Sieci kolei przemysłowych w Polsce są interesującym i istotnym zjawiskiem, pełniącym w systemie transportowym regionów rolę porównywalną z podobnymi sieciami kolei użytku publicznego. Są jednak zagadnieniem stosunkowo rzadko badanym przez polskich geografów. Dlatego konieczne jest poznanie i rozszerzenie wiedzy o ich rozmieszczeniu, rozwoju i regresie. W książce podejmuje się również próbę wykazania przyczyn tych procesów. Ze względu na ubogą literaturę przedmiotu, w rekonstrukcji zdarzeń wykorzystuje się nauki historyczne - w szczególności badania archiwalne. Pośrednia rekonstrukcja faktów na ich podstawie jest bardzo często jedyną możliwą drogą pozyskania informacji.
Podano także analizie adekwatność zastosowania i oceniania przydatności metod grafowych do wyizolowanych układów sieci transportowych. Ponieważ dotychczas stosowane proste wskaźniki grafowe nie spełniały pokładanych w nich oczekiwać, efektem badań jest propozycja wskaźnika umożliwiającego wyprowadzenie uogólnień w analizie sieci niespójnych. Sprawdza się też przydatność aparatu metod badawczych nauk historycznych w badaniach geograficznych. W szczególności dotyczy to badań archiwalnych i pośredniej rekonstrukcji faktów na ich podstawie. Omówiono również paralelność procesów kształtowania się długości sieci kolejowych względem siebie lub względem realizowanych po nich przewozach.
Materiał empiryczny zgromadzony w książce stanowi interesującye wypełnienie ,,białej plamy'', jaką do tej pory były sieci kolei przemysłowych i umożliwia kompleksowe badania na rozwojem i regresem sieci kolejowej w Polsce nie ograniczone jak dotąd tylko do sieci kolei zarządzanej po 1945 r. przez Polskie Koleje Państwowe.