Trylogia ma równy poziom i jej zawartość ideowa jest, można by rzecz - „o tym samym”, co nie znaczy, że dłuży się, czy też ma zbyt przerośniętą formę. Na pewno nie. Cykl czyta się, jak jedną opowieść, dlatego słusznym jest napisać opinię do całej trylogii, bez rozmieniania się na drobne.
O czym jest ten cykl książek? Dlaczego mnie osobiście wydał się być utworem idealnym, zasługującym na 10 gwiazdek?
Otóż ogromnym atutem cyklu jest uniwersalność zawartych tam przemyśleń, spostrzeżeń i opisanych mechanizmów socjologicznych w makro i mikroskali, dylematów moralnych, pochylenie się nad istotą zła oraz imperatywu dobra.
Świat, uniwersum Tolkiena - to jedynie pretekst do opisania tego wszystkiego. Uniwersum świata fantasy daje w tym ogromną wolność, bez martwienia się o zgodność z naszym realnym światem pod jakimkolwiek aspektem faktograficznym.
A jednak to jest historia o naszym świecie opowiedziana nie-wprost. O wszystkim, co najważniejsze.
Ot, choćby sam pierścień symbolizuje pragnienie władzy, a gdy się go włoży na palec zaczyna oddziaływać i jest to oddziaływanie złe, niepokojące. Zgodnie ze stwierdzeniem, iż władza korumpuje, a władza absolutna korumpuje absolutnie. Władza nie może znaleźć się w mocy złego człowieka, a nawet - podług autora - takiej władzy nie powinien mieć nikt: zatem autor wypowiada się, co sądzi o władzy zbyt potężnej w mocy kogokolwiek, a szczególnie władzy zbyt absolutnej w mocy kogoś bardzo złego. Ta potęga władzy pierścienia ukazana jest, jako coś mrocznego, niewytłumaczalnego (i to jest genialne!), widzimy jedynie zewnętrzne objawy tej mocy, bo gdy nawet człowiek z gruntu szlachetny (Frodo) założy pierścień na palec zaczyna czuć jego mroczną siłę, zaczyna robić coraz gorsze rzeczy, przestaje widzieć granice dobra i zła. Występujące w książce różne „rasy” inteligentnych istot zamieszkujących ten świat prezentują grupy społeczne czy nawet całe narody z naszego świata, niektóre przesiąknięte ideologią zła, inne niezdecydowane czy kierujące się raczej w dobrą stronę, przy czym równowaga sił po stronie dobra wymaga nieustannej uwagi, brak tej uwagi łatwo może całe społeczności uczynić niewolnikami.
I tak, jak w tej trylogii - także nasz świat wymaga bohaterów, zdolnych do poświęceń, w skrajnych przypadkach poświęcenia nawet własnego życia, żeby świat mógł trwać po jasnej stronie.
Świat złożony z istot samozadowolonych, bezrozumnie bezrefleksyjnych, martwiących się wyłącznie o własny tyłek jest nie tylko zagrożony, ale wręcz skazany na zagładę. Bez Froda, czy jemu podobnych zapanowałaby przerażająca ciemność... co widzimy w dzisiejszych czasach patrząc na tchórzliwe społeczeństwa dzisiejszej Europy: czy uratują ją przed ciemnością jacyś bohaterowie? Doprawdy, nie wiem. Ciemność może zdobyć pierścień i zapanuje mrok... Ot, choćby ludzie z dzisiejszych Komisji Europejskich trzymają swój pierścień niczym Gollum, mali i zakompleksieni, nie wybrani przez żadnego suwerena - próbują zastępować Boga imputując naszej cywilizacji, co dobre, a co złe, a przecież pierścień powoduje, że granice mroku i światła się zacierają i brakuje pokory... Rzeczą niezbędną jest nieustanne zadawanie sobie pytań i wewnętrzny rozwój pozbawiony jakiejkolwiek zewnętrznie i arbitralnie przyjętej ideologii, potrzebna jest nieustanna, pełna wewnętrznej pokory wrażliwość, empatia i zrozumienie dla innych. Coraz trudniejsze to w całym naszym świecie rządzonym przez media, będące niczym pierścienie władzy.

Trylogia ma równy poziom i jej zawartość ideowa jest, można by rzecz - „o tym samym”, co nie znaczy, że dłuży się, czy też ma zbyt przerośniętą formę. Na pewno nie. Cykl czyta się, jak jedną opowieść, dlatego słusznym jest napisać opinię do całej trylogii, bez rozmieniania się na drobne.
O czym jest ten cykl książek? Dlaczego mnie osobiście wydał się być utworem idealnym,...