Ten pierwszy tom jest słabszą książką od dowolnej części Wiedźmina. Wiedźmin ma ciekawsze przygody, więcej akcji, częstotliwość przygód wyższa, a w Narrenturm pierwsza książka wygląda tak - nuda, nuda, ciekawe, nuda, nuda, ciekawe. I tak w kółko leci ten schemat. Autor powinien skrócić tę książkę, wywalić nudne rzeczy, dopisać kilka przygód ciekawych i wyszłoby znacznie lepiej.
Tak w skrócie to ta książka jest o 3 facetach podróżujących razem i pakujących się w kłopoty. Niestety rzadko coś się dzieje i jeśli się dzieje to tak średnio ciekawe to jest, jednak wszystkie trzy postacie są sympatyczne, łatwo ich polubić. Najgorsze w tego typu książkach są scenariusze zakładające od samego początku, że bohater musi odnaleźć jakąś dziewczynę, którą kocha, to jest tania rzecz, nieinteresująca, obawiałem się, że 90% książki to będzie tęsknota za kobietą i rozmawianie o niej, ale na szczęście nie. Wg mnie byłoby lepiej gdyby tę jego miłość życiową zabili już na pierwszej stronie książki i nie zawracali czytelnikowi głowy, skupili się na lepszych przygodach, ale Sapkowski niestety nie potrafi wymyślić niczego ciekawego, albo zignorować ukochaną osobę i usilnie musi wpychać do każdej książki zakochanego bohatera poszukującego ukochanej, która zniknęła sama, albo ktoś ją porwał, widocznie Sapkowski myśli, że wtedy podróżowanie po kraju lub świecie jest pozbawione sensu, dlatego wymyśla jakąś kobietę na drugim końcu świata i resztę książki (czyli środek) wypełnia różnymi przygodami.

Ten pierwszy tom jest słabszą książką od dowolnej części Wiedźmina. Wiedźmin ma ciekawsze przygody, więcej akcji, częstotliwość przygód wyższa, a w Narrenturm pierwsza książka wygląda tak - nuda, nuda, ciekawe, nuda, nuda, ciekawe. I tak w kółko leci ten schemat. Autor powinien skrócić tę książkę, wywalić nudne rzeczy, dopisać kilka przygód ciekawych i wyszłoby znacznie...