Moim zdaniem dobra pozycja, tyle że na początku bardzo się dłużyło, nie wiadomo było właściwie, do czego to dąży, jaką to w ogóle ma mieć fabułę. Dopiero pod koniec jakoś chętniej udało mi się do tego podejść, ostatnie 200-150 stron uratowało.

Moim zdaniem dobra pozycja, tyle że na początku bardzo się dłużyło, nie wiadomo było właściwie, do czego to dąży, jaką to w ogóle ma mieć fabułę. Dopiero pod koniec jakoś chętniej udało mi się do tego podejść, ostatnie 200-150 stron uratowało.

Cudowna. Po prostu cudowna.
Jedna z tych książek, które wymagają czasu, aby przez nie przejść, choć nie w aspekcie negatywnym, po prostu fabuła, opowiadana historia niejako wciąga czytelnika do trochę dłuższego pomieszkania z Aleksandrem Iljiczem w hotelu Metropol.

A teraz troszku o fabule…

Akcja rozgrywa się w dość sporym przedziale czasowym ( od lat 20. XXw. , kończąc na latach 50. tegoż samego wieku)
Wraz z rewolucją, obaleniem cara i z tego tytułu- zmianami u władzy, następuje era zmian ( chyba nie trzeba podkreślać JAKIEGO rodzaju). Aleksander okazuje się być “szczęśliwcem” , nie spotyka go egzekucja, lecz zostaje skazany na areszt domowy w często odwiedzanym przez siebie hotelu Metropol w Moskwie.
Pomimo zamknięcia w 10m2 pokoiku, hrabia pozostaje po całości dżentelmenem, który służy radą i pomocą każdemu.
Akcja trochę nabiera tempa, gdy w hotelu zjawia się Zofia, córka dawnej przyjaciółki Rostowa, którą mężczyzna będzie się od tego momentu zajmował.

Teraz poświęcę chwilę nad zachwyceniem się nad postacią tej dziewczynki( później kobiety). Love her!!!
Pomimo rozłąki z rodzicami, Zofia była niezwykle wyrafinowanym i dojrzałym na swój wiek dzieckiem. Uwielbiałam patrzeć na jej rozwój u boku hrabiego. Ich wspólne gry w trójki <333

Niezwykle wartościowa książka, poruszająca wiele ponadczasowych tematów oraz wplatająca historyczne wątki, co było ogrooomnym plusem.

Przysięgam, nie ma niczego do czego mogłabym się przyczepić… no może oprócz końcówki, bo potrzebuję wiedzieć więcej 😩😩🖤🖤🖤

Cudowna. Po prostu cudowna.
Jedna z tych książek, które wymagają czasu, aby przez nie przejść, choć nie w aspekcie negatywnym, po prostu fabuła, opowiadana historia niejako wciąga czytelnika do trochę dłuższego pomieszkania z Aleksandrem Iljiczem w hotelu Metropol.

A teraz troszku o fabule…

Akcja rozgrywa się w dość sporym przedziale czasowym ( od lat 20. XXw. ,...

Literackie arcydzieło.
Dżentelmen w Moskwie to książka, której nie należy czytać szybko, ale wytrwale i z zamysłem, bo dopiero wtedy można wziąć z niej wszystko co najlepsze.
Każde kolejne strony to coraz mocniejsze zżycie się z bohaterem i chęć ujrzenia jego doświadczeń.

Literackie arcydzieło.
Dżentelmen w Moskwie to książka, której nie należy czytać szybko, ale wytrwale i z zamysłem, bo dopiero wtedy można wziąć z niej wszystko co najlepsze.
Każde kolejne strony to coraz mocniejsze zżycie się z bohaterem i chęć ujrzenia jego doświadczeń.

Historia arystokraty, który w czasach bolszewickiej zawieruchy zostaje skazany na areszt domowy w moskiewskim hotelu. Powieść jest napisana barwnym, potoczystym językiem. Autor stara się pokazać, że w każdej sytuacji można pozostać sobą, można wpływać na otaczającą nas rzeczywistość, kreować ją i w ostatecznym rozrachunku cieszyć się życiem, które się ma.

Historia arystokraty, który w czasach bolszewickiej zawieruchy zostaje skazany na areszt domowy w moskiewskim hotelu. Powieść jest napisana barwnym, potoczystym językiem. Autor stara się pokazać, że w każdej sytuacji można pozostać sobą, można wpływać na otaczającą nas rzeczywistość, kreować ją i w ostatecznym rozrachunku cieszyć się życiem, które się ma.

Hrabiego Aleksandra Iljicza Rostowa poznajemy w chwili, gdy na skutek rewolucji lutowej i upadku caratu w Rosji zostaje uznany za "byłego człowieka" i skazany na dożywotni areszt domowy w luksusowym hotelu Metropol, który znajduje się w centrum Moskwy. Przyzwyczajony do luksusu i swobody hrabia musi dopasować się nie tylko do swojej nowej sytuacji życiowej, ale też nowych warunków polityczno-społecznych, jakie zapanowały w jego ojczyźnie.

Ta niespieszna historia prowadzi nas przez meandry życia hrabiego. Wraz z nim poznajemy rytm życia hotelu i sylwetki jego pracowników. Przyglądamy się również zmianom, które zachodzą w Rosji - luksusowy hotel staje się miejscem spotkań członków partii i elit politycznych i kulturalnych.

Nie jest to jednak historia skupiona na polityce, choć mogłoby się tak wydawać. Główną osią są koleje losu hrabiego, jego wspomnienia z dzieciństwa, filozoficzne rozterki i konfrontacja zasad, które mu wpojono, z nową rzeczywistością. To bohater, którego nie sposób nie polubić, pomimo jego wad. Z niekłamaną ciekawością śledziłam wydarzenia, które wstrząsały nie tylko jego życiem, ale życiem wszystkich pracowników i stałych bywalców Metropolu.

Na szczególną pochwałę zasługuje styl autora. Amor Towles posługuje się barwnym językiem, z ogromną lekkością i erudycją przedstawia wydarzenia z historii Rosji i przybliża nam jej najważniejsze dzieła kultury. Udaje mu się przy tym oddać ducha narodu, pokazując patriotyzm i miłość do swojego kraju - miłość trudną, bo niepozbawioną krytycznego spojrzenia. Byłam absolutnie oczarowana językiem powieści. Tłumaczka Anna Gralak sprawiła, że lektura jest ogromną przyjemnością, można się wręcz rozsmakowywać w opisach pokoi i potraw serwowanych w restauracji.

To raczej powolna historia, w której wiele jest dygresji i obserwacji społecznych. Płyniemy przez nią niespiesznie, przenosząc się myślami o sto lat wstecz. Znając historyczne realia, losy hrabiego można potraktować jako czystą fikcję literacką, ale jest to przecież literatura piękna, a nie reportaż. Żałuję, że moja przygoda z tą wspaniałą powieścią się skończyła i jestem pewna, że w przyszłości chętnie do niej wrócę.

Hrabiego Aleksandra Iljicza Rostowa poznajemy w chwili, gdy na skutek rewolucji lutowej i upadku caratu w Rosji zostaje uznany za "byłego człowieka" i skazany na dożywotni areszt domowy w luksusowym hotelu Metropol, który znajduje się w centrum Moskwy. Przyzwyczajony do luksusu i swobody hrabia musi dopasować się nie tylko do swojej nowej sytuacji życiowej, ale też nowych...

Nie wiem dlaczego jest tak dobrze oceniane. Dotrwałem do połowy książki nie dałem wiecej rady

Nie wiem dlaczego jest tak dobrze oceniane. Dotrwałem do połowy książki nie dałem wiecej rady

Pogodna opowieść o niepogodnych czasach w porewolucyjnej Rosji. Dzieją się złe rzeczy. Mimo to jest dobrze, a życie jest piękne. Żeby człowiek w prawdziwym życiu umiał sobie taką narrację na bieżąco tworzyć...

Pogodna opowieść o niepogodnych czasach w porewolucyjnej Rosji. Dzieją się złe rzeczy. Mimo to jest dobrze, a życie jest piękne. Żeby człowiek w prawdziwym życiu umiał sobie taką narrację na bieżąco tworzyć...

Rosyjska dusza zaklęta w dżentelmenie.

Rostow, wyrokiem sądu zostaje skazany na dożywotni pobyt w moskiewskim hotelu. Dzięki temu może przyglądać się innym i być świadkiem zmian w społeczeństwie.

Fantastycznie oddany klimat - od niedostępnego caratu, poprzez rozgrzewającą serca rewolucję, aż do lat świetlności Związku Radzieckiego. Bardzo dobry styl - świetnie uchwycona (może odrobinę przerysowana) różnica pomiędzy dobrze wykształconym i obytym w świecie Hrabią Rostowem a rewolucjonistami, czy "prostymi" urzędnikami Służby Bezpieczeństwa. Całość opowiedziana pięknym językiem, który dodaje prawdziwości głównemu bohaterowi.

Książki nie czyta się szybko, wszystko w niej płynie powoli, bo i Hrabia ma czas żeby się przyglądać, a z drugiej strony -lata nieubłaganie pędzą do przodu.

Warto po nią sięgnąć, bo Autor przenosi czytelnika w czasie i przestrzeni. Czuć w niej romantyczną, rosyjską duszę. Lektura bardzo klimatyczna i przyjemna .

Rosyjska dusza zaklęta w dżentelmenie.

Rostow, wyrokiem sądu zostaje skazany na dożywotni pobyt w moskiewskim hotelu. Dzięki temu może przyglądać się innym i być świadkiem zmian w społeczeństwie.

Fantastycznie oddany klimat - od niedostępnego caratu, poprzez rozgrzewającą serca rewolucję, aż do lat świetlności Związku Radzieckiego. Bardzo dobry styl - świetnie uchwycona...

#rodzinnewyzwanie2024 "Dżentelmen w Moskwie" Amor Towles.
"Dżentelmen w Moskwie" to przyjemna, otulająca historyjka, z gatunku fantasy (jak dla mnie).
Dlaczego? Czytało się ją niezwykle dobrze. Napisana jest potoczyście, pięknym językiem, z niewątpliwą elokwencją i erudycją oraz znajomością literatury rosyjskiej. Chwytały mnie za serce przemyślenia hrabiego Rostowa i większość jego rozmów.
Ale.... trzeba mieć 'z tyłu głowy', że cały plot jest fantazją autora, uroczą, ale fantazją. Takie rzeczy w Rosji w po 1918? no way...
Nie jest to zarzut, bo przecież większość książek to wytwór wyobraźni autorów, ale mi osobiście zgrzytał ów nie niepokojony niemalże przez nikogo pełnokrwisty hrabia w centrum Moskwy w latach 20-30 XX więku i póżniej...

#rodzinnewyzwanie2024 "Dżentelmen w Moskwie" Amor Towles.
"Dżentelmen w Moskwie" to przyjemna, otulająca historyjka, z gatunku fantasy (jak dla mnie).
Dlaczego? Czytało się ją niezwykle dobrze. Napisana jest potoczyście, pięknym językiem, z niewątpliwą elokwencją i erudycją oraz znajomością literatury rosyjskiej. Chwytały mnie za serce przemyślenia hrabiego Rostowa i...

Długa i senna powieść. Mimo to czyta się ją płynnie, a niezwykły styl autora i piękny język sprawiają czasami przyjemność z czytania o tej szarej codzienności. Hrabia Rostow pomimo aresztu hotelowego wciąż jada wykwintnie, przyjmuje gości i żyje sobie dość przyzwoicie. Nie spieszyłam się z jej czytaniem, dlatego wspaniale spisała się do usypiania. Niekiedy fajne spostrzeżenia i to tyle. Każdy szuka w literaturze "czegoś". Mnie ta pozycja nie zachwyciła. U mnie bohater nie budził podziwu i respektu, bo cechował go spryt, wysokie ego i podążanie za przyjemnościami. Nie tylko zaglądał do pokoi innych gości, ale nawet ich okradał. Czy jest to cecha dżentelmena z zasadami i manierami budząca podziw i respekt? Dla mnie nie.
„(…) maniery to nie czekoladki. Nie możesz wybierać tych, które najbardziej ci odpowiadają. I z pewnością nie wolno ci odkładać do pudełka tych nadgryzionych …”
'jeśli człowiek nie jest panem swojego losu to z pewnością stanie się jego sługą'

Długa i senna powieść. Mimo to czyta się ją płynnie, a niezwykły styl autora i piękny język sprawiają czasami przyjemność z czytania o tej szarej codzienności. Hrabia Rostow pomimo aresztu hotelowego wciąż jada wykwintnie, przyjmuje gości i żyje sobie dość przyzwoicie. Nie spieszyłam się z jej czytaniem, dlatego wspaniale spisała się do usypiania. Niekiedy fajne...