Na początku byłam naprawdę niemile zaskoczona. Książka była dla mnie jednym wielkim bełkotem aroganckiego nastolatka, któremu nie sposób dogodzić, który krytykuje wszystko i wszystkich. Nie mogłam znieść tego, jak traktował ludzi, jak spotykał się z nimi, rozmawiał, mimo że nawet nie miał na to ochoty, bo po prostu nie wiedział, co innego by mógł ze sobą zrobić. Jego zachowanie ocierało się o zwykłą manipulację, wykorzystywanie ludzi, gdy akurat pasowali do jego chwilowych zachcianek. Sam przyznał, że jest "świrem". Zszokował mnie bezsens rozmów, które prowadził z ludźmi. Dopiero później dotarło do mnie, że może właśnie to jest dramat młodych ludzi. Niby funkcjonujemy w tej samej rzeczywistości, mieszkamy w tym samym mieście, może nawet na tej samej ulicy, a nie potrafimy do siebie dotrzeć. Mówimy tym samym językiem, a nie rozumiemy siebie nawzajem. Ale jak zrozumieć drugiego człowieka, skoro nie rozumiemy nawet samych siebie? Pokuszę się o stwierdzenie, że tylko człowiek, który miewa podobne dylematy i refleksje co Holden, będzie w stanie przebrnąć przez tę książkę i zrozumieć, co chce przekazać. Człowiek, który ma w sobie odrobinę z buntownika, ale też, niestety, chama. Kwestia, czy to "chamstwo" wynika z czystej chęci zadawania bólu innym czy poczucia, że cały świat jest przeciwko nam. Dla każdej innej osoby będzie absolutną abstrakcją, pozbawioną puenty, po prostu stratą czasu. Osobiście - warta przeczytania, ale nie jest to pozycja, bez której nie można się obyć.

Na początku byłam naprawdę niemile zaskoczona. Książka była dla mnie jednym wielkim bełkotem aroganckiego nastolatka, któremu nie sposób dogodzić, który krytykuje wszystko i wszystkich. Nie mogłam znieść tego, jak traktował ludzi, jak spotykał się z nimi, rozmawiał, mimo że nawet nie miał na to ochoty, bo po prostu nie wiedział, co innego by mógł ze sobą zrobić. Jego...