Trzecia cześć cyklu z pokręconego świata, niesionego przez ogromnego żółwia we współce z czterema słoniami, przedstawia nam nowych bohaterów i całkiem odmienny problem. Dużo się mówi o równouprawnieniu. Nasz świat zmienia się i mało już zostało zawodów, w których kobieta (przynajmniej „oficjalnie”) trafiłaby na zatrzaśnięte drzwi. U Pratchetta wrota te są czarne i magiczne, a mieszkający za nimi panowie, w imię tradycji, gotowi są odmówić młodej Esk jej praw do pozostania magiem. Praw? Jakich praw? Ósma córka, ósmego syna, choć magia z niej wycieka, a w spadku po czarodzieju otrzymała całkiem charakterną laskę, praw do pozostania magiem nie ma. Takowe nie istnieją. I choć nikt nie wie gdzie zostało to zapisane, mag nie może być kobietą, a czarownica mężczyzną. Co zrobić jednak z tym fantem? Jak zawsze świat pełen absurdów wprawił mnie w niezrównany humor. Kocham Babcię i jej głowologię. Niszczyła system w każdy możliwy sposób, po czym budowała go na nowo w wygodny dla siebie sposób. Do tej pory moja ulubiona cześć. Poza tym trudno się nie zgodzić z wieloma przemyśleniami obu bohaterek. Moim nowym motyw zostaje „szanse jeden na milion, spełniają się w dziewięciu na dziesięć przypadków” :)

Trzecia cześć cyklu z pokręconego świata, niesionego przez ogromnego żółwia we współce z czterema słoniami, przedstawia nam nowych bohaterów i całkiem odmienny problem. Dużo się mówi o równouprawnieniu. Nasz świat zmienia się i mało już zostało zawodów, w których kobieta (przynajmniej „oficjalnie”) trafiłaby na zatrzaśnięte drzwi. U Pratchetta wrota te są czarne i magiczne,...