Powieść idealna dla gimnazjalistów, ale nie dla starszych czytelników. A już z pewnością nie dla tych, którzy przebrnęli przez ostatnie tomy “Oka jelenia”. Historycznie bez zarzutu, dokładnie opisane realia, znakomite dopracowanie szczegółów. Za to fabuła kuleje, zwłaszcza w kwestii podróży w czasie. Otóż autor nie pokusił się o wytłumaczenie jak to się dzieje, że ludzie żyjący w XXI wieku mówią takim samym językiem polskim jak ci, mieszkający w Warszawie z lat 1900-1910. Nawet rosyjski się nie zmienił. Poza tym sama koncepcja podróży, które mają zmienić bieg historii jest karkołomna. Naukowcy mają zamiar sprawić, że pradziadek prezydenta, który sprowokował trzecią wojnę światową nie będzie mógł mieć dzieci, lecz każde wysłanie człowieka w przeszłość może skutkować zmianą przyszłości. Widzimy świat dwa lata po wojnie, zniszczony, wynędzniały i wyludniony, a jednocześnie zaufani ludzie prezydenta mają dostęp do najnowszej techniki, skomplikowanych stopów metali itp. Trudno mi zrozumieć jak to możliwe, że akurat te materiały, które były potrzebne do podróży w czasie nie uległy zniszczeniu. Jest też kilka innych drobiazgów, nieścisłości fabuły, ale te pozostawię dociekliwości czytelnika. Moim zdaniem jedna z gorszych książek pana Pilipiuka, napisana bez polotu, tak trochę na odczepnego. Poczekam na ciekawsze jej następczynie.

Powieść idealna dla gimnazjalistów, ale nie dla starszych czytelników. A już z pewnością nie dla tych, którzy przebrnęli przez ostatnie tomy “Oka jelenia”. Historycznie bez zarzutu, dokładnie opisane realia, znakomite dopracowanie szczegółów. Za to fabuła kuleje, zwłaszcza w kwestii podróży w czasie. Otóż autor nie pokusił się o wytłumaczenie jak to się dzieje, że ludzie...