Część pierwsza przygód Moista von Lipwiga - "Piekło pocztowe" - była dla mnie arcydziełem. Tym większe rozczarowanie spotkało mnie po przeczytaniu tej kontynuacji.

Swojej poprzedniczce niestety nie dorównuje. Lipwig, romantyczny awanturnik, ustatkowuje się powoli. Ma dziewczynę, dobrą posadę, niby nadal jest kukiełką w rękach patrycjusza, z czym usiłuje walczyć - ale nie ma to już takiego uroku i dynamizmu, jaki miało w pierwszej części. Taka jest zasadnicza wada różnych serii Pratchetta (a mówię to jako jego wierna fanka!): każda postać, jaką darzyliśmy sympatią ze względu na awanturniczy styl życia, taką... prostotę, po przeżyciu swoich niesamowitych przygód zostaje wreszcie doceniona przez patrycjusza, przeprowadza się do nowego domu, zahacza o małżeństwo i kończy z dzieckiem (mam na myśli tu np. serię o Samuelu Vimesie). Schemat się powtarza.

Historia Lipwiga, bohatera o potencjale większym moim zdaniem nawet od przytoczonego wyżej Vimesa, niestety nie jest wyjątkiem. Zapowiedziana jest nowa część: "Raj podatkowy". Założę się o dychę, że tu już jego dziewczyna będzie w ciąży.

Część pierwsza przygód Moista von Lipwiga - "Piekło pocztowe" - była dla mnie arcydziełem. Tym większe rozczarowanie spotkało mnie po przeczytaniu tej kontynuacji.

Swojej poprzedniczce niestety nie dorównuje. Lipwig, romantyczny awanturnik, ustatkowuje się powoli. Ma dziewczynę, dobrą posadę, niby nadal jest kukiełką w rękach patrycjusza, z czym usiłuje walczyć - ale nie...