Ubrana w płaszcz bajki dla dzieci, tak naprawdę jest to niezwykła filozoficzna opowieść dla dorosłych o tym, co w życiu jest najważniejsze. Serce, rozum, odwaga a może tak po prostu przyjaźń, lojalność, wierność zasadom. Pewnie, że dorośli żyjąc w swym dorosłym świecie już o tym wiedzą, ale może nie zaszkodziłoby sobie przypomnieć, co tak naprawdę ważnego powinno być naszym udziałem. W tym też ukrywa się właśnie sens bajek dla dzieci, że chcemy w nich zawrzeć przesłanie, które choć kierujemy do dziecka, to tak naprawdę jest to przesłanie dla nas dorosłych. Byśmy umieli być takimi, jakimi karmimy nasze dzieci, w końcu przecież potencjalnymi dorosłymi. To dzieciom zaszczepiamy te ideały i te cechy, które cenimy, a których nam brakuje w codziennym życicy i mamy nadzieję, że może one kiedyś będą w stanie żyć lepiej, inaczej. Dlatego bajkowy świat jest idealny, ale jest też kalką świata dorosłych. Świat dorosłych, ale świat, w którym dorośli zachowują się, myślą i postępują jak dzieci. Są przez to czyści, niewinni, prawdziwi i autentyczni. Piętnują wszystko to, co złe. Robią to dlatego, że jako dorośli postępują tak, że często muszą się wstydzić swego zachowania. Będąc dziećmi mają szansę na usprawiedliwienie siebie. Dzieci patrzą na świat przez różowe okulary, w tym wypadku przez szmaragdowe. Wtedy obraz i wizja świata staje się nie tylko piękniejsza ale wręcz cudowniejsza. Taki obraz unosi do góry, napawa optymizmem, zachęca do nieustannej radości. Jak nam dorosłym tego brakuje. A jednocześnie, jak mocno jesteśmy cały czas atakowani, że musimy wierzyć w siebie i w swoje możliwości, które tkwią w nas i są po to, byśmy umieli wszystkie trudności pokonywać. Potrafimy i możemy, jeśli tylko chcemy. Jednocześnie mamy świadomość, że słowa nie wystarczają, że owszem, są dobrym elementem motywacyjnym, ale to nie wszystko. Żeby osiągnąć coś w życiu musimy mieć wokół siebie przyjaciół, którzy nam pomogą i wesprą nas w najtrudniejszych naszych chwilach i nie zostawia nas, gdy zabraknie nam sił potrzebnych do osiągnięcia celu. Dla dzieci nie ma problemów, one wszystko potrafią załatwić, nie ma dla nich rzeczy niemożliwych. Gdzieś w tle towarzyszą nam słowa z Ewangelii: „Jeśli nie staniecie się jako dzieci...”. W tym jest zawarta głębia tej bajkowej opowieści. Nie musimy się cały czas oglądać na to, co robimy i dokąd zmierzamy, musimy zaufać i po prostu to realizować. Opór wobec niemożliwego blokuje nas. Kraina Oz jest krainą, którą otacza zwyczajność i magiczności, mieszające się na przemian. Magiczność dotyczy wymiaru obecności takich postaci, jak czarodziejki czy cudowne przedmioty i nadzwyczajne czyny. Zwyczajność, bo osiąga się je ciężką pracą i wzajemnym wsparciem. I nie brakuje tu też tego, przed czym bronimy się w prawdziwym życiu, brutalności, przemocy, kłamstwa. To skażenie jest przecież nieodzowną częścią również i tego magicznego świata. W końcu Oz jest tylko człowiekiem. Dorotka osiąga cel, bo wierzy w to, choć poddaje się wszystkim próbom, które są od niej oczekiwane. Nie załamuje się i przez to jest dla nas znakiem, że i my tak powinniśmy postępować. W końcu bajka jest przecież odbiciem prawdziwego życia. I niech tak zostanie.

Ubrana w płaszcz bajki dla dzieci, tak naprawdę jest to niezwykła filozoficzna opowieść dla dorosłych o tym, co w życiu jest najważniejsze. Serce, rozum, odwaga a może tak po prostu przyjaźń, lojalność, wierność zasadom. Pewnie, że dorośli żyjąc w swym dorosłym świecie już o tym wiedzą, ale może nie zaszkodziłoby sobie przypomnieć, co tak naprawdę ważnego powinno być naszym...