Bardzo smutna rodzinna opowieść, książka, którą córka chciała upamiętnić ojca. Nie czyta się tego łatwo, bo wydarzenia nie układają się chronologicznie, poznajemy tylko fragmenty "z różnych czasów", raz jest to koniec życia, raz początek, raz coś ze środka. Przeszkadza też fatalny układ dialogów. Ale sama forma jest ciekawa, a wspomnienie o ukochanym zwierzątku, chomiku, ulubieńcu ojca i wszystkich w rodzinie, wzruszająco spina całość.

Bardzo smutna rodzinna opowieść, książka, którą córka chciała upamiętnić ojca. Nie czyta się tego łatwo, bo wydarzenia nie układają się chronologicznie, poznajemy tylko fragmenty "z różnych czasów", raz jest to koniec życia, raz początek, raz coś ze środka. Przeszkadza też fatalny układ dialogów. Ale sama forma jest ciekawa, a wspomnienie o ukochanym zwierzątku, chomiku,...

Historia rodziny Kuryluków na tle Historii pisanej przez duże H. Jest i ciekawie i pięknie i strasznie. Polecam zarówno fanom biografii ale ze znajomością podstaw polskiej historii i polityki XX wieku , jak i wszystkim, którzy chcą poznać nowe, nieznane osobowości i niebanalne historie pisane przez życie.

Historia rodziny Kuryluków na tle Historii pisanej przez duże H. Jest i ciekawie i pięknie i strasznie. Polecam zarówno fanom biografii ale ze znajomością podstaw polskiej historii i polityki XX wieku , jak i wszystkim, którzy chcą poznać nowe, nieznane osobowości i niebanalne historie pisane przez życie.

Holokaust wciąż trwa nie tylko w tych, którzy ocaleli, ale także w następnych pokoleniach - z poważnymi konsekwencji psychologicznymi dla wszystkich…

Tej oczywistej prawdzie Autorka nadaje bardzo osobisty, intymny, tragiczny wręcz wymiar, co jest największą wartością tej książki. Inną, równie ważną, jest przypomnienie jej ojca, Karola Kuryluka - jednego z nielicznych przyzwoitych ludzi władzy PRL. Ponadto mamy tu wzruszający portret jej brata, do końca zmagającego się z kryzysem zdrowia psychicznego…

Niby głównym bohaterem jest tytułowy chomik Goldi, ale to tylko pozornie główna osnowa narracji, w której przewijają się wszystkie traumy lat wojny a potem komunizmu oraz rodzinnego dramatu. Podczas niemieckiej okupacji Lwowa Kuryluk - widząc w parku matkę Autorki - uciekinierkę z getta, czekającą już tylko na śmierć - postanowił ją ocalić (po czym poślubić…).

Jest tu sporo scen – oprócz tej z Parku Stryjskiego - wbijających w fotel, np. spotkanie w lesie pod Wiedniem (gdzie Kuryluk jest pod koniec lat 50. ambasadorem PRL) prawdziwych austriackich hitlerowców, najwierniejszych wyznawców wodza, którzy wraz z psem od razu wywąchali, że mają do czynienia ze znienawidzonymi Juden.

Inna, może mniej mrożąca krew w żyłach, to wizyta Mołotowa na kolacji w ambasadzie. Matka Autorki już na początku zupełnie niedyplomatycznie pyta żonę stalinowskiego zbrodniarza: „Jak to możliwe, wasz mąż był ministrem spraw zagranicznych, a wy w obozie….?”. Sytuację ratuje ambasador, prezentując Mołotowowi słynnego chomika, który go wprawił w lepszy humor niż tamto pytanie

I jeszcze komiczny opis wcześniejszego dnia śmierci Stalina, gdy pogrążona w żałobie przedszkolanka-komunistka odprowadza małą Autorkę do mieszkania rodziców, a zza drzwi – zdumiona i obrażona - słyszy tanecznego walca, puszczanego przez ojca z matka, którzy po swojemu czczą tak szczęśliwy dzień. Po otwarciu drzwi oboje są w dezabilu i jakoś rozczochrano-zdyszani, czego wówczas Autorka nie rozumie….

Ale potem - a i przedtem też - zasadniczo jednak jest poważnie, a i dramatycznie - choć chomik jest jakimś „lekiem na cale zło”. Ale cień Holokaustu dosięgnie po latach i Matkę, wpędzając ją w taki kryzys, jaki stał się losem brata Autorki.

Jej ojciec umrze zaś w kwiecie wieku na zawał pod koniec 1967 r., gdy niczym rak pęcznieje już nowy faszyzm - tym razem i komunistyczny, i polski jednocześnie - który zaraz eksploduje ohydą Marca, a wcześniej opluje Kuryluka jako dyrektora Państwowego Wydawnictwa Naukowego w ramach nagonki na Wielką Encyklopedię Powszechną PWN za hasło „obozy hitlerowskie” („Pani tatuś umarł w samą porę” - mówili Autorce podwładni). Zgodnie z prawdą historyczną i ustaleniami historyków podano tam, że dzieliły się one na „obozy koncentracyjne” i „obozy zagłady” (Żydów). Redaktorom władze PRL zarzuciły „spisek syjonistyczny w celu umniejszenia cierpienia narodu polskiego” (brzmi jakby współcześnie znajomo – skoro historia biegnie wszak po kole….).

Mimo wszystko wydaje się jednak, że z tej książki bije jakiś swoisty, niełatwy optymizm – wbrew całemu złu….

Holokaust wciąż trwa nie tylko w tych, którzy ocaleli, ale także w następnych pokoleniach - z poważnymi konsekwencji psychologicznymi dla wszystkich…

Tej oczywistej prawdzie Autorka nadaje bardzo osobisty, intymny, tragiczny wręcz wymiar, co jest największą wartością tej książki. Inną, równie ważną, jest przypomnienie jej ojca, Karola Kuryluka - jednego z nielicznych...

Nieznana autorka, nieznana treść, ale okładka trzeciego tomu w bibliotece wręcz mnie przyciągała. Zaczęłam oczywiście od pierwszego. Temat mnie interesujący - i historia rodziny oraz holocaust. Nie sposób spierać się ze wspomnieniami, gdyż sama nie wiem w jaki sposób opisałabym własne. Wiem natomiast, że chwilami książka była nieczytelna w swej treści. Zbyt szybkie przejścia ze wspomnień do historii. Ale uważne i szybkie czytanie nie wywołuje zniechęcenia. Pozostaje odrobinę niedosytu, lecz od czego są pozostałe tomy? Właśnie sięgam po kolejny tom opowieści o trudach rodziny autorki, ich radościach i ...utraconych nadziejach?

Nieznana autorka, nieznana treść, ale okładka trzeciego tomu w bibliotece wręcz mnie przyciągała. Zaczęłam oczywiście od pierwszego. Temat mnie interesujący - i historia rodziny oraz holocaust. Nie sposób spierać się ze wspomnieniami, gdyż sama nie wiem w jaki sposób opisałabym własne. Wiem natomiast, że chwilami książka była nieczytelna w swej treści. Zbyt szybkie...

Bardzo eteryczna w wydzwięku książka o losach rodziny dotkniętej konsekwencjami drugiej wojny światowej. Wpływ ocalałych na losy dzieci jest tak ogromny i smutny, że powoduje u nas - żyjących w rozedrganym od świateł i wrzasku współczesnym świecie - głeboką melancholię. Jak można wyjść z traumy wojny normalnym i jak można dać swoim dzieciom normalność?... Nie można...

Bardzo eteryczna w wydzwięku książka o losach rodziny dotkniętej konsekwencjami drugiej wojny światowej. Wpływ ocalałych na losy dzieci jest tak ogromny i smutny, że powoduje u nas - żyjących w rozedrganym od świateł i wrzasku współczesnym świecie - głeboką melancholię. Jak można wyjść z traumy wojny normalnym i jak można dać swoim dzieciom normalność?... Nie można...

Jakaś niesamowita mieszanka odczuć. Niby zabawny ton nieraz zabawnych sytuacji z gryzoniem w roli głównej, a jednocześnie tak przejmujące, tak prywatne zwierzenia i relacje... zajmująca lektura, chociaż pozostawia smutek.

Jakaś niesamowita mieszanka odczuć. Niby zabawny ton nieraz zabawnych sytuacji z gryzoniem w roli głównej, a jednocześnie tak przejmujące, tak prywatne zwierzenia i relacje... zajmująca lektura, chociaż pozostawia smutek.

Osiemnasta książka Ewy Kuryluk to mała historia XX wieku opowiedziana od dołu i od podszewki. "Goldi" jest być może najbardziej intymną z dotychczasowych książek Ewy Kuryluk.

Niby pamiętnik z dawnych lat pisany najczęściej w drugiej osobie, rozmowa ze zmarłym przed laty ojcem i starą matką. W tej rozmowie dotyka się ważnych spraw, czasem wcześniej nieuświadomionych, o których nie zdążyło się pomówić za ich życia. W "Goldim" wspomina się różne zabawne głupstwa z dzieciństwa, przecież nietypowe dla Polski lat 50. i 60.>> - z recenzji "Gazety Wyborczej".

Osiemnasta książka Ewy Kuryluk to mała historia XX wieku opowiedziana od dołu i od podszewki. "Goldi" jest być może najbardziej intymną z dotychczasowych książek Ewy Kuryluk.

Niby pamiętnik z dawnych lat pisany najczęściej w drugiej osobie, rozmowa ze zmarłym przed laty ojcem i starą matką. W tej rozmowie dotyka się ważnych spraw, czasem wcześniej nieuświadomionych, o...

Porażające. Fasynujące. Przerażajace. Jak to nazwać? Kolejna, trudna lekcja polskich losów.

Porażające. Fasynujące. Przerażajace. Jak to nazwać? Kolejna, trudna lekcja polskich losów.