Bardzo dobra lektura, widać ogromną wiedzę autora, a także wspaniały warsztat historyczny, który pozwala właściwie przedstawiać fakty bez manipulowania. Biskup staje w prawdzie o historii Kościoła, która może nas wiele nauczyć.

Trochę nużące momentami (niewielkimi) były powtórzenia, gdyż jest to wybór różnych jego tekstów, czasami na podobne temat.

Sporo uczy ta książka - uczy także myślenia o Kościele.

Bardzo dobra lektura, widać ogromną wiedzę autora, a także wspaniały warsztat historyczny, który pozwala właściwie przedstawiać fakty bez manipulowania. Biskup staje w prawdzie o historii Kościoła, która może nas wiele nauczyć.

Trochę nużące momentami (niewielkimi) były powtórzenia, gdyż jest to wybór różnych jego tekstów, czasami na podobne temat.

Sporo uczy ta książka -...

Książka jest zbiorem jakiś osiemdziesięciu artykułów naukowy poświęconych ogólnie pojętej historii kościoła katolickiego. I z naukowego punktu widzenia jest to wspaniałe opus magnum. Zawiera rozważania na każdy możliwy temat, jaki religia może wymyślić. Dostajemy rozważania na temat krucjat, inkwizycji, herezji, kultu świętych i ich relikwii i wiele więcej.
I ta historyczna część tej książki jest napisana bardzo dobrze. Biskup Ryś ma niewątpliwy talent do przedstawiania historii i biografii w sposób niezmiernie ciekawy. Gorzej jest, jak bierze się za filozofię. Nie mówię, że jego artykuły filozoficzne są złe. Nie, po prostu wiedza autora jest na tak wysokim poziomie, że wywody stają się zawikłane i nieczytelne. Ogólne myśli i przesłania rozpływają się w natłoku dygresji i odniesień.
Pewnym plusem całości jest wykorzystanie i jawne przytoczenie tekstów źródłowych. Pokazuje to temat nie tylko z punktu widzenia księdza w XX wieku, ale też papieża wieku XIII, czy króla wieku XV. Buduje to wiarygodność i naukowość artykułów, ale utrudnia momentami ich zrozumienie.
Minusem książki staje się jej jeżyk, który czasami staje się nadmiernie wyszukany, a przez to niezrozumiały. Drugą rzeczą, która trochę mnie irytowała, jest fakt, że jako taka książka zbiera artykuły pisane na przestrzeni 25 lat. Ćwierć wieku to sporo czasu, a rozważając tematy do siebie podobne, czasem trzeba wyjaśniać te same zagadnienia. I o tyle, o ile czytając te artykuły na przestrzeni rzeczonych 25 lat, może nie rzucać się to w oczy, o tyle czytając ich kompilację w ciągu dwóch tygodni łatwo dostrzec fragmenty, które są przepisane słowo w słowo między tekstami. Nie jest to dużą wadą, i jako takie jest dla mnie całkowicie zrozumiałe, ale mimo to jest to trochę irytujące.
Nie mniej polecam tę pozycję uwadze czytelników. Może się to wydawać twardym kęskiem, i rzeczywiście takie jest, ale mimo to zawiera bardzo dużo wiedzy i porusza sporo ciekawych tematów.

Książka jest zbiorem jakiś osiemdziesięciu artykułów naukowy poświęconych ogólnie pojętej historii kościoła katolickiego. I z naukowego punktu widzenia jest to wspaniałe opus magnum. Zawiera rozważania na każdy możliwy temat, jaki religia może wymyślić. Dostajemy rozważania na temat krucjat, inkwizycji, herezji, kultu świętych i ich relikwii i wiele więcej.
I ta historyczna...

Polecam każdemu kto chce spojrzeć na historię Kościoła w ciekawy sposób. Abp Ryś w ciekawy sposób łączy fakty historyczne i powoduje, że książkę czyta się lekko i przyjemnie. Nie nudzi się czytelnik czytając ją.

Polecam każdemu kto chce spojrzeć na historię Kościoła w ciekawy sposób. Abp Ryś w ciekawy sposób łączy fakty historyczne i powoduje, że książkę czyta się lekko i przyjemnie. Nie nudzi się czytelnik czytając ją.

Nie wiem, co mam myśleć o tej książce. Chyba najlepiej ją określić, że jest taka, jak współczesny Kościół - trochę tradycjonalistyczna, a trochę … modernistyczna? No bo jak mam rozumieć takie zdanie - spóźnioną próbą uzdrowienia sytuacji (w Kościele) była także niewątpliwie reformacja. Wolne żarty. Z drugiej strony przyjemnie było poczytać o średniowiecznym uniwersalizmie, pięknych słowach Innocentego III do patriarchy bizantyńskiego przed 1204 rokiem. Kościele a Państwie w średniowieczu. O tym, że Długosz za linię demarkacyjną między królem a tyranem uznawał sprawiedliwość. Albo, że rozbicie dzielnicowe i słabość monarchii - wynikało z grzechu Bolesława Śmiałego. O pomyśle uczynienia Władysława Jagiełły - świętym. Na stronie 75 znajdujemy zaś wspaniałą pochwałę średniowiecza !!! Może warto więc pomyśleć, by zamiast nazwy Średniowiecze - stosować nazwę - Christianitas? Równie ciekawie czytałem, o tym, że Stanisław ze Skarbimierza (rektor uniwersytetu w Krakowie) dopuszczał współpracę chrześcijan z poganami w wojnie sprawiedliwej - dla obrony własności i ojczyzny. Przypadła mi do gustu część - Budowniczowie mostów, Osobistości średniowiecznej Europy. Odnośnie krucjat, to możemy wyczytać, że Urban II w 1095 roku zwracał się z prośbą … - by w porę wypędzić z granic chrześcijańskiego świata (czyli też z Ziemi Świętej) Turków i Arabów. W średniowieczu powszechnie uznawano krucjaty za wojnę sprawiedliwą. Nawet Paweł Włodkowic był zwolennikiem krucjat do Ziemi Świętej (ale nie nawracania pogan mieczem),gdyż uważał ją za własność chrześcijan. W częściach dotyczących Inkwizycji, możemy zauważyć, że liczba skazanych na śmierć była generalnie niewielka. A właściwym okresem jej działania był renesans. Władza papieża jest ograniczona właśnie przez to, że jest on wikariuszem Chrystusa !!! Dokładnie tak !!! Dawniej uważano Państwo Kościelne za gwarancję niezależności papiestwa. Ciekawe były spory świętej Jadwigi z papieżem Urbanem VI. Ze zdumieniem wyczytałem, że Paweł VI uważał urząd papieski - za największy problem w dążeniu do jedności między chrześcijanami. Niebywałe!

Nie wiem, co mam myśleć o tej książce. Chyba najlepiej ją określić, że jest taka, jak współczesny Kościół - trochę tradycjonalistyczna, a trochę … modernistyczna? No bo jak mam rozumieć takie zdanie - spóźnioną próbą uzdrowienia sytuacji (w Kościele) była także niewątpliwie reformacja. Wolne żarty. Z drugiej strony przyjemnie było poczytać o średniowiecznym uniwersalizmie,...