Klaudiusz, jąkający się członek rodziny cesarskiej, żyje w cieniu piękniejszych i mądrzejszych braci, sióstr i kuzynów. Nawet rodzona matka wyśmiewa się z niego. Do Klaudiusza przylgnęła etykietka idioty i kuternogi, jednak jest on piekielnie inteligentny, wytrwały, pracowity i prawy. Otoczenie tronu cesarza knując intrygi, mordując, posądzając o najgorsze zbrodnie, skazując na śmierć z błahego powodu,cudzołożąc, nie zwraca uwagi na niegroźnego w ich mniemaniu kuternogę i jąkałę - Klaudiusza. Wmieszany w intrygi, zmuszony do ukrywania prawdy i służący za pałacowego błazna Klaudiusz zdobywa wykształcenie, pieniądze, a nade wszystko szacunek do podwładnych i zdrowy rozsądek. Dziedziczący tron po Auguście wzajemnie się wykańczają, mordują. Czy w końcu wymordują się wszyscy, którzy mają prawo do tronu przed Klaudiuszem? Czy zostanie on cesarzem?

Treść świetna, kawałek dobrej historii o starożytnym Rzymie. Niektóre momenty naprawdę zdumiewają, wywołują ból, panikę, poczucie straty, krzywdy.
Forma dość ciekawa - sędziwy Klaudiusz opowiada swoje dzieje i dzieje jego rodziny. Odsłania wszystkie kulisy i pokazuje nagą prawdę o "boskich cezarach". Kawałek porządnej historii, z zachowaniem faktów, a tam gdzie wiedza była niewystarczająca, autor dopisał najprawdopodobniejszy tok zdarzeń. Pomimo tych walorów, książkę czyta się baaardzo ciężko; nad błahymi sprawami rozwodzi się na kilku stronach, ważne wydarzenia opisuje w trzech linijkach. I, jak na mój gust, zbyt mało jest w powieści dialogów - ożywiają trochę akcję; tutaj tego zabrakło.

Polecam cierpliwym i sięgam po kontynuację ("Klaudiusz i Messalina").

Klaudiusz, jąkający się członek rodziny cesarskiej, żyje w cieniu piękniejszych i mądrzejszych braci, sióstr i kuzynów. Nawet rodzona matka wyśmiewa się z niego. Do Klaudiusza przylgnęła etykietka idioty i kuternogi, jednak jest on piekielnie inteligentny, wytrwały, pracowity i prawy. Otoczenie tronu cesarza knując intrygi, mordując, posądzając o najgorsze zbrodnie,...