Brawurowe arcydziełko, które z racji tego, że składa się prawie tylko z dialogów, świetnie nadaje się na scenę teatralną. Pochłonęłam, zadziwiałam się nad konceptem i wykonaniem. Wydaję mi się, że o wiele łatwiej pisać zwykłe dialogi i opisy (czyli standardowe powieści) niż iskrzące, dynamiczne dialogi, logiczne i spójne. Dlatego jestem pełna uznania dla Nothomb, że jej się to wszystko udało.

Ponieważ jestem świeżo po lekturze "Przeciw interpretacji" Zuzi Sonntag, która zabrania mi rozdzielać formy od treści, cierpię obecnie na niemoc, nie jestem w stanie zanalizować niczego, bo ciągle rozdzielam formę i treść, a moja wewnętrzna Zuzia się krzywi. W związku z tym nie jestem w stanie tymczasowo opisać treścioformy tej książki, co widać w akapicie wyżej, w którym skupiłam się chyba na formie.

Mignęła mi na LC opinia czytelnika, który twierdzi, że nie podoba mu się "Higiena", bo są w niej trudne słowa. Patrzę więc... i cóż widzę. No dobra, parę razy pojawia się "sofizmat", mój Boże!, a i jeszcze raz tylko "etymologia", no nie, masakra, precz w kąt z takim badziewiem. Mam w nosie ile czytelnik ma lat i czy w dzieciństwie otrzymał ciężki cios w głowę. Niech idzie do jakieś szkoły, do ciężkiej cholery!

Brawurowe arcydziełko, które z racji tego, że składa się prawie tylko z dialogów, świetnie nadaje się na scenę teatralną. Pochłonęłam, zadziwiałam się nad konceptem i wykonaniem. Wydaję mi się, że o wiele łatwiej pisać zwykłe dialogi i opisy (czyli standardowe powieści) niż iskrzące, dynamiczne dialogi, logiczne i spójne. Dlatego jestem pełna uznania dla Nothomb, że jej się...