Z zamiarem przeczytania tej serii nosiłam się od jakichś 5 lat - i w końcu, tak z okazji nowego roku, postanowiłam nadrobić zaległości w tym temacie. Niestety, młodsza już nie będę, licznik stale tyka - więc postrzegam obecny okres jako jeden z ostatnich gwizdków by móc odebrać tę sagę tak jak należy i dać się jej zauroczyć (zanim pragmatyzm i proza życia przejadą po mnie niczym walec). A i warunki sprzyjające, bo (prawie) sesja, a człowiek szuka raczej niewymagającej lektury - coby mózg nieco odetchnął.

Muszę przyznać, że Riordan spełnił początkowe wymagania z nawiązką. Książka jest bardzo sprawnie napisana - lekkie, przyjazne w odbiorze słownictwo dalekie jest od infantylności, czy przejaskrawionej potoczności, co niestety jest wielką przywarą u wielu autorów piszących książki dedykowane młodszym odbiorcom. Akcja - pomimo wprowadzenia czytelnika w nowe uniwersum - nie jest opieszała i rozwija się w przyzwoitym tempie. Co najważniejsze - może naprawdę zaciekawić, bo autor zręcznie żongluje elementami składowymi, czyniąc ze swojego pomysłu na fabułę coś, co naprawdę ma ręce i nogi. Świetnie przemyca elementy mitologiczne do świata przedstawionego, tak że można pokusić się o stwierdzenie, że jakiś tam walor edukacyjny za sobą ta historia niesie. A może kogoś zainspiruje do sięgnięcia po pierwotne źródła sygnalizowanych opowieści?

Bardzo przyjemna młodzieżówka - sięgnę po resztę.

Z zamiarem przeczytania tej serii nosiłam się od jakichś 5 lat - i w końcu, tak z okazji nowego roku, postanowiłam nadrobić zaległości w tym temacie. Niestety, młodsza już nie będę, licznik stale tyka - więc postrzegam obecny okres jako jeden z ostatnich gwizdków by móc odebrać tę sagę tak jak należy i dać się jej zauroczyć (zanim pragmatyzm i proza życia przejadą po mnie...