Nie będę się rozpisywała nad tym tytułem, ponieważ ze względu na to, że lektura jest bardzo krótka nie chciałabym uniemożliwić czerpania radości z jej stopniowego odkrywania i zapoznania.

Powiem tylko tyle, że na początku byłam zdezorientowana różnymi nazwami pisane wielką literą, a nawet myślałam z początku, poprzez dialogi i z opisu na okładce, że będzie to bardzo lekka lektura do której trzeba będzie podchodzić z przymrużonym okiem (zresztą w pewnym sensie tak było). Im dalej wszystko staje się jasne jak słońce i nie byłam zachwycona będąc po obejrzeniu pewnej bardzo znanej trylogii, po prostu brakowało mi większej oryginalności. Jednak nie wszystko było utracone, ponieważ okazało się, że nie tyle fabuła górowała, co bardziej kwestia wokół której wszystko się działo, a mianowicie czy iluzja pozostanie iluzją, a może jednak jest w niej skrawek rzeczywistości. Finał zaskoczył mnie w taki sposób, że szczękę zbierałam z podłogi i ucieszyło mnie, że Bóg-Cesarz zrobić coś, co powinien był od dawna zrobić, wykazał się być człowiekiem, a nie ślepym głupcem.

Nie będę się rozpisywała nad tym tytułem, ponieważ ze względu na to, że lektura jest bardzo krótka nie chciałabym uniemożliwić czerpania radości z jej stopniowego odkrywania i zapoznania.

Powiem tylko tyle, że na początku byłam zdezorientowana różnymi nazwami pisane wielką literą, a nawet myślałam z początku, poprzez dialogi i z opisu na okładce, że będzie to bardzo lekka...