Wywiady – miodzio i palce lizać. Jak zawsze i oby tak dalej.


Dobry wojak Bury – bardzo sympatyczne, lekkie, z niewymuszonym humorem. Aż nabrałam chętkę na poznanie innych przygód skrzata.


Bezruch – lektura przyprawia o bezdech (przynajmniej na chwilę, bo czytałam dłużej niż potrafię wstrzymać oddech). Początek przywołał pewne skojarzenia, które – przyznaję – nie były zbyt pochlebne, ale później poszło to w tak fantastycznym kierunku, że jestem w pełni usatysfakcjonowana. No, może można by zadać kilka pytań, ale bez odpowiedzi na nie nie umrę...


Zamiana – Nie wiem, co napisać. Z jednej strony świetny warsztat i kilka ciekawych elementów, z drugiej takie praktycznie wprost przełożenie historii niewolnictwa w Ameryce. Mimo wszystko przed oczami miałam ciemnoskórych niewolników i nie pomogły przypominajki o białych włosach.

Nie zrozumcie mnie źle – czytało się bardzo dobrze, opowieść mnie wciągnęła. Ale określone skojarzenia miałam za mocne.


Szczęście – i ten tekst przypomniał mi inny, w pewien sposób podobny w konstrukcji, który powalił mnie kiedyś na kolana. Tym razem na kolanach nie wylądowałam, ale i tak mi się spodobało. Bardzo ładne metafory.


Szept pielgrzymów – Drobiażdżki są cudowne! Ta nazwa jest fantastyczna. Jestem pod wrażeniem stylu Autora. Z jednej strony tekst nafaszerowany naukowym i technicznym słownictwem, z drugiej zrobione jest to w taki sposób, że wszystko jest jasne i zrozumiałe. Smaczku dodają wstawki statystyczne.

Wywiady – miodzio i palce lizać. Jak zawsze i oby tak dalej.


Dobry wojak Bury – bardzo sympatyczne, lekkie, z niewymuszonym humorem. Aż nabrałam chętkę na poznanie innych przygód skrzata.


Bezruch – lektura przyprawia o bezdech (przynajmniej na chwilę, bo czytałam dłużej niż potrafię wstrzymać oddech). Początek przywołał pewne skojarzenia, które – przyznaję – nie były...