Przezabawna historia. Polecam

Przezabawna historia. Polecam

Akurat ta komedia Szekspira bardzo mi przypasowała, komedia omyłek i celowego nabierania z rubasznym Falstaffem który pojawił się we wcześniejszych sztukach autora. Utwór dorobił się operowej inscenizacji jako "Falstaff" Verdiego.

Akurat ta komedia Szekspira bardzo mi przypasowała, komedia omyłek i celowego nabierania z rubasznym Falstaffem który pojawił się we wcześniejszych sztukach autora. Utwór dorobił się operowej inscenizacji jako "Falstaff" Verdiego.

Krótko, zwięźle i zabawnie. Nikt nie jest bez winy, a zwroty akcji są w nim naturalne.

Krótko, zwięźle i zabawnie. Nikt nie jest bez winy, a zwroty akcji są w nim naturalne.

Jest to jedna z niewielu sztuk Szekspira, która została osadzona w realiach przełomu XVI i XVII wieku, czyli czasach, w których żył sam autor.
Akcja dramatu rozgrywa się w Windsorze i zawiera w sobie kilka biegnących równolegle wątków. Pierwszym z nich jest plan zubożałego szlachcica Johna Falstaffa, który usiłuje uwieść równocześnie dwie zamężne kobiety panie Page i Ford, które jak się okazuje, znają się bardzo dobrze i szybko rozpracowują zamiary niedoszłego amanta. Kolejnym jest kwestia zazdrosnego pana Page, który zauważa prowadzoną przez żonę grę i nie rozumiejąc jej motywacji, usiłuje przyłapać żonę na domniemanej zdradzie. Trzeci wątek związany jest z zalotami wobec córki Państwa Page. Każde z rodziców ma w tej kwestii własnego faworyta i całkowicie odrzuca fakt, że ich córka niekoniecznie podziela ich zdanie w tej kwestii. 
Jak to zwykle bywa w komediach Szekspira mamy tu do czynienia z całą gamą niedopowiedzeń i zabawnych wybiegów, które ostatecznie doprowadzają do szczęśliwego zakończenia. Niegodziwcy, którzy sami początkowo wprowadzili cały zamęt, zostają ukarani, a zakochani odnajdują się wśród nocnej gwary, by udowodnić, że są sobie pisani.  
Uważam, że „Wesołe kumoszki z Windsoru”, to może nie najlepsza komedia w repertuarze Szekspira, jest jednak zdecydowanie jedną z lepszych. Szczerze polecam.

Jest to jedna z niewielu sztuk Szekspira, która została osadzona w realiach przełomu XVI i XVII wieku, czyli czasach, w których żył sam autor.
Akcja dramatu rozgrywa się w Windsorze i zawiera w sobie kilka biegnących równolegle wątków. Pierwszym z nich jest plan zubożałego szlachcica Johna Falstaffa, który usiłuje uwieść równocześnie dwie zamężne kobiety panie Page i Ford,...

William Shakespeare jak zwykle nie zawiódł moich oczekiwań,w szczególności odnośnie jego komedii i mojej z nimi relacji i związku emocjonalnego."Wesołe kumoszki z Windsoru",mają to wszystko,co najbardziej lubię w komediach Williama Shakespeare’a tzn.lekkość,finezję i ten niespotykany ,niepowtarzalny - Szekspirowski klimacik,pełen niespodzianek i przezabawnych zwrotów akcji.Postać sir Johna Falstaffa ilekroć mam styczność z tą sztuką ,przywołuje mi na myśl osobę Sienkiewiczowskiego pana Zagłoby i kojarzy mi się, z tym rubasznym jegomościem.Sztuka powyższa działa na mnie orzeźwiająco i antydepresyjnie,świetna jako przerywnik ,po lekturach ciężkich tematycznie i opasłych objętościowo,jednym słowem -polecam gorąco.

William Shakespeare jak zwykle nie zawiódł moich oczekiwań,w szczególności odnośnie jego komedii i mojej z nimi relacji i związku emocjonalnego."Wesołe kumoszki z Windsoru",mają to wszystko,co najbardziej lubię w komediach Williama Shakespeare’a tzn.lekkość,finezję i ten niespotykany ,niepowtarzalny - Szekspirowski klimacik,pełen niespodzianek i przezabawnych zwrotów...

Falstaff jest poddawany próbie rozkochania w sobie pani Ford.

Falstaff jest poddawany próbie rozkochania w sobie pani Ford.

Fabuła / 9
Zwroty akcji / 9
Bohaterowie / 9
Humor / 9
Oryginalność / 9

Fabuła / 9
Zwroty akcji / 9
Bohaterowie / 9
Humor / 9
Oryginalność / 9

Nie spodziewałam się, że sztuki Shakespeara kiedykolwiek staną się moimi dobrowolnymi lekturami, bo niezbyt przepadam za wierszowaną fabułą. Nie żałuję jednak, że sięgnęłam po tą komedię i powoli zamierzam zapoznać się z resztą dzieł Shakespeara.
Polecam!

Nie spodziewałam się, że sztuki Shakespeara kiedykolwiek staną się moimi dobrowolnymi lekturami, bo niezbyt przepadam za wierszowaną fabułą. Nie żałuję jednak, że sięgnęłam po tą komedię i powoli zamierzam zapoznać się z resztą dzieł Shakespeara.
Polecam!

Falstaff zamierza romansować z paniami Ford i Page, ponieważ są bogate. Przyjaciółki postanawiają pożartować sobie z niego. Ford próbuje przyłapać swoją żonę na zdradzie. Pod pseudonimem Brook dowiaduje się od Falstaffa o spotkaniach jego z panią Ford. Ukrywa się w koszu na pranie, aby zobaczyć ich schadzkę. Słudzy Fordów, nie wiedząc, że on tam jest, wrzucają kosz do Tamizy.

Falstaff zamierza romansować z paniami Ford i Page, ponieważ są bogate. Przyjaciółki postanawiają pożartować sobie z niego. Ford próbuje przyłapać swoją żonę na zdradzie. Pod pseudonimem Brook dowiaduje się od Falstaffa o spotkaniach jego z panią Ford. Ukrywa się w koszu na pranie, aby zobaczyć ich schadzkę. Słudzy Fordów, nie wiedząc, że on tam jest, wrzucają kosz do Tamizy.

„Wesołe kumoszki z Windsoru” – farsa, w której każdy, bądź prawie każdy bohater może być „wkręcony”, wciągnięty w wir wydarzeń śmiesznych a jednocześnie kompromitujących. Może to być ucieczka w koszu z bielizną, zakończona kąpielą w Tamizie. Może też być niespodziewana maskarada. Niejeden próbuje też „uszczknąć” coś dla siebie, oszukując innych, bądź ośmieszając innych. Uwieść stateczne mieszczki, by skorzystać z majątku ich mężów. Wyprowadzić w pole rodziców i wybranych przez nich kandydatów na męża, by zostać żoną tego jednego jedynego. Nie brakuje też innego rodzaju emocji, np. towarzyszących pojedynkowi doktora i plebana. Ktoś stwierdzi, że Autor przedstawił obraz ówczesnego mieszczaństwa. Naznaczył jego przywary. Jednak warto zastanowić się na ile te postawy są charakterystyczne dla nas i nam współczesnych. Jak zwykle u Shakespeare’a postaci są wyraziste, często mają złożony charakter. Czytelnik daje się wciągnąć w intrygę, mimowolnie staje się uczestnikiem przedstawienia, Poza walorami humorystycznego, chwilami satyrycznego ujęcia tematu doceniam trafność definicji miłości zawartych na stronach tej komedii:
- „Można by ją przyrównać do pięknego domu wzniesionego na cudzej działce, przez omyłkę w wyborze miejsca na budowę straciłem cały budynek”;
- „Miłość to związek przez niebo zrządzony:
Kupisz świat cały, lecz nie kupisz żony”.
Czyje to słowa? Przeczytajcie i sprawdźcie sami.

„Wesołe kumoszki z Windsoru” – farsa, w której każdy, bądź prawie każdy bohater może być „wkręcony”, wciągnięty w wir wydarzeń śmiesznych a jednocześnie kompromitujących. Może to być ucieczka w koszu z bielizną, zakończona kąpielą w Tamizie. Może też być niespodziewana maskarada. Niejeden próbuje też „uszczknąć” coś dla siebie, oszukując innych, bądź ośmieszając innych....