzna osiedlił się na tych ziemiach, założył rodzinę, ale czyny , których dopuścił się w przeszłości doprowadziły do tragedii i rozpadu rodziny. Książka skupia się również na antagonizmach rasowych amerykańskiego południa i problemie niewolnictwa. Nie jest to łatwa lektura, ma kompozycję szkatułkową, sposób narracji też nie ułatwia czytania , ale nie wiem czy książka nie zyskuje dzięki takiej a nie innej formie. Wspaniała opowieść, no i wreszcie zrozumiałam dlaczego książka nosi taki tytuł. 👍

,,Absalomie, Absalomie " to książka nietuzinkowa i trudna że względu na zawiłą narrację , dygresje, wtręty, pomieszaną chronologię. Trudno mi było wpaść w rytm tej opowieści, ale warto było się pomęczyć. Faulkner stworzył niezwykle dzieło, sagę rodzinną z wojną secesyjną w tle .Jest to opowieść o tajemniczym Thomasie Sutpenie, przybyłym na południe ameryki nie wiadomo skąd...

Grzechy i cnoty amerykańskiego południa ujęte w jeden wielki mit o postaciach, które te grzechy uosabiają lub są ich ofiarami (lub jedno i drugie),reprezentując w pewien sposób całą historię południa w kontekście upadku niewolnictwa i klęski w wojnie secesyjnej.
Coś o absurdalności rasizmu, amoralnym honorze, przewrotności praktycznej ambicji, a nade wszystko coś o gorzkim, tragicznym fatum tworzonym przez te wszystkie poprzednie. Postacie Faulknera to kobiety skrzywdzone przez mężczyzn, dzieci porzucone przez ojców, mężczyźni dążący za wszelką cenę do prestiżu, a pomimo tego, z jakiegoś powodu, ta powieść zdaje się najmniej szokująco cyniczna, z tych które dotychczas czytałem, a za to najbardziej realistycznie dosadna.
Historia, korowa fabuła, podobnie jak mit, jest tutaj tylko serią interpretacji i reinterpretacji złączonych w potężny konglomerat, w którym musimy odnaleźć fakty pośród zalewu informacji lub, wręcz przeciwnie, w którym jesteśmy zaproszeni do własnych interpretacji, bo im dłużej o tym myślę to "Absalomie, Absalomie" coraz bardziej wydaje mi się być swego rodzaju meta-powieścią: powieścią o opowiadaniu, tworzeniu historii i interpretacji, powieścią o zagęszczonej, cyrkularnej narracji o tym jak ciężko odnaleźć konkret pośród różnych narracji codziennych, którymi chcemy sobie pomóc zrozumieć życie , a zwłaszcza przeszłość.
Jest to na pewno książka trudna, w trakcie czytania i po zakończeniu czułem się jakby miała co najmniej dwa razy więcej stron niż ma faktycznie, lecz z całą odpowiedzialnością ją polecam, ponieważ daje pełne i bogate doświadczenie czytelnicze; przenika rytmem, bogactwem metafor oraz daje nam możliwość zrozumienia ludzkiej psychiki.

Ciekawostka: podobno znajduje się tutaj najdłuższe zdanie w historii literatury- 1288 słów ;)

Grzechy i cnoty amerykańskiego południa ujęte w jeden wielki mit o postaciach, które te grzechy uosabiają lub są ich ofiarami (lub jedno i drugie),reprezentując w pewien sposób całą historię południa w kontekście upadku niewolnictwa i klęski w wojnie secesyjnej.
Coś o absurdalności rasizmu, amoralnym honorze, przewrotności praktycznej ambicji, a nade wszystko coś o...

Faulknerowska narracja zawsze jest trudna, wymagająca koncentracji, uwagi, ale tym razem nie można by inaczej. Sutpen bowiem ze swoim ukrytym, obsesyjnie wyznawanym marzeniem, angażuje emocjnalnie i życiowo wszystkich dookoła, bliższych i dalszych krewnych, sąsiadów i wszystkich napotkanych na swojej drodze. Co tak mrocznego siedzi w jego głowie, że bogactwo i pomyślność jego rodziny rozpada się w minutę, na całe pokolenia i całą miejscowość spadając ciężką, fatalistyczną klątwą?

Faulknerowska narracja zawsze jest trudna, wymagająca koncentracji, uwagi, ale tym razem nie można by inaczej. Sutpen bowiem ze swoim ukrytym, obsesyjnie wyznawanym marzeniem, angażuje emocjnalnie i życiowo wszystkich dookoła, bliższych i dalszych krewnych, sąsiadów i wszystkich napotkanych na swojej drodze. Co tak mrocznego siedzi w jego głowie, że bogactwo i pomyślność...

Kunsztowna, wysmakowana, wybitna. I na pewno nie dla każdego.

Kunsztowna, wysmakowana, wybitna. I na pewno nie dla każdego.

Uczta jak napisał jeden z czytelników, ale kawiorem nie nakarmi się tłumu.
Z pokorą przyznaję, że wysokie oceny i opinie doświadczonych czytelników dały mi motywację, aby przebrnąć przez tę kunsztownie napisaną powieść. Mocno skoncentrowany widziałem, wyświetlające się w głowie panoramiczne filmy. Jak tylko traciłem koncentrację, od razu czułem się jak muszka owocówka w pajęczej sieci „słowotoku” Faulknera.
Chronologia zdarzeń oraz genealogia znajdującą się na końcu książki okazały się pomocne.
Warto było włożyć wysiłek w lekturę tej niezwykłej książki.
W 1807 roku, gdzieś w Appalachach w ubogiej rodzinie przychodzi na świat Thomas Sutpen - 4 lata wcześniej Amerykanie kupują od Napoleona Bonaparte za 15 mln dolarów Nowy Orlean (miasto-port nad Oceanem Atlantyckim) wraz z dorzeczem rzeki Missisipi podwajając tym samym swoją dotychczasową powierzchnię. Te szczęśliwie nabyte tereny szybko stają się perłą Stanów Zjednoczonych i są masowo zasiedlane przez białych osadników, z których część odnajduje tutaj swój raj. Region dynamicznie się rozwija aż do roku 1861, kiedy to wybucha wojna secesyjna…

Uczta jak napisał jeden z czytelników, ale kawiorem nie nakarmi się tłumu.
Z pokorą przyznaję, że wysokie oceny i opinie doświadczonych czytelników dały mi motywację, aby przebrnąć przez tę kunsztownie napisaną powieść. Mocno skoncentrowany widziałem, wyświetlające się w głowie panoramiczne filmy. Jak tylko traciłem koncentrację, od razu czułem się jak muszka owocówka w...

Faulknera albo się kocha, albo nienawidzi. Nie ma nic pośredniego. Kocham, podobnie jak Marqueza. I choć nie była to miłość od pierwszej strony, to z pewnością zostanie już w mojej czytelniczej duszy.

Faulknera albo się kocha, albo nienawidzi. Nie ma nic pośredniego. Kocham, podobnie jak Marqueza. I choć nie była to miłość od pierwszej strony, to z pewnością zostanie już w mojej czytelniczej duszy.

Wybitna! Choć wymagająca, nie dla każdego czytelnika. Odstrasza konstrukcja bardzo długich zdań, skomplikowana i jeszcze bardziej komplikująca się fabuła, kompozycja szkatułkowa, zmieniający się narratorzy... Tych odstraszaczy tu mnóstwo, ale opowieść niesamowicie wciąga, pobudza wyobraźnię, każe szukać motywacji postępowania bohaterów w trudnej przeszłości (kto miał łatwą przeszłość w XIX w. na przedwojennym amerykańskim Południu?). W domysłach i dusznej konstrukcji - tak, atmosferę i klimat można oddać też za pomocą budowy zdań! - gubią się liczne wątki, trzeba je łapać, wiązać, domyślać się, szukać ukrytych znaczeń. A tajemniczy, stary dom Sutpena przyciąga niejednym sekretem... Uczta!

Wybitna! Choć wymagająca, nie dla każdego czytelnika. Odstrasza konstrukcja bardzo długich zdań, skomplikowana i jeszcze bardziej komplikująca się fabuła, kompozycja szkatułkowa, zmieniający się narratorzy... Tych odstraszaczy tu mnóstwo, ale opowieść niesamowicie wciąga, pobudza wyobraźnię, każe szukać motywacji postępowania bohaterów w trudnej przeszłości (kto miał łatwą...