"Miłość w czasach zarazy" to książka traktująca o jednym z najpotężniejszych uczuć ludzkich - miłości. Gabriel García Márquez (zupełnie nie zważając na to, iż był to już niejednokrotnie i zapewne nie jeden jeszcze raz będzie, temat przewodni wielu książek), po mistrzowsku, z wirtuozerią wprawnego pisarza i czujnego obserwatora a także ze sporą dawką świeżości rozpatruje różne jej oblicza i odcienie.

Autor daje nam więc poznać trójkę wspaniale wykreowanych bohaterów, prawdziwych bohaterów z krwi i kości: doktora Juvenala Urbino, jego żonę Ferminę Dazę oraz jej adoratora Lorentino Arizę. Cała trójka została rzucona w bliżej nieokreślone (jednak gwarne i barwne) miejsce, w którym zmagają się ze swoimi namiętnościami, pragnieniami , rozsądkiem a także... szalejącą w owym czasie cholerą.

Podczas lektury dane nam jest towarzyszyć im przez całe ich życie i to za ich pośrednictwem poznajemy blaski i cienie potęgi miłości. Dzięki doktorowi Urbino oraz jego małżonce odkrywamy miłość dojrzewającą wraz z upływem czasu, miłość naznaczoną rutyną, powszedniością oraz przyzwyczajeniem. Jest to uczucie szlachetne lecz skażone nudą. Lorentino Ariza natomiast żyje wyłącznie dzięki mocy miłości platonicznej, którą z całą siłą ukierunkował w stronę Ferminy. Jest to potężna namiętność, która targa jego serce i która w znacznej mierze przekłada się na jego wybory życiowe. Jest nią szaleńczo owładnięty i zaślepiony, to ona wytycza mu ścieżkę jaką podąża.

Ujmujący jest również piękny, plastyczny styl powieści. Barwna i kwiecista leksyka może momentami zdawać się zbyt słodka. Nie jeden raz przełamana została jednak soczystym wulgaryzmem. Dodało to książce charakteru i naturalności. Na szczególną uwagę zasługuje brak linearności opowiedzianej historii oraz minimalna ilość dialogów. Przypominają one wieczorne bajanie barda. Ta odmienna forma zdecydowanie wyróżnia tę powieść z pośród innych lecz tematycznie jej podobnych książek.

Sceny erotyczne - choć nieliczne - urzekają pięknem i subtelnością. Pierwsze zbliżenie Ferminy i Juvenala to pisarska, chwytająca za serce doskonałość, mistrzostwo czułości słowa.

Książka okrzyknięta romansem wszech czasów, jest książką wykraczającą poza jakiekolwiek ramy, a już w szczególności poza te, które kojarzyć się mogą ze słowem "romans". Jest to piękna opowieść o nieskończonej sile miłości, nie tylko tej młodzieńczej, ale przede wszystkim tej u schyłku życia. Momentami może wydawać się infantylna i naiwna, niemniej jednak nie ujmuje to niczego tej historii. Wszak odzwierciedla ona wiele naszych skrytych pragnień i marzeń.

I to jest jej kolejny atut.

"Miłość w czasach zarazy" to książka traktująca o jednym z najpotężniejszych uczuć ludzkich - miłości. Gabriel García Márquez (zupełnie nie zważając na to, iż był to już niejednokrotnie i zapewne nie jeden jeszcze raz będzie, temat przewodni wielu książek), po mistrzowsku, z wirtuozerią wprawnego pisarza i czujnego obserwatora a także ze sporą dawką świeżości rozpatruje...