Bardzo długo czekałam na możliwość przeczytania tej powieści. Nie zdecydowałam się na zakup, mimo, że lubię Pamuka - ze względu na opis klasyfikujący tą książkę jako polityczną. Spodziewałam się też, że nie będzie w niej moich ulubionych "kolorów" Pamuka.
Nie będę się rozwodzić, ale niemal wszystkie moje przypuszczenie się sprawdziły. Jedno nie - że nie zdołam przeczytać do końca.
Nie jestem zawiedziona. No, może trochę.
"Śnieg" czyta się ciężko, na początku miałam wrażenie, że czytam "Jeśli zimową porą podróżny" Calvino (jakoś mi się nałożyły te dwie książki na siebie).
Problemy bojowników - stron w konflikcie w Karsie - niezbyt mnie pasjonowały, wędrówki poety Ka i jego bóle egzystencjalne (raz, żeby nie zaznać za wiele szczęścia, drugi - żeby szczęście utrzymać, innym razem - żeby spisać wiersz przychodzący doń w natchnieniu) - drażniły, postacie Ipek, Granatowego i innych - były martwe i tekturowe. Żadna postać, sytuacja, nie wzbudzała sympatii. Tylko leżący na wszystkim śnieg był pocieszający.

Bardzo długo czekałam na możliwość przeczytania tej powieści. Nie zdecydowałam się na zakup, mimo, że lubię Pamuka - ze względu na opis klasyfikujący tą książkę jako polityczną. Spodziewałam się też, że nie będzie w niej moich ulubionych "kolorów" Pamuka.
Nie będę się rozwodzić, ale niemal wszystkie moje przypuszczenie się sprawdziły. Jedno nie - że nie zdołam przeczytać...